Steentje voor steentje.

Vrij naar stap voor stap. Het metselen van de stenen boven het keukenraam stonden al lang op het prioriteitenlijstje. Dat het raam er in ging, dat was lang voordat ik mij van enig lichamelijk ongemak bewust was. Oorspronkelijk zat er een kleiner raam, maar ik hou van veel licht in huis. Het raam werd 40 cm langer en 30 cm hoger. En er zat geen latei boven het raam. Daar deden ze vroeger niet aan. Een rollaag zorgde voor ondersteuning van het metselwerk erboven. En toen deden ze ook nog niet aan die achterlijk grote ramen. Een meter was groot zat. Het oude keukenraam, net als het voorraam dat nog vervangen moet worden zijn er later ingeplaatst. En dat is niet volgens de regelen der kunst gedaan. Dus zonder latei en ook zonder lood als waterkering. 

Om naderhand een latei in te brengen moest er 4 lagen steen boven het raam worden verwijderd en dan ook nog eens 10 cm aan beide zijden meer, want de latei moet op het metselwerk aan weerskanten van het nieuwe kozijn rusten.

Nu had ik al een rij stenen op de latei gemetseld toen het raam was gemonteerd, maar de "nette" stenen moesten nog. Vorig jaar lente al de steiger neergezet en wat stenen schoongemaakt (met oude steentjes van het huis is er geen kleurverschil), maar de hele zomer en herfst geen moed kunnen verzamelen. Vandaag toch de stoute schoenen aangetrokken en mij op de steiger gehesen. Dat ging niet zo soepel meer. Een half emmertje metselspecie aangemaakt, steentjes op maat geslepen en een beginnetje gemaakt. En geconstateerd dat ik geen dertig meer ben, evenmin vijftig of zestig. Het begin is er, resultaat valt mij niet tegen.