Vet... van buik naar borst

Update 8 juli 2022. Ik ben inmiddels al weer een paar dagen thuis na mijn borstreconstructie met eigen buikvetweefsel😃 en wat is er veel gebeurd in de afgelopen 10 dagen! Ik probeer jullie een beetje bij te praten...

Woensdagochtend 29 juni om 7.00 uur meldde we ons in het Erasmus MC (EMC) op de 10e etage en om 8.00 uur werd ik naar de recovery gereden. Daar kwam de plastisch chirurg (PC) mijn buik en borsten aftekenen terwijl ik stond. Dat ziet er toch anders uit als liggend op de operatietafel. Ze had helemaal zin in de operatie. Mooi, ik ook😁.
Het voelde allemaal zo goed. Ik had er het volste vertrouwen in en ik was ook echt niet zenuwachtig.

Totdat om 9.15 uur alle patienten van de recovery naar de operatiekamers waren verdwenen en alleen ik daar nog lag... Bleek dat er een spoedoperatie binnen was gekomen, ze moesten nog ff wat checken. 🤔Tja... moet ik dan nu alsnog naar huis? Die gedachte weer losgelaten. Het is, wat het is... en ik heb er geen invloed op.
Gelukkig bleek dat spoed toch niet zo spoed was en om 9.25 uur kwamen de aneastesisten me alsnog halen.

In de operatie kamer ging het er allemaal relexed en 'gezellig' aan toe. Het team werd voorgesteld, ik mocht zelf een radiozender uitkiezen, we hebben nog ff gelachen en ik kreeg ik een deja vu... Grappig🙃.
De anestesist nam me mee naar een tropisch eiland met hangmatten en een cocktail🤩🍹. Het laatste wat ik nog weet is dat ik dacht "Hoe zijn we daar gekomen met ons busje? Es, niet belangrijk, het is, wat het is... en het bevalt me hier prima samen met Wil..."

Het was 01.32 uur zag ik op de klok toen ik wakker werd. Ik snapte het ff niet, ik zou toch rond 18.00 uur wakker worden? Ben ik dan zo in de war? Toen vertelde de pleeg dat de operatie 15 uur heeft geduurt! 15 uur.... Holie Molie, bizar en tegelijkertijd was ik nieuwsgierig. Waarom zo lang? Daar hadden ze bij de recovery geen antwoord op. Ze zeiden wel dat de PC zeer tevrede was over het resultaat. Ik kreeg een heerlijk ijsje en terug op mijn kamer kreeg ik er nog een 😃.

Achteraf hoorde ik van William dat hij samen met Daniek (onze jongste dochter) rond 22.30 uur in de auto is gestapt richting Rotterdam. Hij had nog steeds niets gehoord en had bedacht "als ik nu in de auto stap, ben ik alvast onderweg, als de PC me zo belt en heb ik nog een beetje nachtrust." Helaas... eenmaal op de afdeling, kregen ze te horen dat ik nog op de operatietafel lag, dat alles goed ging en dat het zeker nog 2 a 3 uur zou duren, voordat ik weer op de afdeling was. Dus Wil en Daniek maar weer naar huis. Om 0.45 uur werd hij gebeld door de PC zelf dat de operatie klaar was, zeer geslaagd, alleen iets langer had geduurd dan de geplande 7-9 uur...

Tegen mij hadden ze gezegd dat ze William _niet_ hadden gebeld en hem lekker lieten slapen, althans..... dat is zoals ik het heb onthouden😉.
Daar ben ik de hele nacht wel mee bezig geweest. Ik probeerde om hem via een app-je te laten weten dat alles oke was met me, alleen dat lukt me niet. Ik snapte er niks van. Ik kon de letters van mn telefoon niet meer lezen, Het lukte me niet om te focussen. Ik had zelfs mn leesbril over mn gewone bril gezet. Achteraf was ik natuurlijk nog een soort slaapdronken van de 15 uur narcose en zat er een berg zalf in mn ogen ter voorkoming van uitdroging. Logisch dat ik niet scherp zag🙈 en grappig dat ik toen ook niet op het idee kwam om hem zelf te bellen🤣🤣🤣.

's-Morgens vroeg (video)belde Wil en hebben we samen mn 'nieuwe' borst bekeken.
Bijna ongeloofelijk hoe mooi het gemaakt is. Even groot als mn andere borst, zacht en warm. Ze hebben er wel wat moois van gemaak hoor😃.
*Diep respect voor het operatieteam!!🙏🏼*
Te grappig trouwens is dat ik een paar moedervlekjes op mn buik had en die zitten nu op mn borst🤣🤣.

* 1e dag (donderdag) werd zuster Secreetia (zoals ze zichzelf noemde😁) aan mij gekoppeld. Wat een heerlijk, duidelijk mens is dat en ze sprak geen woord Chinees😁😁.
Omdat deze operatie bekend staat om het verhoogde risico op trombosebenen, kreeg ik naast de tromboseprik ook dag en nacht pompen aan mn voeten, zolang ik nog niet uit bed was. Conclusie: meteen aan de bak! En nog diezelfde dag 2x met mn benen bengelen naast bed. De tweede dag zou ik op een stoel moeten gaan zitten en ik dacht alleen maar "hoe dan?"😲 Gezien de pijn van mn buik bij het gaan zitten in mn bed en de hulp die ik daarvoor nodig had van zuster Secreetia.

* 2e dag (vrijdag) aardig geslapen, voor zover dat kan als ze elk uur je borst komen controleren, met drukpompen aan je voeten en verplicht slapen op mn rug (voor de komende 6 weken🙈). M'n katheter is eruit, ik kon inderdaad zonder hulp van de zuster Secreetia uit bed, ik heb gegeten aan tafel, ben zelf naar de wc geweest en heb een stukje gewandeld. Daar moet ik wel eerlijk bij vertellen dat m'n rollator EN de tijd op dat moment mijn beste vriendinnen waren😁.

* 3e dag heb ik zelf gedoucht (wat een uitputtingsslag was dat😳) en zondag mocht ik naar huis.

Thuis gaat het leven ook gewoon door. Inmiddels loop ik zonder rollator kleine stukjes in de wijk en mijn buik praat heel hard tegen me als ik te snel of te veel wil. Ik kan niet anders dan daar naar luisteren👍🏼. Woensdag zijn mn drains uit mn buik gehaald en vannacht heb ik volgens mij voor het eerst doorgeslapen in mn eigen bed🙂.

* Ik vind het echt bijzonder om te ervaren hoe snel m'n lichaam herstelt❤
* Ik heb respect wat de artsen/operatieteams allemaal kunnen❤
* Ik ben dankbaar dat ik na een second opinion toch nog voor deze operatie in aanmerking kwam❤
* Ik ben supertrots op mn thuisteam en blij met al jullie reacties, kaartjes, appjes en bloemen. Thanx!❤

Conclusie: Wederom een heel blij ei hier😃

Liefs Esther💕