Dit gebeurt alleen in een film, niet dus, een sneeuwbal effect

Als wat Fee en mij overkomen is, alleen in de film gebeurt, betekent het dat we beide filmsterren zijn, met leading roles.
Maar ja, inderdaad, iemand een paar minuten ontmoeten, een bijzondere uitspraak, met onverwachte gevolgen, en op zoek gaan naar die persoon, met alleen een voornaam, en ze, na een jaar, ook nog eens vinden, en na luttele uurtjes smoorverliefd worden, ja daar valt wel wat voor te zeggen, dat dat alleen in een film gebeurt.
Nu is het ook wel de soort film, die me sinds het overlijden van Margreet, trekt, feelgood films, waarin tegen alle kansen in, het toch goed komt
Fee is erg aan haar privacy gehecht, dus ik ben heel zuinig met foto's, en zit erover te denken, de blogs niet meer publiek te laten, maar weet het nog niet.

Ze heeft een redelijk grote vriendenkring, waarbij ze veel mensen al vanaf haar jaren aan de universiteit kent, maar ze zijn over de hele wereld uitgezwermd, USA, Canada, Australië, Maleisië, Afrika, Marokko, en nog andere landen.
Maar al haar vrienden weten het inmiddels, ze vindt het fijn het te kunnen vertellen, ik vindt dat ook fijn, het te kunnen vertellen.
Een vriendin waar ze vorig weekend was zei, "after all these years, you finally found someone, that is actually putting up with you"
Na al die jaren, heb je eindelijk iemand gevonden die bereid is je te verdragen!
Wat natuurlijk gekscherend bedoeld is, en op een heel lieve manier, omdat ze blij voor haar is.
En eigenlijk willen ze allemaal kennis maken, met de man waar Fee, voor gevallen is, ben benieuwd hoe dat gaat lopen.
Kathleen is als een zuster voor Fee, en vlak voordat ik Kathleen ging ontmoeten, zei Fee, dat Kathleen al heel lang gescheiden is, maar haar Ex man en zij, heel goed bevriend zijn, en hij haar heel graag weer in zijn leven wil hebben, maar Kathleen ziet dat niet zitten.
Ze zou willen dat Kathleen met mij praatte, geen idee waarom ze dat zei.

Ik heb inderdaad lang met Kathleen gesproken, maar niet over dat onderwerp, dat was niet aan mij om dat te bespreken, tenzij ze er zelf over begon.
Ze heeft het gedicht gelezen, en was ineens in tranen, en we hebben even een momentje gedeeld, ik heb ze even getroost.

Fee's cottage is zo'n beetje, the home of broken hearts (het huis van de gebroken harten) want ieder van haar vrienden die een gebroken hart had, kwam naar de cottage, en kwamen er met een andere mindset weer vandaan.
Prachtig toch.
Fee en ik praten redelijk veel, dankzij WhatsApp telefoongesprekken, en vrijdag hebben we een kleine 3 uur gebeld, er is ook veel te bespreken, willen we elkaar leren kennen.
Zaterdag ging ze een dagje met Kathleen aan de wandelen in Dunfermline, en Kathleen heeft aangegeven, dat ze na het gesprek met mij, en de ontwikkelingen tussen Fee en mij, besloten heeft haar ex man een 2e kans te geven, iets wat ze al vele jaren af heeft gehouden.

Fee is helemaal blij, want dat heeft ze Kathleen al jaren gezegd, want hij is en blijft de liefde van haar leven.
En hoewel ik hem niet ken, en maar een beetje van de geschiedenis weet, ben ik ontzettend blij voor Kathleen, en stiekem ook wel trots, dat nu juist de ontmoeting en beginnende relatie tussen Fee en mij, haar geloof in de liefde weer een vonkje heeft gegeven.
Ik ben echt heel erg blij voor haar, maar wordt wel verlegen als Fee zegt, dat Kathleen vindt dat ik een heel bijzondere man ben, ik heb haar alleen maar laten zien, wie ik ben, om te laten zien dat Fee in goede handen is.

Maar we zijn aan het plannen wanneer we weer bij elkaar kunnen zijn, de kerstdagen viert ze traditioneel met Kathleen die ze al meer dan 20 jaar kent, en daar wil ik niet tussen komen, dat voelt niet goed, dus hebben we als datum de 7e januari afgesproken, een paar daagjes Barcelona, op onbekend terrein.
Maar we hebben elkaar vanavond ook nog gesproken, en ze schreef later dat ze in haar agenda gaat kijken, wanneer ze een paar dagen vrij kan nemen, en ze liever wil dat ik naar haar cottage kom,
Ik haat het dat ik niet bij je kan zijn, het doet bijna pijn.
Ieder (video)gesprek raken we meer verstrikt in elkaar, wordt het moeilijker om zo lang niet bij elkaar te zijn.
Geen idee wat de toekomst brengen zal, en hoewel we alle tijd hebben, hebben we dat eigenlijk ook weer niet, het kan niet snel genoeg gaan, en tegelijkertijd proberen we allebei aan de rem te trekken, maar wordt dat steeds moeilijker.

Maar voorlopig ben ik ook nog 2 of 3 middagen per week oppas opa, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat Amanda gelijk gaat krijgen met haar uitspraak, dat ze denkt, dat ik wel eerder in Schotland zal zijn.
Ik weet het echt niet, en toch ben ik de rust zelve, niet zenuwachtig, het zal gewoon gaan, zoals het moet gaan.
We rollen met een rotgang  de berg af, in onze zeepkist, wielletjes gaan alle kanten op, sturen is alleen nog maar, proberen te voorkomen dat we van de baan raken, remmen is een lachertje, die doen niet veel, die zijn daar niet op berekend, en toch hebben we een glimlach op ons gezicht, omdat we er samen in zitten, ach en op de blauwe plekken, doen we gewoon een kusje.