Die mooie andere helft

Als ik de blogs lees van verlies, en missen, zoek ik ook naar de schoonheid, en wat eens was.
En nu vraag ik me af, hoe die mooie helft van ons, van boven op ons neer kijkt, hoe ze vinden dat we het hebben gedaan.
Zouden ze trots zijn, op hoe we het doen, zouden ze ons nog iets willen meegeven, dat zijn vragen, waarop het antwoord, misschien heel diep in ons zit, in een gevoel, een herinnering, of een gedachte.
Eigenlijk wil ik niet, dat als ze naar ons kijken, dat ze spijt hebben, dat er dingen niet goed zijn gegaan, en ze het verdriet zien, dat in ons zit.
En de sleutel is vergifenis, het is vergeven, want het weegt in de verste verte niet op tegen de mooie dingen, die we beleefd hebben.
Laat de andere mooie helft van ons, maar dat doen, wat ze kunnen doen, blij zijn voor ons, blij zijn met ons, en ons op tijden herinneren aan, wat we ooit hadden.
Lieve mooie andere helft, wees gerust, wij komen er wel.
En als het pijn doet, is het omdat we het mooie missen, maar in ons hart halen we jullie terug, zijn nog even samen mooi.
Dank voor alles, wat jullie in ons leven geweest zijn, dank voor alle momenten dat je ons vasthield, kuste, en lief hebt gehad.
Dank voor het heel voelen, en je nabijheid, en nu, ga in vrede, het is MOOI geweest.
Want wij vergeven, zoals alleen wij dat kunnen, geven je een kus, en laten los.
Ja dat is moelijk, maar het is zo als het leven gaat.
Mooie helft van ons, je gaat nooit weg