Ari heeft een nazaat
Aristoteles,
Wat niemand weet, is dat hij van oorsprong een Belg moet zijn geweest, met de naam Arie Stoteles.
Ik heb een verre nazaat van hem ontdekt, Willy Stoteles, voor het gemak Willystoteless, ik moet toch een beetje de familietraditie volgen he.
Nou heb ik deze Willystoteles nog nooit in den vleze mogen ontmoeten, maar ik kan me hem wel helemaal voorstellen.
zittend op zijn werkkamer, in een wit laken, tong tussen de tanden, we willen het tenslotte het Griekse thema geen geweld aandoen, de constatering dat het eigenlijk een Belg was, is al ontnuchterend genoeg.
En daar zit Willystoteles, met een ganzeveer, op zijn digitale perkament zijn filsofie te verspreiden.
Maar hij schrijft wel een beetje veel, dus alle ganzen in de wijde omtrek, lopen een beetje naakt rond, en de introductie van de digitale ganzeveer, heeft voor een zucht van verlichting gezorgd, in de ganze community.
En daar zit hij nu, terwijl hij de digitale uitputtingsslag, probeert te overleven, hij moet ook wel heel wat kwijt, aan zijn schare volgers, wie schrijft, die blijft, nou Willystoteles is een echte blijver hoor.
Nu is het inmiddels een bedaard mannetje geworden, de witte toga, heeft wat slijtplekjes, en mevrouw Stoteles, kan er niet meer tegenaan wassen.
Tijd voor een hemd met witte boord, een nieuwe stoel, in plaats van dat harde houten ding, dat ie van zijn bet bet bet ... overgrootvader geerfd heeft, kussentje erop, lekker zacht voor de knoken.
En terwijl zijn culinaire chemie, in het potje pruttelt, pruttelt het ook in dat bovenkamertje van hem, welke wonderen wil hij als volgende delen.
Nu weet ik uit betrouwbare bron, dat hij bezig is met zijn nieuwe project, als ik het goed heb begrepen, de kamelenverzen, veel te hoog gegrepen, voor een simpel brein als dat van mij.
Ik weet niet of Arie ooit kameel gereden heeft, maar Willy zal het geheim voor u ontsluieren.
Ari, eat your heart out, want die wordt stikjaloers.
Met dank aan de familiekronieken van de familie stoteles, en woordverhaspelaar Willystoteless, een bron van ongebreidelde fantasie.
2 reacties
Nou Peter, ik kan toch nog best in de leer gaan bij jou hoor.🤣🤣
Maar ik had je nog wel die kamelenvers beloofd , en belofte maakt schuld
Willystotelis, zo wijs, zo fijn,
Bedacht een kunstvorm, klein maar rein.
Geen karamellen, nee, maar kamelen,
Die door zijn verzen zachtjes kwelen.
"In de woestijn, zo heet, zo groot,
Schrijf ik mijn verzen, niet in nood.
Voor elk kameel, een lofzang klaar,
Over hun bulten, oh zo zwaar."
Met een knipoog en een lach,
Dicht Willystotelis dag en nacht.
"O kameel, met jouw zandige voet,
Jouw uithoudingsvermogen is zoet."
Geen dier zo droog, geen dichter zo maf,
Willystotelis schrijft met een giraf.
Zijn kamelenverzen, uniek en apart,
Verwarmen elke woestijnhart.
Dus als je ooit een kameel ziet staan,
Denk dan aan Willy, en zijn verzenbanaan.
Een man, een missie, zo glorieus,
Willystotelis, de dichter, zo curieus.
Wij zijn wel een goed team he.
😊Peter