Poortwachterklierprocedure

Vanmiddag moest ik om 13.45 uur in het ziekenhuis zijn voor de poortwachterklierprocedure. Ik had mijn man overtuigd dat ik dit wel alleen afkon. Vooraf had ik nog gebeld hoe lang zo’n onderzoek nu eigenlijk duurt, want in de folder hebben ze het over 4 uur, maar in de oproepbrief over 2 uur. Aan de telefoon werd 2 uur doorgegeven. Ik twijfelde of ik een boek of zo moest meenemen om de tijd ertussen te doden maar besloot dat niet te doen. Desnoods zou ik op mijn telefoon een boek kunnen lezen.

Vannacht heel slecht geslapen, en vanochtend veel onrust. Bij de apotheek (waar ik vroeger nog zelf gewerkt heb) om bloeddrukprobemen op te halen trof ik oud-collega die daar nog steeds werkt, en die destijds borstkanker had. Op de een of andere manier heel fijn om haar zo 18 jaar na dato gewoon aan het werk te zien en even te kunnen spreken.
 

Eindelijk was het tijd om te gaan. Ik meldde me bij de balie. Ja, ik stond op de lijst om 14 uur. Eh, 13.45 stond er in mijn brief? Maar goed, dan ben ik lekker op tijd. Kon ze mijn afspraak niet in het systeem vinden. Met wie? O! Ik mocht plaatsnemen in de wachtruimte terwijl zij het ging uitzoeken. Gelukkig werd ik al snel opgehaald.

Of ik wist wat er ging gebeuren? Ja, ik heb folder gelezen en weet van de 4 uur die nu 2 uur is. Volgens hem lag de waarheid nog iets ruimer: soms ben je binnen 1 uur klaar, soms duurt het 4 uur. O. Oké. We gaan het zien.

Bovenkleding uit, jasje aan (opening aan de voorkant natuurlijk) en ik mocht gaan liggen op het ‘bed’. Eerst 2 prikjes in de tepelhof van mijn rechterborst met radioactieve vloeistof. Daarna moest ik 5 min met mijn linkerhand stevig die rechterborst masseren. Hij was zo lief een grote handdoek over me heen te leggen zodat ik het niet koud kreeg.

Daarna werd de plaat tot vlak boven mijn gezicht geschoven en mocht ik alleen mijn hoofd nog bewegen, verder niets. Hij legde uit dat ik op een scherm mee kon kijken, maar dat de enige zinnige informatie daarop eigenlijk alleen was hoelang het nog duurde. Dit zou 20 min duren. Ik heb m’n ogen maar dicht gedaan en een beetje gedoezeld.

Daarna nog een foto van 3 min en een van 30 sec.

Toen moest ik rechterarm op steun leggen en met mijn linkerhand mijn rechterborst naar beneden trekken. Ik had gevraagd of de intramammaire lymfeklier die ze op de MRI hadden gezien hiermee ook opgespoord zou worden? Dat wist hij niet, maar later, na de 3min foto en 30 sec foto had hij inderdaad de poortwachterklier gevonden EN de intramammaire lymfeklier. Die werden met stippen op de huid gemarkeerd.

Toen werd het apparaat gekanteld en moest ik mijn borst loslaten: dit is de houding waarin je geopereerd gaat worden. Ai, dat had ik mij niet gerealiseerd, dat mijn arm uitgestrekt zou liggen tijdens de OK. Ik krijg al spierpijn en kramp bij de gedachte.

Nogmaals de fotoprocecure, nu met de geigerteller om de radioactiviteit op te sporen. Bij de intramammaire lymfeklier sloeg hij uit naar 600, die in de oksel haalde amper de 100. 
 

Hij heeft enorm grote markeringen gezet, ik had gerekend op max 5mm, maar de gemarkeerde plekken hebben een doorsnee van 2 cm!

Ik mag wel douchen, als ik er maar op let de markeringen niet per ongeluk te verwijderen,

Kortom, dit ging heel voorspoedig, ik stond binnen een uur weer buiten.

En dan zit je in de auto. Dit onderzoek is bedoeld om eventuele uitzaaiingen op te sporen. De intramammaire lymfeklier zit tussen beide biopsie-plaatsen in. Is het eigenlijk goed of slecht nieuws dat deze gevonden is? Is het goed of slecht voorteken dat beide plekken zo snel gevonden zijn?

Morgen om 7.15 in het ziekenhuis zijn, de DMX staat om 8.15 gepland. Uitslag volgt 25 augustus.

Pff.