Kouwe kleren
Berichtje in het nieuws, William Hurt overleden. https://nos.nl/artikel/2421097-oscar-winnende-acteur-william-hurt-71-ov…
Vier jaar na zijn diagnose uitgezaaide prostaatkanker in zijn botten. Bij mij zit het daar nog niet, maar het komt wel weer even binnen.
19 reacties
Ja ik zag het op het nieuws en moest gelijk aan jou denken ,lieve Zweef ,en ik zou toch heel graag wensen dat er voor jou meer mogelijk is ,vind zulke berichtjes inmiddels behoorlijk confronterend en idd komt echt binnen
Dikke knuff voor jou en mevr zweef 😘😘
Het zijn inderdaad confronterende berichten .
Je probeert alles te relativeren , nog niet teveel te denken aan de toekomst , nog een beetje plezier te maken in het leven , maar als je dan zoiets leest wordt je toch weer onmiddellijk met je neus op de feiten gedrukt .
Nog een geluk dat er tompouces zijn van bakker Swerts.
Ik ken deze acteur niet maar wens jou voorts sterkte positiviteit en lekkere tompoezen 😋 toe
Hoi Zweef.
Confronterend inderdaad. Ik voel met je mee.
Zit op Facebook bij een lotgenotengroep longkanker en dan hoor ik naast positieve berichten vaak slecht nieuws. Ook lotgenoten die na een tijdje afscheid moeten nemen. Soms denk ik dat ik daar moet stoppen. Maar ik wil ook zo graag bevestiging dat het kan….langer doorleven met uitgezaaide longkanker lymfeklieren.
Geen kouwe kleren…probeer het los te laten en positief te blijven. Iedereen is uniek.
Knuffel
Ja, dat komt binnen. En dan de leeftijd, 71 jaar. Mijn man is nu 60, al 13 jaar prostaatkanker en er is een verwachting van nog gemiddeld 3 jaar….mentaal gaat het erg slecht.Mijn eigen vader stierf met 70, ik vind het veel te jong. Hij kreeg Acute leukemie. Maar nu denk ik, goh, als mijn man toch eens 70 mocht worden…..
pluk de dag Zweef, ik geniet van je stukjes!
groetjes Fram
Hoi Zweef,
Bij mij zijn er ook uitzaaiingen in de botten. Heel veel, maar na de chemo en met de hormonen in remissie. Ben blij met zo'n goede uitslag omdat nu de prostaat bestraalt kan worden.
Leef ik nog vier jaar, leef ik nog twee jaar of leef ik nog zes jaar. Niemand kan het zeggen. Toen ik gezond was of dacht dat ik gezond was, kon ook niemand zeggen hoe oud ik zou worden. Alleen dan vraag je het je niet af.
Probeer te genieten van het leven, dat te doen wat je denkt noodzakelijk te vinden om de ziekte te remmen. Maar belangrijkste is genieten en soms je hoofd in het zand te steken.
Veel sterkte gewenst!
Mvg,
Parkietje
Soms komen er oude foto's voorbij op facebook of op de pc. En dan denk ik bij mijzelf: Ik wist toen nog van niks, maar toen zat het er ook al. Een rare gewaarwording.
Dat heb ik ook, oude foto's en dan denken, wat was het leven toen onschuldig, wist nog van niets.
Maar ook dat moet ik van mezelf relativeren. Ik moet niet te veel naar het verleden kijken. Dat is geweest en dat was over het algemeen genieten.
Nu sta ik opnieuw in het leven maar met een ander lichaam. Daar kan ik me tegen verzetten, maar ik kan het ook omarmen.
De dingen doen die nog lukken, zoals lekker 5km met de hond lopen in dit lekkere zonnetje. Mijn dochter naar school brengen en ophalen. Met mijn vrouw praten over het leven en van mekaar genieten.
Ik heb voor mezelf besloten om zolang het lukt het beste er van te maken. Niet te veel blijven hangen in hoeveel jaar heb ik nog. Niemand kan het zeggen en je leven wordt er niet leuker van.
Hoi Zweef
Lees je berichtjes altijd heel graag,
Maar van deze raak ik ook een beetje in een dip. Mijn echtgenoot heeft hetzelfde
Meestal deel meestal je leuke anekdotes over rat en je tompouze
Maar deze hou ik voor mezelf
Ik kende die acteur niet. Of misschien wel, maar heb niet de link gelegd met wat hij heeft gespeeld. Ik lees het ook in andere, oudere blogs, diagnose, overlijden. Meestal andere kankers. Elk jaar ruim 13000 prostaatkanker patiënten erbij. Die gaan allemaal een keer. Liefst niet aan de kanker, maar helaas...
