En dan zie ik mezelf MEGA-groot op beeld op het podium...

Terugblik 22-02-2022. Heerlijk om een avondje naar het theater te gaan. Gezellig, andere mensen, ander praatje, soms ge-wel-dig, soms valt het tegen en het is allemaal oké.

Voor 17-02-2022 had ik Astrid, de fotografe die mijn hele kankertraject op de foto vastlegt, uitgenodigd voor een avond Fotostudio de jong met Wilfried de Jong in Het Westlandtheater De Naald. We wisten niet precies wat we konden verwachten, alleen dat je een foto mee mocht nemen en dat Wilfried er een aantal zou bespreken op het podium. Tja….. om het taboe mbt praten over kanker te helpen doorbreken, was het voor ons geen vraag OF we een foto mee zouden nemen, alleen WELKE foto we mee zouden nemen😊. We hebben gekozen voor de foto van William en mij, beide met ons kale hoofd. Die laat voor mij zien dat het is, zoals het is en het is een mooie foto. Astrid had 'm uitgeprint op A3 en ja hoor….. “Die grote zwart/wit foto, daar achterin de zaal, die vind ik wel interessant”, hoorde ik Wilfried zeggen. En daar liep Astrid met foto naar het podium.

Dat is toch raar hoor als je in de zaal zit, je ziet jezelf MEGA-groot op het scherm en Astrid vertelt haar verhaal hoe zij het fotograferen van mijn traject heeft beleefd. Van te voren vond ik het vooral spannend (als we uitgekozen zouden worden), hoe ik me zou voelen dat al die andere mensen in de zaal mijn foto zagen en mijn verhaal hoorden. Grappig, want daar vond ik niks van😊. Wilfried viel ook meteen met de deur in huis dat de beide kale hoofden waarschijnlijk geen eigen keus was en vroeg of het om kanker ging. Fijn hoe hij het beestje gewoon bij haar naam noemde en heel mooi om mijn verhaal vanuit het perspectief van Astrid te horen. Ik voelde me plaatsvervangend trots. En zo heb ik (samen met Astrid) weer een stap gezet om kanker bespreekbaar te maken met mijn hoofd op dat MEGA-grote scherm op het podium

Astrid heeft hierover zelf een story geschreven en op insta en facebook geplaatst. Hieronder kun je het lezen.

Liefs Esther 💕 

De pareltjes van Dood en Verderf, zie jij ze?   Afgelopen week zat ik op het podium bij Fotostudio de Jong van Wilfried de Jong in Westland Theater de Naald. Misschien was je er ook of bezoek je zijn tour in een andere stad. Echt een aanrader!

Ik werd meegenomen door een fijne vriendin, Esther Kouwenhoven, hier ook te zien op het scherm. Zoals alle foto’s een verhaal vertellen, heb ik hier een verhaal van Esther en borstkanker.

Met Wilfried had ik hierover een kort gesprek. Spannend? Jawel, en het voelt oké, want het is haar verhaal. Ik ben slechts het medium, de fotograaf. Ik mag bijdragen aan dit unieke verhaal. Het mag verteld worden om te inspireren en te informeren. Het verhaal gaat o.a. over het zien van de pareltjes terwijl Mr Dood en Verderf vriendelijk bij je voordeur staat. Laat je hem binnen aangezien zijn voet toch al tussen de deur zit, of VECHT je? Wetend dat niets goed of fout is.

Aan dit verhaal waar positivist Esther parelt zonder het verdriet weg te stoppen, zit een ellenlange staart welke we hopelijk ergens ooit gaan terug zien of lezen.

Wil je meer weten over Esther en haar verhaal, bekijk de site van www.kanker.nl of volg haar hier of op linkedIn.

Wat is jouw verhaal en kun je het omarmen?

Heb een mooie dag❤️

Astrid Grootscholten