En toen voelde ik weer een bobbel...

Terugblik 03-03-2022 En toen lag ik, afgelopen maandag, weer op de tafel bij dezelfde radioloog als 10 juni 2020...

Hij herkende me, althans... dat wil ik graag geloven. Waarschijnlijk heeft hij mijn dossier gewoon goed gelezen😁 en dat is ook fijn😉

Ik voelde een bobbel onder m’n rechter sleutelbeen en omdat ik tegen iedereen zeg “better save, then sorry”, ben ik toch ook maar naar de huisarts gegaan. Zij en m’n oedeemtherapeut verwachtte niet dat het borstkanker is. Ik eigenlijk ook niet, alleen tja...ze kunnen niet door m’n huid heen kijken, dus voor de zekerheid wel een echo laten maken. Kan het uit m’n hoofd als het niks is😁.
Hoewel ik geen angst voelde, want eigenlijk ben ik er van overtuigd dat de kanker bij mij niet terug komt, hield het me toch wel het hele weekend bezig... Zou het dan toch…
Gelukkig had ik genoeg afleiding, want zondag ben ik gestart met m’n opleidingstraject voor trainingsacteur en 's-avonds hebben we met de vrienden ouderwets gezellig samen gehapt en geborreld.

Maar ff terug naar de radioloog, want hij had dit keer goed bericht🥳😃. Het is niks!
Althans, niks... het is een vetbobbel. Grappig hoe blij ik was met extra vet🤣🤣🤣. Het is maar net vanuit welke invalshoek je het bekijkt💕.

Verder is er in februari veel gebeurd😃.
• Diploma NLP Practicioner gehaald. Ik heb het afgesloten met een (foto-) filmpje over mijn kankertraject en mijn hulpbronnen, waar ik zelf heel trots op ben🙃
• Certificaat IPSO Gastvrouw gehaald. (overkoepelend orgaan centra voor leven met en na kanker)
• Gestart met een werkervaringsplek bij stap.nu mbt begeleiden re-integratie werk met en/of na kanker.
• Gestart met coachingsprogramma mbt Human Design (super interessant)
• Gestart met opleidingstraject voor trainingsacteur.

Klinkt als veel, was het ook en toch word ik er zo blij van😃. Tuurlijk heb ik weer een paar keer te veel hooi op m’n vork genomen, heb ik me verloren in tijd met het maken van het filmpje en ik merk echt wel dat ik veel energie heb ingeleverd afgelopen anderhalf jaar.
Het is nu mijn uitdaging om

• mijn rust te blijven pakken,
• mezelf de tijd te blijven gunnen,
• te blijven experimenteren met waar ik echt blij van wordt,
• mijn balans in energie te vinden,
• te accepteren dat ik minder kan (en wil) als voordat ik ziek werd
• in dit alles nieuwe patronen aan te maken, dus van de geitenpaadjes, snelwegen maken.

Gelukkig geeft mijn lichaam heel duidelijke signalen en heb ik mensen dicht bij me die me subtiel (en ook niet subtiel) feedback geven😁.

Ik voel me gewoon een blij ei met de kansen die me geboden worden,  zoveel rijkdom om me heen😇😊 en dan schijnt ook de zon nog!😃

Liefs Esther💕