We hebben een eitje gebakken!

Het is gelukt, we hebben een eitje gebakken. Een nieuwe mijlpaal in de everlasting story van de evolutie van Hutje Andijk naar Kasteel Andijk. 

Sommige dingen hebben een bepaalde volgorde, kunnen pas als het vorige is gedaan. En de inductiekookplaat was er daar één van. De laatste in de reis naar energieneutraal.

Ik grijp in mijn verhalen vaak terug naar de geschiedenis van dit heerlijke plekje aan de dijk. Bij de verbouwing in 2006 ben ik op interessante resten gestuit. Niet voldoende voor archeologische onderzoeken gelukkig. Zo weet ik van twee waterkelders op mijn erf. Eentje onder de oude keuken en eentje nu half onder de fundering van de garage. Geen idee waarvoor die laatste heeft gediend, ik kan mij geen huis indenken tussen die van mij en de buurman. En buurman heeft zijn eigen oude waterkelder, heb ik vernomen.

En ik heb de oude keuken gevonden, dus boven die waterkelder met haardplaats. Een gecombineerde haard met kookgelegenheid in de keuken en schouw in de voorkamer. Zwartgeblakerde steentjes met restjes hout. Op enig moment is er overgestapt op oliestook met naar ik vermoed een centraal verwarmingssysteem. Dat heeft tot 1970 geduurd. Ik weet niet meer waar ik dat vond, in welk archief. Ik weet wel dat ik dat vond, omdat ik ook een buis in de tuin vond, waar wel beweging in zat, maar die ik met geen enkele mogelijkheid uit de grond kreeg. En ik kan je vertellen, geen struik of  wortelgestel heeft het ooit van mij gewonnen. Daar moet dus nog een tank aan vastzitten.

Nou wilde ik op dat moment nog geen slapende honden wakker maken over een oude olietank, en nu trouwens nog niet, dus ik heb een sleuf gegraven en de pijp kromgebogen en herbegraven. In 1970 was het huis nog van Het Grootslag, semi overheid, en ik ga ervan uit dat zij als verantwoordelijken voor de omgeving, de tank afdoende hebben geleegd en gevuld met zand. De tank zelf heb ik nooit gezien, ik weet niet hoe groot hij is en in welke richting hij ligt. En een vulopening heb ik ook niet gevonden, dus misschien valt het allemaal wel mee. Totdat MAX! daar op een dag in verdwijnt.....

Vanaf 1970 aangesloten op het gas. De gasketel heeft op meerdere plaatsen gestaan. Dat kon ik zien aan de aftakkingen aan de ringleiding en gasleiding. Dit schrijvende bedenk ik mij nu dat de oliekachel aan de rechterkant boven heeft gestaan. Daar vond ik wel aftakkingen van cv water, maar geen gasleiding. En op oude foto's ook een pijp daar door het dak. Zo valt alles weer op zijn plek. De laatste plek waar een gasgestookte cv heeft gehangen is in het boetje geweest. Die heeft daar dienst gedaan tot januari 2021, toen werd de warmtepomp geïnstalleerd. Een stapje verder in de energietransitie na plaatsing zonnepanelen op het garagedak in 2018.

Het enige waar nog gas benodigd was, dat was voor koken. Met het plaatsen van extra zonnepanelen op het dak van kasteel Andijk en meteen bij de aanpassing van de meterkast ook het plaatsen van krachtstroom voor de kookplaat, stond niets meer in de weg om de gasleiding naar het kookeiland door te zagen om daar een kabel door te voeren. Een point of no return.

En dan ligt er een kabel met 5 draden en moet je er twee kabels met samen in totaal 8 draden op aansluiten. De zonnepanelen electricien wilde niet zijn vingers daaraan branden. Uiteindelijk na veel heen en weer appen met grote broer en ons aller Willy, een gezonde dosis verstand en een beetje durf bij het omzetten van de schakelaar, kunnen we nu een eitje bakken.

Straks ga ik voor het grotere werk, warme custardvla.