5 nachten 4 dagen

Vrijdagavond iets voor achten, landde ik in Edinburgh, en Fee stond al te wachten bij de arrivals.
Die brede gelukkige lach op haar gezicht sprak boekdelen, samen onderweg, en de eerste keer dat ik Schotland bezocht, om een heel andere reden, namelijk om de liefde te volgen.
Het voelde eigenlijk heel spannend, maar ook heel vertrouwd, en Fee heeft lekker gekookt, en we hebben veel gepraat, over hoe we ons voelen, en ook al snappen we er nog steeds niks van, we accepteren het gewoon zoals het is, hebben besloten het te laten gebeuren.
Ook  mijn avontuur met Alison van de B&B kwam ter sprake, en ik gaf aan dat ik niet snapte waarom ze zo kwaad was, en Fee zei, ik had besloten al naar buiten te gaan, want het was wel duidelijk.
?? Duidelijk?? wat was er duidelijk dan?
Je kon aan alles zien, dat ze een oogje op je had, en enorm teleurgesteld was dat je wegging.
Ooh, misschien toch op het nippertje ontsnapt, aan dame nummer drie, die niet veel goeds in zin had.
Fee had besloten ook het bed in de logeerkamer op te maken, omdat we geen van beide wisten wat er zou gaan gebeuren, en het gewoon kon zijn, dat we uiteindelijk liever niet bij elkaar zouden slapen.

En eigenlijk was het maar goed dat we er al over gesproken hadden, we hebben het 6 uur 's-ochtends zien worden, en een paar uurtjes later toch maar gaan ontbijten, en er op uit getrokken, de Moors op, die een paar honderd meter vanaf haar cottage beginnen. en Delphi the dog, kon lekker rondstruinen.
We waren net op de Moors, toen er een oude bijna blinde schaapsherder hond bij ons kwam, Mac, en Mac liep met ons mee, hij was echt oud en op, doffe vacht, maar had het gewoon naar zijn zin, en zo zijn we 3 uur over de Moors getrokken.
Ik dacht altijd dat herders fluitsignalen gebruiken voor de honden, maar het blijkt dat ze ook een soort gebarentaal gebruiken.
Mac is een heel bijzondere hond, die een hele prijzenkast heeft staan, en Alistair, de herder heeft Fee de gebaren geleerd, zo mooi om te zien hoe de heel oude hond, met ons meeliep.
Weer lekker gegeten, maar we voelden ons wel een beetje brak, na zo'n nacht, bijtijd naar bed gaan was het plan, daar kwam niet veel van terecht, en zondag zijn we samen naar Musselburgh gereden, waar Fee geboren en getogen is, en onderweg, zijn we gestopt op de plek waar ze samen met haar broer, haar vaders as uitgestrooid heeft, en op die manier heeft ze me aan haar vader voorgesteld.
Door naar Musselburgh hereden, haar ouderlijk huis van een afstand bekeken, en de plaats waar de as van haar moeder uitgestrooid was, ook als een soort kennismaking, veel over haar jeugd gesproken, de oude paden bewandeld, de plek vanaf de pier, waar ze als kind de haven indoken, en daarna heeft ze Deliah gebeld, of we op bezoek konden komen, want Deliah had al te kennen gegeven dat ze me heel graag zou ontmoeten, en ik vindt het wel leuk haar vrienden te ontmoeten, die inmiddels allemaal op de hoogte zijn, en gewoon heel blij zijn voor Fee.
Deliah kende maar een klein deel van ons verhaal. dus mocht ik het hele verhaal vertellen, afscheid van mijn vrouw, de knuffel van Fee en dat ene zinnetje, en dat ik met dat zinnetje afescheid had genomen had van Margreet, en na een jaar zoeken Fee gevonden heb, en het klikte, en Deliah was zo ontroerd, kon het maar net droog houden.
Weer thuis, lekker gekookt, en eigenlijk geen oog dicht gedaan, dus ik heb ervoor gekozen om 's-morgens om 10 uur in het logeerbed te gaan liggen, zodat we even bij konden slapen. En volgens Fee heb ik zachte handen, weer wat geleerd.
Maar eigenlijk wisten we na die eerste nacht al dat we echt samen verder gaan, we zien eigenlijk geen andere weg, omdat we voor elkaar gekozen hebben, en hoe vaak we de afgelopen dagen gezegd hebben "Ik houd van je" is niet meer te tellen.
De Schotten spreken over Well Nitted, oftewel, goed gebreid.
En na wat extra uurtjes slaap zijn we weer aan de wandel gegaan, en zijn naar het dorpje Temple gegaan, de boog die in de foto hieronder staat behoorde ooit tot een oud huis, en de dorpskerk willen ze eigenlijk restaureren, en ik begreep ook waar de naam Temple vandaan komt, het vervallen kerkje is door de tempeliers gebouwd, die teruggekeerd zijn naar het dorp, Rosslyn chapel ligt er ook vlakbij.
Dinsdag ochtend toch maar even blijven liggen, om bij te komen en zijn naar Edinburg gegaan, in de wijk of dorp Dalkeith waar haar vriendin Patricia woont, ook een advocate, die in Ierland geboren en getogen is, en al heel lang in Edinburgh woont.
En nu heb ik gevraagd hoe het zit met advocaten en huizenverkoop, en het blijkt dat advocaten daar ook een notariële functie vervullen, die nodig is om een huis te kunnen kopen of verkopen, en als ik het goed begrijp koopt een advocaat, het huis voor een client, en verkooot het dan aan die cliënt.
Fee is bezig Patrcia's huis voor haar te verkopen, we zijn met z'n driëen bij Arthurs Seat gaan wandelen, een plek die ik redelijk ken, maar dit keer een andere route, als ik gewend ben.
Daarna met zijn driëen in een pub, een hapje gaan eten, reuze gezellig
Patricia vertrekt over een tijdje weer terug naar Ierland, en we kunnen het goed met elkaar vinden, dus Fee en ik gaan een keer bij haar op bezoek in Ierland, en zo zijn er nog een paar plaatsen waar we in de loop der tijd langs moeten, o.a. bij haar broer in Kuala Lumpur.
Een hele nieuwe wereld voor mij.

En vandaag ben ik iets over 11en s-morgens weer teruggevlogen, en het afscheid viel mee, omdat we eigenlijk de knoop doorgehakt hebben over samen verder gaan.
Ook de financiële kant besproken, en dan meer in de zin, dat ik mijn woning nog een tijdje aanhouden zal, maar mocht ik hem opzeggen, dat het een risico voor mij is, want mocht het toch stranden, ik terug kan gaan, maar dan dakloos zal worden.
Fee zegt dat ze tegen die tijd iets op papier zal regelen, met betrekking tot de cottage.
De verwachting is, dat we daar een tijd zullen wonen, ook nadat Fee haar bedrijf verkocht heeft, en dan zien we wel, ze zal toch een half jaar of driekwart jaar een aantal dagen moeten werken vanwege de klandizie, die met haar meekomt. Haar secretaresse mag in principe mee naar de nieuwe firma.

Veel besproken, we weten onze opties, en weten waar we staan, en waar we rekening meer moeten houden, en voor de rest ontwikkelt het zich wel vanzelf