Drie turven

Het is alweer even terug dat ik op de fiets heb gezeten. In ieder geval ruim voordat ik het behandeltraject ben in gegaan. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Elk jaar is het sowieso, dat opnieuw opstappen gewenning vraagt van de zitbeenderen. Los daarvan heb je dan nog de inspanning. Ik ben gezegend met een goede fiets, een Vandijck Kali met Nuvinci naaf. Een jaar of drie geleden via het fietsenplan gekocht via mijn werkgever. Die naaf is een traploze versnellingsnaaf en voldoet uitstekend aan mijn wensen van schakelen onder belasting. Eigenlijk kun je het niet echt schakelen noemen, want hij is dus traploos. Met de ondersteuning erbij pak ik nog wel een heuvel, of met mijn woorden te spreken, een berg, maar De Posbank gaat het niet meer worden. Ik houd het op vlakker terrein. Vandaag kasteel Eerbeek bekeken. Dat viel wat tegen, want die staat in de steigers. Wel lekker op een bankje gezeten en Drie Turven bekeken aan de overkant van het water.

Een jochie, drie turven hoog, in vol-vis-ornaat. Met laarsjes, visjasje, rug- en buiktasje, hengelstandaard en hele lange hengel. Ik zag hem proberen zijn haakje te pakken terwijl zijn dobber elke keer rakelings langs zijn oor scheerde. En toen hij hem eindelijk had, keek hij er even naar en legde weer in. Nam zijn hengel weer op en verlegde een halve meter. En toen ging hij zitten, op zijn viskrukje. En ik stelde mij zo voor dat hij druk oefende voor later. Aan absoluut niks denken. In de parkeerstand voor als zijn vrouw een kledingwinkel in ging. The nothing box.

Terwijl we zo dat schouwspel aan het gadeslaan waren kwam er een homostelletje aangezwommen wat ons verwijtend aankeek. Twee woerden, vrouwloos. En achter ons een teleurgesteld stemmetje dat er twee mensen op hun bankje zaten. De vader zei dat dat geen probleem was, ze gingen toch aan de waterkant eendjes voeren? Het meisje vond  het toch een inbreuk op hun ritueel, waarop we zeiden dat wij weer verder moesten.

Aan de andere kant van het park was een boom omgetoverd tot Laaf en kabouterparadijsje. Zo midden in het bos. Fijn dat de jeugd kennelijk hier ook de waarde van inziet.

Het was een fijne dag, ontspannend, inspannend, voldaan, moe. En opgestoken met koffie en cheesecake.