De bodem bereikt?

Nu een maand bezig met Dexamethason naast de Abirateron. De eerste waarde van testosteron was toen ik nog in afwachtend beleid zat en hoe ver mijn testosteron (niet) hersteld was naar de oude waarde. De tweede, (0,029) na één maand Abirateron met prednison. Dat gaf een factor 10 vermindering, maar wel een forse toename van de psa (2,5x hoger in 6 weken). En nu dan een testosteron 0,025, waarbij de psa lichtjes is gedaald van 45,7 naar 35,9 in vijf weken tijd. We gaan nog een maandje door, of beter, zes weken, want Bergman zit behoorlijk vol met zijn afspraken. Als dit de hoeveelheid testosteron is die de kanker nu nodig heeft om te groeien, dan zie ik nog wel wat perspectief voor Abirateron. Dan zou dat zomaar nog wel een paar maanden kunnen werken. Aan de andere kant, ik zie de psa nog niet zomaar richting nul gaan, dus de groei en botafbraak blijft doorgaan. Het zal lastig zijn een balans te vinden wanneer het volgende potje op de plank aangesproken moet worden.

Voor nu is de pijn onder controle, ik kan de zitbeenderen laten bestralen als ik dat wil, maar het bovenbeen, de lies en de bovenrand van het bekken bij mijn rug zijn daarin niet meegenomen. En ik red het voorlopig nog met mijn decubitus kussentje en kritische blik op harde bankjes en stoelen. 

Ik heb verder niets op mijn lever; dus de diclofenac kan ik er voorlopig wel bij hebben. De paracetamol laat ik voor wat het is, dat voegde niks toe.