Dijkkabouters

Tegenover ons huis ligt een strekdam om het jachthaventje van Andijk. Mevrouw Zweef gaat regelmatig met de hondjes over dat dammetje naar het eind, naar het vuurtje. Zo wordt het lichtbaken dat het begin van de haven markeert genoemd. Als ik puf heb en het lekker weer is ga ik met haar mee, een frisse neus halen. 

De ene keer neem ik de lange dijktrap en net hoe ik mij voel de langere weg die zich omhoog slingert voor het verkeer. Aan de andere kant van de dijk een kort trapje naar de strekdam. Aan de linkerkant de havengebouwen en aan de rechterkant kijk ik dan uit over het IJsselmeer. Bij helder weer kun je het vogelreservaat De Kreupel zien liggen, waaraan ook de jachthaven haar naam ontleent.

Na een honderd meter maakt het dijkje een bocht naar links om de kom van de haven te maken. In de verte kun je dan het huisje van de Dijkkabouters zien liggen aan de linkerkant, bij de laatste woonark. Dijkkabouters? Ja. 

Vroeger is er al eens een serie op de kijkdoos geweest van Paulus de Boskabouter met de gemene heks Eucalyptus en Rien Poortvliet heeft al eens uitvoerig geschreven over kabouters in andere streken, maar nimmer is er een aanwijzing geweest dat er ook Dijkkabouters zouden zijn. En nu blijkt dat dit een heel vooruitstrevend volkje is met nieuwerwetse dingen als een echt huis en een fiets.

Als we langs het huisje lopen dan moeten de hondjes altijd met een boog er omheen van mevrouw Zweef. Boef zou maar wat graag door het open keukenraam in de soeppan willen piesen.  

Aan het eind van de dijk gaan we dan op de bedieningskast van het vuurtje zitten en kijken uit over het water en de haven. De hondjes interesseert dat niet zo. Die hebben meer aandacht voor de meegebrachte hondenbrokjes.

https://www.facebook.com/dijkkabouters/