En het volgende stukje, het heet Gebroken
21-10-2023
Na een dagje uit, rijd ik naar huis, luister naar de radio en rijd ook een stuk, over de route die we samen zo vaak afgelegd hebben.
De stilte keert zich in me, en ik reik verlangend naar de herinneringen in mijn hart.
Maar het is stil, en ik voel me alleen
En ineens komen de tranen.
Want ik mis ONS, dat wat we ooit eens samen waren.
Ben ik op de vlucht voor de stilte?
Ik verlang er zo naar weer heel te zijn.
Want ik voel me gebroken.
10 reacties
Ja, zo voelt het. Ik voel me geamputeerd. Ik mis een essentieel onderdeel van mezelf. Zonder is het maar behelpen. Ik ben zelf ook iemand, maar de persoon die ik was in ONS, is weg, net als hij zelf. Dat is een groot gemis...
Lieve mimpie2021, ik schrijf expres lieve.
Ik lees steeds meer blogs, verhalen gedichten, en als er iemand reageert, ben je voor heel even SAMEN, en dan mag je de ander LIEVE noemen vind ik.
Dank je wel dat je het hebt willen lezen, en nu is er weer een mens in mijn leven bijgekomen, waarvan ik me afvraag hoe het gaat, hoe haar leven is, en daar dank ik je voor.
Ik denk dat we ook dit gevoel delen, het staat ook ergens in de blogs, maar toch even voor jou
To me you are a million things, in time, in love, in place
To me you are a million stars, under which I stand and gaze
To me you are a million miles, far away from me
To me you are a million hugs and kisses, never more, to be
To me you are a million memories, that forever stay with me
Heel belangrijk, dit hebben we ook gehad. en ondanks het gemis, hebben we miljoenen dingen, om dankbaar voor te zijn
Groet,
Peter
Ja Peter, inderdaad hebben we liefde mogen ervaren. Het gedicht brengt tranen in mijn ogen... Het had van mij zoveel langer mogen duren ...
Hoi Mimpie,
Ik voel, en dat doe jij ook, het is beter als wegstoppen denk ik.
Ik kijk nog zo vaak de foto's, die vorig jaar in Edinburgh gemaakt zijn. En het is voor de patient, moeilijk om de moed erin te houden, en als je dan ziet hoe Margreet straalde, omdat ze weer in haar geliefde Edinburgh was, ook al was het maar voor een paar dagen, ze was blij, en in en in gelukkig, ook door wat we samen hebben gedaan, en heel erg intens, en bewust SAMEN genoten hebben.
En ook het samen met vrienden de foto's kijken, dan blijft er maar een gedachte, het was prachtig, en dat kunnen ze ons nooit meer afnemen.
En ja, soms zijn er foto's bij, die heel simpel zijn, bijvoorbeeld bij Loch Ness, de kinderen hebben de foto gemaakt terwijl Margreet en ik hand in hand lopen, dat gaf ze de zekerheid dat ze vastgehouden werd en niet zou struikelen, waar wij niet zo naar onze voeten kijken, als we lopen, moest Margreet dat wel, omdat na de dwarslaesie niet alle zenuwen hersteld zijn.
Als ik die foto bekijk, schiet ik vol want er is zoveel symboliek in
Samen, vertrouwen op elkaar, liefde, door blijven gaan, steun, verbondenheid, kijken naar wat voor ons ligt.
Amanda en bob, vonden het grappig, want het viel ze op dat we helemaal synchroon liepen, vaak met hetzelfde been, maar dat leer je, als je samen loopt.
Margreet heeft zich 4 keer voorgenomen een dagje naar de highlands te gaan, en dit keer hebben we het gedaan, wetend dat het de laatste keer zou zijn, we hebben er alles uit gesleept die week.
Ik ga nog een blog schrijven over Edinburgh, over iets leuks wat we samen hebben meegemaakt.
Fijn weekend
Wat prachtig Peter, en wat een mooie foto. Zo symbolisch ook. Ik moet zeggen dat ik de rouw in eerste instantie wel heb weggestopt, omdat ik er zelf gewoon geen ruimte voor had toen. Inmiddels voel ik het nu al wel een geruime tijd... En ja, Ik word ook steeds vaker vrolijk van mooie herinneringen en foto's in plaats van alleen maar verdrietig. Maar dat is wel een proces. Liefs, Mirjam
Hoi Mirjam,
We zijn in limbo. onder weg naar, het gaat goed, die plaats waar we allemaal heen willen.
Wees trots op jezelf, ergens is er iemand die het ook op jou is
Knuffel, Peter
ja en nu word het still in mij ,want zowel jij peter als mimpie hebben precies omschreven hoe dit voelt ,geen samen meer ,ik miss ook heel erg ONS
dikke knuff voor jou maar ook voor mimpie
warme lieve groet Hes
Je bent een schat
Dikke knuf terug Hes :-*
Ik geloof dat ik dit gedicht ook aan Mirjam heb gegeven. Of Hes, ik weet het niet meer. Maakt ook niet uit denk ik... Het is míjn gevoel zoals ik denk 'voor' diegenen die het écht voelen en ervaren...
Knufs xx Hebe
Het gedicht heet Samen Sterk
Samen sterk
samen één
dan breekt die eenheid middendoor….
Hoe ga je verder?
Wat heeft het voor zin?
Heb je daar nog wel zin in?
Hoe kom je de dagen door
als je je zó gebrekkig voelt
als je je zó geamputeerd voelt
als het écht een amputatie ís
want het belangrijkste deel van jou
is verdwenen in het niets
dat deel van jou
dat van jou een compleet mens maakte
is verdwenen in het niets….
Of……?
Is het er nog steeds?
Hoor je het nog steeds?
Zie je het nog steeds?
Voel je het nog steeds?
Voel je dat deel van jou
dat van jou één geheel maakt?
Maar ja!
Altijd!
Want niets
maar dan ook niets
is in staat te verbreken
wat in liefde is verbonden.
Ware liefde
blijft altijd bestaan
omdat we in ons leven samen
een heilig verbond hebben gesloten
het verbond van Samen Eén
een eenheid die
niemand verbreken kan
geen mens
geen geest
geen God
geen dood.
Niemand neemt weg
wat jij voor mij betekent
niemand verbreekt
wat wij verbonden hebben
niemand ontneemt
ons de liefde van ons leven
niemand deelt
onze eenheid in twee
jij
leeft voort in mij