Geniet u nog wel een beetje, meneer Zweef?
Man, man. Het houdt niet op dat genieten. Genieten van kanker, genieten met kanker, genieten door kanker, genieten tijdens kanker, genieten vanwege kanker. Het lijkt haast wel een ezelsbruggetje voor duitse naamvallen.
Nee mijnheer, niet van dat al. Ik wil het ook niet echt genieten noemen. Ik plukte de dag al. Ook voor de diagnose. Dat is niet veranderd, hoogstens dat de horeca wat minder werd bezocht, maar dat lag ergens anders aan. Genieten is niet het juiste woord. Waar hoorde ik dat, waar las ik dat? Koesteren in plaats van genieten. Koester de momenten. Koester de gedachten. Koester de zon op je gezicht.
Vandaag teruggereden vanuit Hanau. Twee opties, Autobahn of Bundesstrasse. Geen optie, natuurlijk laten we de snelweg letterlijk links liggen. Door de bossen van het Sauerland, via Winterberg over bochtige wegen. De bomen in hun herfsttooi. Groen, geel, rood, oranje. Ik herken het, vaker gezien en ik koester de herinneringen van de vorige keer, zoals de volgende keer ik de herinnering aan deze reis zal koesteren. Opstijgende damp tussen de bomen, tussen de bomen klimmen naar de top van de heuvel, waarna aan de top het bos openbreekt en het dal zich voor je uitspreidt. Huisjes geplakt tegen de helling aan de overkant van het dal, markante kerkjes, een burcht op een berg. Koester deze aanblik, herinner je hem, sla hem op. Leef vandaag!
Mijn Ierse klant zei mij gisteren tijdens het diner: Yesterday is history, tomorrow is a mystery, today is a gift and we call it present.
Geniet, nee koester de dag en de herinnering.
24 reacties
Een prachtig blog, Zweef, en de spijker op zijn kop. Altijd dat genieten, wat je zou 'moeten' doen. Vooral als je kanker hebt en veel meer nog als je ongeneeslijk kanker hebt. In een heel oud blogje, mijn tweede of derde, noemde ik het ooit "het elfde gebod": gij zult genieten!!!!
Maar kanker is niet zo'n genot.
Koesteren, ja, dat is een heel mooi alternatief. Een mooi, liefdevol woord. Een woord dat ik ga koesteren.
Met dank aan jou, Zweef.
Dank je wel, Zweef.
Hanneke
Koesteren... een woord wat de lading dekt...
Genieten heeft voor mij iets vluchtigs.. ik zal vast wel eens genieten maar wanneer ik dingen/gebeurtenissen koester kan ik de terughalen vanuit mijn herinneringen.. Ik geniet met mijn kleindochter op schoot, maar veel meer koester ik het gevoel van verwondering en geluk dat zij, dat kleine meisje in ons leven brengt..
blijven koesteren Zweef!
x tine
Lieve Zweef
Ah gutte gut daar ie tie weer dat dwingende genieten,trek je dr maar niks vanaf jij moet helemaal niks ,daarintegen je mag wel alles dus koester jij maar lekker alles wat jij koesteren wil .
Dikke knuff voor jou en je lief 🍀🌻
Ik koester voornamelijk mijn verse echtgenote momenteel....
Dat wordt volledig begrepen ,per slot zijn jullie nog in de witte🥖weken 🍀
Stokbroodweken....?🤔
Ja bij gebrek aan een heel brood 😁
Helemaal eens met Hanneke, Zweef.
Dat verplichte genieten. "Geniet je nog wel van dingen, Mirjam?" Nee, wat denk je zelf? De liefde van mijn leven is net dood en krijg zware chemo voor mijn ver uitgezaaide kanker. Dat is niet zo lekker genieten.
Zelf kwam ik niet verder dan "waarderen". Ook een goed woord om te beschrijven hoe ik sommige momenten weer kan zien. Vanavond weer toen ik bij mijn vriendin was uitgenodigd om risotto te komen eten.
Maar koesteren, dat is veel mooier. meteen de associatie met de late avondzon die je huid streelt, die je koestert. De kat op schoot.
Prachtig blog.
LIefs, Mirjam
Dag Zweef,
Wauw, ben sprakeloos!
Dank!
Marian
Hoi🌺. Snap je zo. alsof genieten iets is wat je kan doen! Knop om en komop nu genieten
Tis wel als je beetje begint te beseffen dat je toekomstwel eens voorbij kan zijn of weer opnieuw weer door de molen en hoe loopt het af .. dan leer je idd “ genieten” oftewel koesteren van het moment als een soort vrede mij is.
bedankt voor het woord koesteren🪵
Beste Zweef,
Mooi geschreven.Hart onder de riem.
Beste Zweef,
Je blog heeft me aangezet om genieten versus koesteren eens nader onder de loep te nemen.
Sinds eind januari 2021 heb ik constant pijn door alvleesklierontstekingen, een whipple operatie en complicaties. Tot een week geleden ben ik in totaal 17x opgenomen geweest!
Na de diagnose galblaas/galwegkanker t4 en ik te horen kreeg dat de overlevingskans na drie jaar maar 25% is, probeerde ik gebeurtenissen te ‘koesteren’: de liefde van mijn vriend, de prachtige natuur, de betrokkenheid van mijn vriendinnen. Ik zag hoe bijzonder dit alles is, maar echt genieten was er niet bij.
