Ridder ter wiel

Vandaag op 't Swarte Paert gestapt en naar Medemblik afgereisd om de honderdtweeëntachtigste editie van de kortebaandraverij mee te maken. Als kind heb ik de edities van 125 tot 135 meegemaakt. Toen was ik ridder ter voet. 

En waar de ridders ter wiel ruim baan kregen om dwars door de winkelstraat te draven, moest Zweef schuifelen. Voor de plaatselijke kroegen was het druk, maar aan het begin van de middag nog goed te doen. Aan het eind van de baan was het wat rustiger, maar langdurig staan is geen goed idee meer. Ik besloot mijn Paert op te halen, want dan heb ik een zadel bij mij en kan de rug rust krijgen. Dat was ook wel nodig, want ik begon mijn rug te voelen. Niet dat hij al door de diclofenac heen brak, maar hij zat er tegen aan.

Het werd drukker langs de baan en we verkasten naar de overzijde. Dat viel nog niet mee, want hoewel de bevolking steeds minder mobiel wordt en er gretig gebruik werd gemaakt van rollators, rolstoelen en scootmobielen, was over een routing voor deze bezoekers duidelijk niet nagedacht.

Rond een uur of vier vond ik het mooi en zocht de uitgang op. Terugrijden was geen optie, van de stoep af donderen als er geen rijplank ligt gaat nog, maar de stoep op, nevernooitniet. Enige mogelijkheid was dwars door de kroegtijgers die inmiddels meer aandacht hadden voor het pilsje dan het paard. En die het allemaal inmiddels ook al niet meer zo helder zagen. 

Mijn knijpzweefje heeft overuren gemaakt, maar werd nauwelijks gehoord. De gil van de meneer die ik van zijn sokken reed toen hij achteruitstapte deed de menigte als Mozes door de dode zee uiteen wijken. Vlak achter de start moest ik mijn been uitsteken, omdat ik bijna van mijn Paert donderde, zo schuin liep de weg. Nog een haakse bocht, tegen de stroom in langs de ingang en ik was bevrijd, met hulp van een omstander die de weg voor mij vrijmaakte. Een hele ervaring! 

De weg naar huis verliep voorspoedig en vlak bij huis attendeerde mijn Paert mij er op dat hij aan de haver moest.

Volgend jaar weer, bij leven en welzijn, maar ik ga een tweetonige claxon monteren, zoals die ook op een bmw boxer zit en een groter accupack. Maar dat is voor een volgend blog.