Lichter

Ik had hem nog steeds, de sleutel van kantoor. Of eigenlijk de sleutel van bijna alles. Alles behalve directiekantoor. Ik heb er lang op gepast, kon er geen afstand van doen, er werd overigens ook niet om gevraagd. Jarenlang was het vertrouwd: Sluit jij af?

En nu dus ingeleverd. Op eigen initiatief, maar wel met de restrictie dat als het te erg zou voelen, ik hem weer terug krijg. 

"Sluit jij af?" Riep ik naar mijn baas.

Lichter verliet ik het pand.

7 reacties

Heel herkenbaar wat je schrijft Zweef. Volgens mij zit er nog een sleutel van de school waar ik werkte  aan een sleutelbos. Maar aangezien het sleutelsysteem in de laatste jaren vernieuwd is, zullen ze die vast niet meer missen😉. Die van de poort zal nog wel passen, dus op zaterdagmiddag een keertje van de glijbaan daar kan altijd nog 😁. 
Zonder te dollen, het zijn. Lastige momenten ja. Ik vind het knap van je dat je ze aangaat. Ik ben het echt afscheid nemen van mijn werk misschien een beetje uit de weg gegaan in de afgelopen jaren. Raakte me te veel als ik daar mee aan de slag ging. 
Liefs Bianca

Laatst bewerkt: 11/07/2024 - 09:42

Ja, aan de sleutel kleven veel emoties omdat die sleutel een groot deel van je leven gebruikt werd door jou en dan komen alle herinneringen weer boven drijven, en herinneringen, plaatsen, voorwerpen maar ook geuren van vroeger - gaan altijd gepaard met emoties. 

Ik begrijp het.

Ik vind het een emotionele tekst die je deelde.

Dank je wel voor het delen en sterkte, Zweef.

Gerhard

Laatst bewerkt: 11/07/2024 - 16:19