Djemanido

  • Openbaar blog
  • zaterdag 3 februari 2024
  • 309 x gelezen

Ja, wat is dat nou weer. Kamanido is al een idioot woord en nou ook nog Djemanido. Het moet niet gekker worden!

Vorige week was de marskramer bij mij in de vorm van blogger Pxist. Fijne man, goed gepraat en nu blijkt dat hij aardig kan trommelen. Met zijn vingers en handen op een afrikaanse trommel. Een Djembé. En dat schijnt bevrijd nd te werken tegen malende kankerkoppen. En dat wil hij wel een keer komen demonstreren. 

Dat trommelen geeft een takkeherrie waar je buren niet blij van worden. Nou heb ik wat ruimte om huis en de vissen aan de andere kant van de dijk hebben geen stem in het geheel. Vissen hebben trouwens ook geen oren zoals jij en ik, dus die zullen wel doof zijn.

Wanneer? Ergens in mei of juni, buiten trommelen is wel zo fijn. 

Lijkt het je wat, geef dan een kik naar mij of Peter, dan krijg je een uitnodiging voor een whatsapp groep en prikken we later een datum .

Reageren
Volgend blogbericht

18 reacties

Hoi allemaal,

Ik zal even toelichten wat de bedoeling is, of in ieder geval hoe ik het me voorstel.
Ik kan waarschijnlijk ergens tussen de 8 en 11 Djembés  optrommelen, en het is de bedoeling dat jullie daar actief mee aan de slag gaan (over woordspelingen gesproken😉), en nee het is niet moeilijk, iedereen doet het naar eigen kunnen, geen vooropleiding nodig.

Ik heb Djembé leren kennen toen ik na een burnout, helemaal niks kon met de psycholoog (wat vindt je er zelf van, was de vraag, ja als ik dat wist, kwam ik niet daar he)
Net als bij kankerpatienten was ik teveel in mijn hoofd bezig, Ik ging bijvoorbeeld zitten voor een oude zwart wit Miss Marple film, in de verwachting dat ik daar herkenning in vond, het gevoel van vroeger, in plaats daarvan, vroeg ik me alleen maar af, wat doe ik hier, waarom vindt ik het niet leuk.
En juist van dat rondmalen in je hoofd, en het zelf niet begrijpen, werd ik gewoon moe, zo moe dat ik aan het einde van de werkdag dacht, ik doe mijn ogen dicht, en laat me gewoon neervallen, wat in het echt een keer is gebeurd.
En toen kwam mijn beste vriend Toon, met de suggestie te gaan trommelen, wat hem ook geholpen had.

Eerst even een proefles, maar ik kan niks met 5 kwarts, of waar de tel zit, enz, ik moet het horen, en als ik het kan horen, kan ik het spelen.
Wij spelen zelf alleen de echte Afrikaanse deuntjes, Kassa, Kaki Lambe, Djansa, Panterre, Rumba, enz

Wat is nu het geheim van de Djembé.
Je krijgt er in principe 3 basis tonen uit, Bas, Toon en Slap, waarbij Bas, met de vlakke hand in het midden van de trommel is, Toon, met gesloten vingers op/aan de rand, Slap met geopende vingers op/aan de rand, dus eigenlijk Boem, Toe, en Ta.
Dan speel je dus een ritme, zoals Boem TaTa Boem Ta, ToeToe TaTa Boem Ta.
Als je dat langzaam speelt, ga je bewust plannen, en vooral in gedachten meezingen, Dus Midden, Open Open, Midden Open, Gesloten gesloten, enzovoort, en na de laatste Ta, komt eigenlijk weer de eerste Boem.
Iedereen met handen kan het in principe, het vergt geen kracht, en gaat het beste, als je je handen een beetje slap houdt, als je begrijpt wat ik bedoel.
Als je nooit gespeeld hebt, willen mensen de techniek compenseren, door heel hard te slaan, maar juist door minder hard te slaan, kun je ook horen wat een ander speelt, en afhankelijk van het aantal trommels, en trommelaars kunnen we ook proberen 2 ritmes door elkaar te slaan, dus een paar mensen rtime Nr.1, een ander groepje Nr.2, en hierdoor ontstaat een vraag en antwoord spel.
Maar degene die het tempo aangeeft, gaat langzaam versnellen, en ook dan ga je in het begin plannen, maar na een tijdje, kun je het zingend, en plannend, niet meer bij houden, en op dat moment, neemt je gevoel het over, en zet je je hoofd eigenlijk even in de wachtstand, stop je met denken.
Als het tempo te hoog wordt, dan stop je gewoon, of slaat bijvoorbeeld alleen de Bas of zo, en als het tempo weer zakt, probeer je de draad weer op te pakken.
Wij hebben een tijdje in  een vergaderzaal in een oude boerderij gespeeld, en als ik begon had ik het gevoel, laat me neervallen, op en uit.
Na 1 of 2 uurtjes trommelen, had ik het gevoel, ik loop 30km naar huis, en juist deze energie, had je de volgende dag nodig om de volgende heuvel te nemen.
En zo heb ik me uit mijn burnout getrommeld.

En als dit ook bij jullie, helpt het hoofd leeg te maken, en energie op te doen, hebben we allemaal weer iets gewonnen.
Een ding alvast, bij het trommelen geen ringen, horloges of sieraden aan je armen, dat is voor de levensduur van de geitenvellen belangrijk, en soms kunnen horloges en sieraden er ook niet goed tegen

En sowieso hebben we allemaal een leuke dag gehad.
Eigenlijk is dit iets wat ik heel graag wilde doen, mensen weer wat energie geven, en natuurlijk een leuke dag

Ik verheug me erop, en sowieso houd ik van het persoonlijke contact
Peter

Laatst bewerkt: 03/02/2024 - 23:25
Reageren