Huiselijk drama

Frits, weet je zeker dat we hier goed zijn? 
Bianca, we komen hier al alle jaren, ik kan het blind vinden bij wijze van spreken.
Maar waar is de ingang van ons nest dan? Het zat toch daar onder de pannen, in het hoekje? Weet je het echt, echt heel zeker dat we goed zitten? Je bent als musje af en toe echt een blinde vink, weet je.
Lieve Bianca, heb ik je ooit in de steek gelaten met mijn feilloze richtingsgevoel?
Nou Frits....uhhh...Misschien zat je biologische kaart op zijn kop. Jij wordt ook een jaartje ouder.
Bianca, luister. Het kan niet fout hier. Het is de dijk volgen met het water aan de linkerkant en tegenover het eerste huis, daar is het. En zelfs  ALS ik de kaart op zijn kop zou hebben of vanaf de achterkant zou lezen, dan klopt het nog. Dan ligt het water weliswaar rechts, maar dan nóg is het tegenover het eerste huis dat je tegen komt. Ik zou het zelfs op mijn rug geblindoekt als een blinde vink kunnen vinden. We komen hier al jaren.

Kijk, Bianca, we zitten goed, hier is het echt, maar iemand heeft ons gat dat we zo zorgvuldig hadden gemaakt, waardoor ons nestje net om de hoek binnen lag dichtgemaakt met van dat harde rode spul en smaakloze groene spul. Kijk, je kunt er wel in pikken, maar het smaakt nergens naar. Je krijgt er een droge snavel van als je het inslikt.
Oh Frits, wat moeten we nou? Dit zou ons laatste jaar zijn, waarna we met pensioen zouden gaan. Al ons spaargeld lag onder het nest.
Nou, dat nest ligt in de goot als je dat bedoelt. Maar van dat spaargeld wist ik niets, hoe zit dat Bianca?
Ach lieve Frits, ik zag je elk jaar zo pikken en schrapen aan dat dakhout naast ons nestgat. En ik weet dat je graag een aanleunwoning wilde. Dat je echt dacht dat onze jongen van ons laatste nest ons oude nest zouden overnemen en dat wij dan in de aanleunwoning zouden gaan, zodat onze kinderen voor ons zouden zorgen. Maar zeg nou zelf, heb je ooit kinderen van onze vorige nesten terug gezien? Dus ik had gespaard, elk jaar wat, terwijl jij aan het schrapen en pikken was aan het dakhout waar nu dat rooie zware spul op ligt. En dan zouden we een nestkastje zoeken, voor ons tweetjes, met zicht op het water en zo'n leuk stokje voor de deur. Wat moeten we nu.....?


Tja. In mijn ijver van het ontzeggen van de toegang van de stede door Rat, heb ik ook dat plekje in het dak dichtgemaakt. Haast triomfantelijk, terwijl ik ondertussen wel weet dat die uitgang niet door Rat werd gebruikt. Het is dat we Rat nog horen, anders maakte ik het weer open. Voor het ontheemde mussenpaartje. Of ik ga een nestkast halen. Er schijnt verderop aan de Dijkweg een mussenstichting te zitten. Die weet vast wel wat voor villa een musje graag zou willen bewonen.
http://huismusbescherming.nl/