Gelazer! Ik hou niet van gelazer.

De titel zou zomaar een uitspraak van de moppersmurf kunnen zijn. Wat een gelazer! Gelazer is gedoe in het kwadraat, minstens!

Die steunkous is een gelazer. Toppunt van incompetentie en irritatie.

Dat ik een stalpoot heb ontwikkeld, dat is duidelijk, daar kan niemand wat aan doen, maar nu hij er is, moeten we er wat mee.

Na aanvankelijk wat geharrewar tussen artsen wie nou wat moest én wanneer, bij een oedeemtherapeut beland en die zei dat een steunkous noodzakelijk is. Verwijsbrief volgde snel en de therapeut had goede berichten gehoord over een kousenbedrijf uit het zuidwesten des lands, want die meten thuis aan. Met immobiliteit in het verschiet wel zo handig.

Voor ik een afspraak had duurde het eventjes, na melding wordt je na twee weken teruggebeld voor een afspraak nog weer twee weken later. Dus eigenlijk gewoon na een maand. Met een beetje vaart erachter heb je eerder een kind, of in ieder geval een kind in de maak.

Er was twijfel of zwachtelen voorafgaand noodzakelijk was. Dat moest met foto's worden overlegd met een collega. Ik had de dokter al aan de telefoon voor een afspraak, maar het hoefde toch niet. Zwachtelen was helemaal niet fijn, wist ze nog te vertellen en als het niet hoeft, dan beter van niet. Weet ik veel!

Nog even overlegd over open teen of gesloten en dat het maar rondbrei moest worden, want vlakbrei was dikker en warmer en had een naad. Geen broekje, want dat was onhandig, als je lymfen naar de Filistijnen zijn, doen we altijd een heupband. Het zal, ik ben leek, jullie zullen het wel weten.

En de kous kwam, ik had er al over geschreven, het is een dramading. Hetgeen ook werd beaamd door een tweede meting. Enkele ongemakken zouden worden aangepast, maar die heupband, die moest blijven, tenzij er een schriftelijke verklaring werd overlegd van de behandelend arts waarin het bedrijf werd gevrijwaard voor mogelijke schade door stuwing. Ik had nog gevraagd of er toch gezwachteld had moeten worden, maar daar werd ontwijkend op geantwoord, dat zwachtelen nu niet mogelijk was. De kous zou met spoed worden besteld.

De kous kwam, niet met spoed en was exact wat ik al had, ook een dramading. Hierop gereclameerd en afgesproken dat ik zou bellen als ik de arts had gesproken. En dat heb ik vanmorgen gedaan. En dat was teleurstellend.

Bergman had nog nooit gehoord van stuwing en schade door lieskousen met breed noppenband en de oedeemtherapeute heeft diverse vrouwen die debulking hebben ondergaan en ook het één en ander aan klieren missen. En probleemloos een lieskous dragen met noppenband.

Ik heb mijn relaas gedaan bij de telefoniste en die stelde voor dat zij mijn gegevens zou doorgeven aan de afdeling planning, die dan na 2 weken zou bellen om een afspraak voor een nieuwe meting in te plannen. Dan ben ik weer een maand (en kind) verder met nog steeds niets wat goed is. Want wat als die dan stelt dat er eerst gezwachteld moet worden?? Ik heb ook mijn verzekering gebeld dat ik absoluut ontevreden was met dit bedrijf, maar die zei dat ik hen eerst de gelegenheid moet geven om het probleem op te lossen, alvorens ik ergens anders kousen kan laten maken.

Ik heb voor dinsdag een gesprek met mijn huisarts en wil weten waar ik een second opinion kan halen voor wat de werkwijze nu is en waar ik gedegen geïnformeerd word over welke kous het meest geschikt is. Een kous moet zorgen dat het extra vocht wat er in het been zit, verdwijnt, terwijl de kous die ik nu heb, alleen voorkomt dat het been nog dikker wordt.

Ik ben maar een staalboer, maar ik zou toch een vergelijk maken met de oude staalconstructie ( linker been) hoe die is. En daar moet de nieuwe staalconstructie (rechter been) op gaan lijken. Enigszins overdimensioneren vanwege veranderde inzichten is oké, maar als de constructie twee keer zo zwaar wordt, dan zit er toch wat fout.

Gelazer, gedoe in het kwadraat.