Peentjes in zeventien kleuren

Ik scheet ze en zweette ze. Een paar maanden geleden had ik pech met de auto. Met het enige voertuig waar ik nog nooit pech mee heb gehad. Mijn trouwe Xsara uit het jaar kruik. Nog uit het vorige millennium. Ruim vijf jaar geleden van mijn schoonzus overgekocht voor weinig met een km-stand van 138.000 km. Saar trok slecht, met horten en stoten op gang komen en geregeld afslaan als ik moest wachten bij een kruising of stoplichten. Gelukkig kon mijn favoriete garagist in antieke franse otomobielen hier iets mee en zij reed weer goed. Maar ik was nu wel bekend met nukkig gedrag van haar.

De laatste paar weken begon het weer. Het gevoel alsof er geen trekkracht meer in zat. En afslaan, waarop mijn favoriete garagist zei dat ik beter super kon gaan tanken in plaats van plaatselijk huismerk. Toevallig was de tank driekwart leeg, waar bij mij het glas altijd driekwart vol is. Fluks ultieme benzine van een superieur merk bijgevuld. De tank dan, niet mijn glas. En ik moet zeggen, al snel verbeterde de trekkracht. Alleen dat afslaan, dat ging nog niet over. Ik had stilletjes de hoop dat de boel nog een beetje moest doorspoelen en schoonbranden.

Helaas. Ik moest vandaag naar Ikea om een paar werkbladen op te halen met de aanhanger. De heenreis verliep voorspoedig, tot een vijftal km voor de bestemming in Amsterdam Zuidoost. Een plof en weinig trekkracht. Met een topsnelheid van iets meer dan zestig over de snelweg naar de bestemming. Eerst maar de boel afhalen en inladen. Garagist verwittigd, maar die kon op afstand niets betekenen. En zelf heb ik er de ballen verstand van en daarom ook nooit gereedschap mee. Ik kreeg het er benauwd van, ik moest nog door de tunnel. Ik zat aan de verkeerde kant van het water. Met een krakkemikkige auto wilde ik rustig binnendoor, geen snelweg om te stranden en helemaal geen tunnel om in te blijven steken.

De routeplanner ingesteld op snelste weg en snelwegen vermijden in de hoop de Schellingerwouderbrug te kunnen nemen. Of anders een pontje. Opnieuw helaas, de routeplanner stuurde mij dwars door de stad met files en stoplichten naar de IJtunnel. Dan liever de Zeeburgertunnel met vluchtstrook. Rechtsaf voor de IJtunnel en richting oost. Dubbel opnieuw helaas, Zeeburgertunnel was vanuit het centrum niet bereikbaar. Na omzwervingen met horten en stoten achter Centraal langs naar de A10. Via een scherpe bocht naar rechts, op een helling met stoplichten bij Bos en Lommer de snelweg op. Op hoop van zegen. En zowaar, Saar leek wel zin te hebben. Ik tikte de tachtig aan. Ben ik daarvoor dwars door de stad gegaan? Op hoop van zegen op de derde baan met vol gas liet ik mij de tunnel invallen. Graag geen stoethaspels voor mij nu, ja.

Met bijna 110 km/u klom ik er aan de andere kant weer uit. Dat ging niet verkeerd. De verdere reis naar huis verliep redelijk. Nog steeds inhouden en zeker bij lagere snelheden met horten en stoten. En bij het eerste het beste stoplichr weer afslaan.  Auto is dus niet goed. Kilometerstand is inmiddels ruim 220.000. Ik ben uitgerangeerd op werk, daar heb ik geen auto meer voor nodig. Mevrouw Zweef werkt thuis, we kunnen het eigenlijk met één auto af. Misschien is het verstandiger afscheid te nemen en een trekhaak onder de auto van mevrouw Zweef te zetten. In geval van mooi weer heb ik tenslotte ook de DS nog.

Wat vinden jullie?