Wasemkap
Gisteren verlieten we het AvL. Ik onberoerd, mijn lief in tranen. Mijn lief heeft het er moeilijker mee dan ik. Ik denk dat dat klopt. Mij overkomt het, maar mijn lief overkomt het dubbel. Zij heeft verdriet om mij en om haarzelf. Zij gaat mij verliezen, zal verder moeten, alleen, op dit prachtige plekje, dit mooie huis, waar alles herinnert aan mij. En dat maakt mij weer verdrietig, om haar.
Vanmorgen, bij het ochtendritueel, koffie op bed met een glas vitamine C of water en een rijstwafel voor haar, de moppies Boef en Indy, zei ze in ene:
"ik moet de kanker omarmen". Het is nu een deel van jou. Ik ben met jou getrouwd, ik hou van alles van jou. Ik moet alles omarmen wat deel van mijn leven maakt. Dan kan ik rust vinden, ermee omgaan. Ik omarm jou, de moppies, Midnight de poes en jouw kanker, want dat hoort bij mij, dat hoort in mijn leven."
En de wasemkap zei ik. Daar stoot je al vier jaar je kop aan.
10 reacties
O Zweef, ik val in herhalingen: wat schrijf je toch prachtig. Diep verdriet, berusting en tot slot weer jouw flitsende humor. Hoe doe je dat toch. Een vreemd kind, noemden ze je vroeger. Ik zou eerder naar een oud jongensboek zeggen: "Het is een bijzonder kind, en dat is-ie."
Heel veel liefs,
Hanneke
Heel erg waar Hanneke!!!!!
Lieve, lieve Zweef,
Tranen over mijn wangen. Ik ken allebei de kanten! Ik ben zowel jou, als je vrouw. Ik lijk wel schizofreen.
Zo mooi, wat zij zegt. En dan lachen om die wasemkap. Dank je wel voor deze blog Zweef. XX
Liefs, Mirjam
Hartverscheurend!
Lieve lieverds,
Ik leef al een hele tijd op tranen, en nu komt er een emmertje bij. Ontroerend mooi! Bij jou mooi mens, past het mooie mens dat je hebt getrouwd! Heeft zij ook een zo gaaf shirt? :-)
Jouw woorden raken diep. Diep in diep zeer, want het is o zo waar. Manlief hier zegt het ook... Hij houdt van ons nieuwe leven aangepast aan mijn mogelijkheden en onmogelijkheden, gewoon, omdat ie van mij houdt...
Snif nog even door....
Liefs en veel knufs xxxxxxxxxx Hebe
Lieve famlee Zweef
Wat een pijn en verdriet lees ik en oh wat snap ik jou lief goed iets anders kan niet je houd van iemand en dan ook van alles no matter what ,en wat jou aangaat jij hebt verdriet om haar die jij zo lief hebt en ik zit te slikken dus ook voor jou maar ff een plaatje gemaakt ik denk aan jullie en leef met jullie mee .
Dikke lieve knuffel voor jullie allebei
Wat ontzettend knap van jouw lief... en wat mooi verwoord.
Het verdriet straalt er vanaf en dan toch zo sterk zijn het te willen/kunnen omarmen...
ik zie manlief hier soms worstelen met het feit dat ik borstkanker heb... nou zijn de vooruitzichten hier vrij gunstig,
* fingers crossed* , maar ik merk aan alles dat bij hem het "wat als" nog de overhand heeft, en het daar moeilijk mee heeft.... niks omarmen nog...
x tine
Ik heb een geweldige vrouw. Meer superlatieven doen afbreuk.🥰
Jullie hebben een geweldige elkaar...!
Au Tine!
Ernaast staan en niets (niet echt iets) kunnen doen is minstens net zo zwaar als het zelf hebben. Dat gevoel heb ik er tenminste bij sinds ik ongeneselijk ziek blijk.
Het is voor hem ook doodeng!
Als het einde van jouw leven zó dichtbij is (geweest), is het voor hem lastig zich voor te stellen dat dat níet meer zo is. De angst jou te verliezen is gewoon nog te groot. Met de tijd zal hij zich 'veiliger' en geruster gaan voelen.
Kunnen omarmen is ook niet iedereen gegeven, dus dat is niet raar.
Lieve groetjes Hebe