een extra wandeling

Na de verrassingen gisteren, was vandaag een rustige dag.

Tegen half twaalf heeft Fiona me opgepikt, zijn we richting Edinburgh gereden, naar een estate, groot landhuis, bossen en langs de rivier, en hoewel de weersvoorspelling al 2 dagen, bewolkt en regenachtig voorspelt, is het gewoon zonnig en ruim 30 graden, ik zei al, als je goed weer wil, nodig mij maar uit , satisfaction guaranteed.

We hebben veel gepraat, en ik heb gewoon open kaart gespeeld. Ik vindt het heerlijk, jou in mijn leven te hebben, en voor Fee (call me Fee) is dat precies hetzelfde, ze wil ook dat ik in haar leven blijf, en ze zegt, als we straks afscheid nemen, begin ik je al te missen.

En om een uur of drie waren we weer in Rosewell, en ze wilde me tot aan de deur begeleiden, maar dat vond ik overbodig. Ik had al gezegd, maakt niet uit wat, maar ik ga je een knuffel geven .

Dus kreeg ik een hele dikke knuffel, en ze liep naar de auto, draaide weer om, ik moet je echt nog een knuffel geven, en ook nog een derde, en zo hebben we even tijdje knuffelend gestaan.

Haar afscheidswoorden waren, don't you loose me, or i'll be coming for ya.

Geen idee of ik ze van de week nog zie, maar ik zei, ik zou een uur naast je kunnen zitten, zonder iets te zeggen, en dan zou het toch goed zijn. Ja zei ze dan zou het ook goed zijn.

We hebben zo'n enorme klik, en vinden elkaars gezelschap gewoon heerlijk. Ik voel me gelukkig. Eigenlijk kunnen we er niet over uit,  dat dat ene zinnetje en die knuffel dit veroorzaakt hebben, we snappen er niks van, maar weten zeker dat we in elkaars leven horen te zijn.

Ik zit heel hoog in mijn emoties , nu we niet bij elkaar zijn, en ergens heb ik het gevoel dat rr daarboven iemand is, die me gelukkig wil zien, en dan lopen de tranen.

Dank je wel lieverd op een andere plaats, dat je me dit gunt , ik ben gelukkig.

Ik heb het de kinderen ook verteld. Maar wel de nadruk op vriendschap gelegd. Samen uit eten, alleen als familie.

Maar wat is het toch bijzonder, wat ik door een voornaam en een klein zinnetje op mijn weg heb gevonden, against all odds. Hoe meer ik erover nadenk, hoe onwaarschijnlijker het klinkt, en toch is het gebeurd , zijn we beide verbaasd, maar accepteren het gewoon, op een of andere manier, horen we in elkaars leven