Brief aan Margreet

09-11-2024

Lieve Margreet,

Mijn leven staat op zijn kop, want waar ik dacht dat liefde er in de toekomst niet meer in zou zitten, is het ineens op mijn weg gekomen.
En terwijl jij op mijn weg bent gestopt, gaat mijn weg verder, in het door jou zo geliefde Schotland.
Jouw kleren en spullen zijn uitgezocht, en de kinderen namen een gedeelte mee, maar de rest is bij de kledingbank, zodat er nog iemand blij is met jouw spullen.
Gerard van Delden, waar jij nooit zo gecharmeerd van was, heeft twee weken geleden te horen gekregen dat hij waarschijnlijk nog maar een paar weken te leven heeft, en is begonnen met het uitzoeken van een graf, en een steen met opschrift.
Nou had jij sowieso niks met mijn vrienden, maar voor mij heeft Gerard toch een grote rol gespeeld, hij was soms het klankbord, dat jij niet voor me wilde zijn, waar jij het vertikte om te praten, of te luisteren, deed hij dat wel.
Maar door zijn aankomende overlijden, word ik weer herinnerd aan jouw laatste uren, hoe ik bij je zat, we ja allemaal vasthielden, en je ademhaling stopte, en je hart nog even doorklopte.
Dat was het begin van een weg van heling, van weer proberen heel te worden.

Ik kijk door de foto’s, van Winterberg, en de laatste foto’s die ik heb gemaakt, nadat je overleden was, en ik denk aan je, hoop dat je de rust gevonden hebt.
Edinburgh, Kreta, Braunschweig, Efteling, Zwolle, plaatsen waar ik warme herinneringen aan heb, omdat we er samen geweest zijn, het blijft trekken, vanwege het samen.

Vorig jaar juli heb ik afscheid van je genomen in Schotland, door alle foto’s van 2012 waar jij op stond op mijn telefoon te zetten, en de route vanaf Newington Logde, helemaal opnieuw te lopen.
11 jaar na ons eerste bezoek, was dit het afscheid wat ik niet gehad heb.
Iedere foto heb ik op dezelfde plek opnieuw gemaakt, ook de foto bij St. Anthony’s Chapel, de enige waar we beiden opstonden, dit keer alleen met mij erop.
Ik nam in stilte afscheid van jou, stil en in mezelf, en op iedere plek dacht ik, weet je nog dat we hier samen stonden, maar dit keer sta ik alleen, maak ik dezelfde foto, maar is er iets veranderd, want jij staat er niet meer op.
En de 2e dag ontmoette ik een vriendelijke vrouw, die ik uitlegde dat ik afscheid van jou, aan het nemen was, door de plaatsen te bezoeken, zij was ook iemand kwijtgeraakt, had op dezelfde manier afscheid genomen, wat ik deed was goed, en ze liep verder, draaide zich ineens om.

My name’s Fiona what’s yours, what you’re doing is great, may the wind be always at your back, en ik kreeg een hele grote knuffel, en ze liep weg.
May the wind be Always at your back, met deze woorden liet ik je los in St Giles, liet ik je achter in je geliefde Edinburgh.
En toen begon mijn zoektocht naar Fiona, om ze te bedanken voor haar woorden, en haar verhaal te horen, en de zoektocht heeft ruim 1 jaar geduurd, voordat ik ze eindelijk vond.
Augustus 2024, ben ik met de kinderen en Marijn naar Edinburgh gegaan, om jou thuis te brengen, door een beetje van je as uit te strooien, bij St. Anthony’s Chapel hebben de kinderen alle drie een beetje van jouw as door de wind laten meevoeren, en was je weer thuis.
Voor mij werd in Edinburgh alles anders, ik ontmoette Fiona, samen ontbijt en een wandeling, en binnen enkele uren was de band gesmeed, zonder dat we het in de gaten hadden.
Geen van tweeën had enige verwachtingen behalve het ontbijt, het gesprek en de wandeling.
Tot het twee dagen later duidelijk werd, dat we van elkaar hielden, totale verbijstering, hoe pak je dat in hemelsnaam aan, is het een bevlieging, komt het omdat we behoefte hebben aan gezelschap.
Maar dit zit heel veel dieper.

En nu ben ik bezig met afscheid nemen, van alles, van spullen, en over een tijdje het huis waar we 33 jaar samen in gewoond hebben.
En ook jouw geest laat ik achter, om soms nog even te bezoeken, ergens diep in mijn hart.
Maar die 33 jaar waren echt, worden niet uitgevlakt, maar alles veranderde toen jouw hart stopte.

Ik hou van je, voor altijd
Liefs M

En nu weet ik dat jij misschien voor altijd van mij zult houden, want voor jou is er geen verder, altijd hield voor mij op.
Voor mij is er ineens een verder, en laat ik de zin, Ik hou van je voor altijd, voor altijd los.”

Ik laat jouw liefde los, en jij laat mijn liefde, in jouw hart voortbestaan, daar waar hij altijd zou zijn.
Het is niet makkelijk om de liefde voor jou los te laten, hij heeft zolang deel van mij uitgemaakt, maar toch doe ik het, ik wil het niet vast blijven houden, want dan staat het in de weg van mijn nieuw liefde, mijn nieuwe leven.

Wij zijn los van elkaar, jij hoeft niet over mij te waken, ik kom er wel, maar blijf wel waken over onze kinderen, vooral Amanda heeft het er moeilijk mee, dat ik naar Schotland zal gaan vertrekken, en is bang dat ze me kwijtraakt.
Laar haar weten dat je er ergens nog voor haar bent, want ze mist je ontzettend.
Ik doe mijn best er voor haar te zijn, maar haar liefste wens, dat alles bij het oude blijft, gaat niet in vervulling.
Ik kies voor het nieuwe geluk wat ik op mijn weg vond, de weg waar jouw leven is gestopt, en die voor mij nog steeds doorgaat.
Wens me veel geluk, geef me nog een keer een kus, en stuur me op mijn weg.
We hebben het fijn gehad samen.