Dus het is even confronterend, ik zit in hetzelfde wiebelende schuitje, maar in het midden, niet op de rand. Ik geef mijzelf nog wat langer respijt.
Lees de volgende dan maar om je weer uit de dip te helpen.
Hallo Zweef. In 2013 toen ik geconfronteerd werd met prostaatkanker kende ik vanuit dezelfde hobby als ik heb een vriend uit het verenigd Koninkrijk die precies gelijk met mij het traject door liep van diagnose en behandeling. Wij hebben toen volop ervaringen uitgewisseld over de verschillen in behandeling en opties tussen de UK en hier en wat kies je, kun je kiezen. Bij mij is mijn prostaat verwijderd en hij is inwendig bestraald. Maar vijf jaar later toch terug gekomen. Nu zit hij ook in rekkende behandeling, heeft een aanhanger gekocht om met zijn motor naar evenementen te kunnen gaan want grote stukken rijden zit er niet meer in. En ook al ben je daar al jaren mee bezig, het blijft iedere keer weer opvallen en confronteren als je hoort (heel vaak) of leest ( iets minder vaak) dat er weer iemand is overleden aan prostaatkanker. Het lijstje van bekenden wordt steeds langer. Maar ook wat anderen zeggen, zolang je niet weet wanneer je tijd op is, heb je tijd genoeg. Leef zo goed mogelijk en geniet van wat je nog hebt. Zolang het nog kan. Soms kijken mensen raar op als ik zeg dat er misschien morgen een vliegtuig op mijn hoofd valt. Maar zolang dat niet gebeurt, blijf ik gewoon doorgaan met mijn dingetjes en genieten van wat er om mij heen gebeurt. Al is het maar het bloeien van de forsythia of de blauwe druifjes in mijn tuin. Of een stuk rijden op mijn motor.
Terugkijken in de tijd doe ik niet.
En volgens de prognoses heb ik nog wel een paar ( goede ? ) jaren voor de boeg .
Dus geen probleem om in de dag van vandaag te leven .
Maar de tijd gaat toch zo snel .
Nieuwjaar is nog maar pas voorbij en 't is al bijna Pasen
Voor je het weet ......
Gr , willy
Confronterend dit bericht, Zweef.
Hij stierf een natuurlijke dood. Hier sta ik bij stil.
Is sterven aan prostaatkanker een natuurlijke dood of niet ?
Dat is ook mijn vraag.
Dood gaan we allemaal. Op een gegeven moment is de houdbaarheidsdatum gepasseerd. Ik denk dat daar de grens ligt.
In de slaap ontslapen.
Maar teveel gaan nog terwijl ze eigenlijk vol in het leven staan, pensioendatum niet gehaald. Dan is er iets goed mis. En dat hoeft niet alleen kanker te zijn, ook hart en vaatziekten en ander ingrijpend leed.
Ik zie niet gauw een berichtje dat hij of zij is overleden aan een verstuikte enkel. Hoewel dat nou ook weer schrijnend zou zijn.
Eigenlijk , je enkel verstuiken , vallen en dan met je hoofd op een steen en dood is toch ook niet alles
Dan lig ik toch liever nog een paar jaar aan te modderen met kanker in m'n lijf.
'n Tijdje geleden stond er in de krant nog een artikeltje over een kras oudje van 103 , die gaan wandelen was en op straat doodgereden door een auto . Was ergens in Duitsland
Da 's pas erg .
Sinds bij mij de diagnose Prostaatkanker is vastgesteld, vallen mij berichten in de pers vaker op als het gaat over deze ziekte . Bekende Nederlanders worden niet gespaard. Dat zal ook vroeger zo geweest zijn, maar toen stond ik er niet bij stil. Ja, iedereen gaat een keer. Maar gelukkig weten de meeste niet wanneer. Heerlijk om het niet te weten.
Ik denk niet vaak over de dood gelukkig, en ik (wij) weten niet wanneer we gaan. Alleen zijn er vanwege deze ziekte ineens andere statistieken die een rol spelen.
En ik hoor om mij heen van mannen met deze zelfde kwaal, “probeer de statistiek te verslaan” alsof je dat in de hand zou hebben. Helaas is dat natuurlijk niet zo, maar iets als “hoop doet leven” wellicht.
De zon schijnt, ik zit te wachten op een telefoontje van mijn behandelend oncoloog. Daarna ga ik wandelen en genieten van de lente.
Frank
Pluk de dag!