Tot ineens tweeeneenhalve week geleden! Ik was voor het eerst zonder pijn. En mijn eten smaakte me. En ik wilde nog een hap en nog één! Er was een wonder geschied. In ieder geval voor een paar dagen, want toen kwam de pijn terug, maar toch….
Het genieten was heel lichamelijk en goed waar te nemen. Een warm en rond gevoel in mijn buik, ontspannen, ik voelde me blij en even geen patient (terwijl ik dat echt nog wel ben), Werkelijk een onbeschrijfelijk gevoel!!
Nu zeg ik tegen al mijn vrienden die niet ziek zijn en voor wie genieten de normaalste zaak van de wereld is, dat ze zich bewust ‘moeten’ zijn hoe bijzonder dit eigenlijk is en adviseer ze te genieten van het genieten. Maar misschien is het beter om te zeggen: koester dat je zo kunt genieten!
Dat is toch wel treurig, dat je jezelf hebt opgelegd jouw verdriet niet te delen. Daar heb je zoveel bij gemist.
Door jouw pijn en verdriet te delen, kun je zoveel begrip, zorg en liefde ontvangen. Daar houd je nu mee op, zeg ik je! Schrijf een blog hier, zeg ons wat er aan scheelt. Hier zeurt niemand, want iedereen weet wat de ander doormaakt.
Sterkte, kracht en vooral een beetje moed om je hier bloot te geven.
Je moet zus, je moet zo
maar niemand zegt je hoe
Je moet zus, je moet zo
vraag ik hoe ik dat dan doe?
Dan moet ik ineens niet meer heel veel
alleen nog zelf met mij te blijven
wat te doen als ik momentjes steel
die mij even weg van nu laten drijven..
Knufs xxxx Hebe
Mooie blog!
'Genieten' kreeg ik ook regelmatig als advies. En dan vooral 'van de kleine dingen, zelfs van ieder grassprietje kun je al genieten'. In mijn boek Dwars door de berg reken ik (voor mezelf) af met deze adviezen.
Net als jij; ik genoot al vóór kanker, ik lééfde altijd al intens. Ik was niet van 'het kleine'. Ik was van het grootste, het mooie, het vele. En dan bedoel ik niet materialistisch. Een wandeling is prachtig, een wandeling in de bergen is fantastisch een wandeling op de Kilimanjaro is 'ik'.
Kanker hield me wel even tegen in die overtreffende trap, maar mijn passie voor leven en met name voor intens leven is gelukkig niet verkankerd.
En tegen iemand die alleen nog maar zittend in een stoel wacht op de dood, durf ik niet te zeggen, geniet van het grassprietje. Dan praat ik liever over de herinneringen die hij koestert. En die koestering, die altijd blijft, kan iemand weer even laten genieten.
Praten over herinneringen doet leven. Mooi verwoord.
Wat een mooie blog! Ik heb genoten van het lezen 😉
Ik heb dat gevoel ook weleens met andere woorden. Iemand vroeg me laatst: heb je de diagnose geaccepteerd? Tsja, nou… nee... Ik heb de diagnose aanvaard. Ik aanvaard dat de diagnose er nu is. Maar accepteren, dat is toch een ander verhaal. Twee woorden die op elkaar lijken maar toch een heel andere impact hebben.
Fijn! Diagnose aanvaarden had ik nog niet in mijn vocabulaire. En dat dekt ook veel beter de lading. Nee, niet geaccepteerd. Ik aanvaard de diagnose zoals die is.
Dank!
Wat een mooie blog. Fijn om die woorden aan mijn vocabulaire te kunnen toevoegen als vervanging van genieten en accepteren. Koesteren en aanvaarden dekt veel meer de lading, dankjewel hiervoor.
Prachtige blog!
Net als jij had ik in mijn vorige leven ook al oog voor allerlei moois, groot of klein. Koesteren die hap, ik weet niet waar ik dat voor het eerst las of zelf gebruikte. En warm, liefdevol woord: koesteren. Dat we dat maar vaak kunnen blijven doen!
Liefs XXX
Mooi! Inderdaad wij genoten ook al van het leven voor de kanker, vindt koesteren een betere benaming! Ben nu al ruim 4 jaar schoon en koester het leven en alles wat daarbij hoort met volle teugen! Het hoeft niet groots en meeslepend maar wel vol met kwaliteit en koestering.
Jenny
Goed zo! Daar leven we voor.
Beste Zweef,
Wij kennen elkaar nog niet zo goed, maar koesteren is inderdaad een prachtig woord. In mijn laatste blog was ik geïrriteerd omdat men me allerlei activiteiten wilde gaan opleggen, om zo meer te genieten van de tijd die er nog is.
Ik genoot al toen ik net geboren was en altijd op mijn manier, dus waarom zou ik dat nu niet meer doen? Alleen wel in mijn eigen tempo.
Het is een groot gevoel van dankbaarheid wat ik koester. Dat ik nu de kans krijg om nog wat langer op deze planeet te mogen zijn. Dat ik al een prachtig leven heb gehad. Er is zoveel om dankbaar over te zijn.
En dat gevoel van dankbaarheid koester ik.
Dank voor delen en lieve groet,
Hanneke