Met overgave toegeven

Toegeven heeft iets negatiefs. Alsof je iets tegen je zin moet doen. En dat is ook zo. Maar sinds kort geef ik toe. En dat doe ik dan wel weer met overgave. Ik geef toe dat het mij afentoe teveel is. Dat ik het niet meer kan. Dat ik er te moe voor ben. Een activiteit in de ochtend, zo je nog van ochtend kunt spreken, omdat ik vaak een gat in de dag slaap, is vaak voldoende om mij de rest van de middag ongegeneerd te doen gapen. Mevrouw Zweef bonjourt mij dan naar de passagiersstoel. Achterin ligt in een tas een kussentje en fleecedeken, zodat ik mij onderuitgezakt naar huis kan laten brengen. Of als ik al thuis ben, dan is lichte aandrang van mevrouw Zweef voldoende om mij om het hoekje te helpen.Naar de slaapkamer dan, die is om het hoekje.

Hoewel de geest er nog lang niet aan toe is, geef ik eraan toe. Met overgave nu. 

Truste.