34 jaar geleden

vandaag is het 34 jaar geleden, de dag dat ik Margreet voor het eerst ontmoette.
Onderweg van Beuningen (Gelderland), waar ik toen woonde, naar Venray, de autoradio aan, en 1 nummer sprong er voor mij uit
Daar gaat ze van Clouseau.
Nog steeds herinnert dit nummer me aan die dag, de dag dat mijn leven voorgoed veranderde.

4 jaar later volgde het jawoord, en de belofte, tot de dood ons scheidt, niemand vraagt zich op dat moment af, hoe lang het zal duren, tot de dood een van ons twee, wegneemt, dat ligt nog zo ver weg, samen oud worden is wat we willen.
en korte tijd later zag Bob het levenslicht

4 Februari 2023 waren we 29 jaar getrouwd, en heb ik nog 1 keer Margreets favoriete restaurant geboekt, gewoon zodat ze alles kon eten wat ze lekker vond.
We stonden niet stil, bij wat ons boven het hoofd hing, leefden, dat was het enige wat we konden doen.
2 Dagen later, de vernietigende woorden, alle behandelingen worden gestopt, het zal nu snel gaan, waarschijnlijk dagen.
We hadden voor de laatste keer deze dag samen, maar omdat Margreet bijna geen energie meer had, hebben we er helemaal niet aan gedacht, ons hoofd was bezig, met hoe lang we nog samen mochten zijn.

En ik met mijn muziek, hoorde onderweg naar huis in de auto ineens dit nummer spelen, en eigenlijk ging het best goed vandaag, geprobeerd er niet al te veel aan te denken, en ineens overviel het me.

Ineens was je heel dichtbij.
Sprong uit mijn hart tevoorschijn.
En greep me vast, ons begin.
Het had niet zo mogen eindigen.
Tot de dood ons scheidt, galmt door mijn hoofd.
Begonnen, niet wetend dat het 33 jaar later ineens voorbij zou zijn.
Ik probeer het terug te stoppen, maar er is geen houden aan.
En nu hang ik even vast aan ons begin, loop de weg van het leven terug, naar dit moment, en herbeleef het.
En heel langzaam kruip je weer terug in dat plekje in mijn hart, en voel ik, je zult er altijd zijn.

In liefde verbonden
In leven gescheiden

En ik kijk weer naar de 2 regeltjes die je achterliet, dat is tastbaar jou
Ik zeg het met muziek