Het Pieterpad van Ninglinspo

Het was wat regenachtig vanmorgen, dus er was geen animo om weer op de fiets te stappen. Maar een ritje met de auto door 's lands heuvelen is ook leuk. Onderweg onze huisbelg geappt om te vragen wat hij ons adviseerde. Hij weet inmiddels dat mevrouw Zweef een voorliefde heeft voor monniken. Ik denk dat ik als chemo om de hoek komt kijken, ik een muts maak, waarin ik in de rand coolpack leg. Dan blijft er een mooi cirkeltje haar staan. Als een monnik. Willy wist twee indrukwekkende abdijen. We hebben deze opgeschreven voor de volgende keer. Ook wees hij ons op een wandeling langs de Ninglinspo, een idyllisch riviertje en het enige bergriviertje dat België rijk is. Het verval schijnt minimaal 7,5% te moeten zijn voor die classificatie.

Willy adviseerde de 6 km wandeling, waarvan krap de helft het stroompje volgde. Moeilijkheidsgraad 2 👞👞; wat middelmatig betekent. Klauteren over keien en boomwortels en van mij had er ook wel een stok bij mogen staan.

Nou vind ik de dijktrap van Andijk met zijn 34 treden al een uitdaging, maar ik moet zeggen dat het omhoog en omlaag goed te doen was. Goed beschouwd niet erg gemerkt dat je per saldo toch behoorlijk omhoog ging. Bij het eerste infobord tijdens de wandeling zat er pas 1,5 km op en ik heb mij deze keer eens niet mijzelf overschat. We zijn weer teruggegaan via de serviceweg en deze liep uiteindelijk behoorlijk steil naar beneden. Zal wel spierpijn hebben morgen.

Volgende keer doen we het tweede stuk en gebruiken we de serviceweg om daar te komen. Net als bij het Pieterpad de wandeling in stukjes volbrengen.