Even helemaal van slag

Soms gebeuren er dingen die je even uit het lood slaan, en dat is niet per definitie negatief.
Tot afgelopen maart werkte ik, op wat iedereen een helpdesk, of klantenservice noemt.
Ik probeer de mensen aan de andere kant van de lijn, of de chat (want dat is het tegenwoordig vaak) te behandelen als collega's, ik heb zelf meer als 30 jaar op hun stoel gezeten, en ben heel lang senior geweest, en heb honderden nieuwelingen het vak bijgebracht.
Belangrijkste daarbij was, benader de mens, niet het probleem.
Standaard benadering is dat men antwoordt met .... support, mag ik het serienummer hebben, FOUT dus.
... support, hoe kan ik u vandaag van dienst zijn, is een wereld van verschil.
In ruim 30 jaar, heb ik honderden mensen opgeleid, en allerlei protocollen opgesteld voor servicedesks.

Ik benader klantenservice altijd alsof het collega's zijn, ze krijgen zoveel voor hun kiezen, dat ik altijd voor de vriendelijke aanpak kies.
Zo ook met een chat, met een van de mensen van bol.com.
Als mensen het goed doen, zeg ik altijd, "heeft iemand je vandaag al verteld dat je geweldig bent", en dit wordt altijd beantwoord met een smiley, en vaak wordt het gesprek/chat dan persoonlijker.
Als het om computers, en hardware gaat, geef ik aan dat ik daar heel ruim ervaring in heb, niet als betweter, maar het scheelt vaak heel veel overbodige vragen.
In dit geval met Leoni van bol, dus ook, en dat ik onlangs met pensioen ben gegaan, leeftijd speelt ook een rol, iemand van 25, heeft geen 30 jaar ervaring,
Op de vraag hoe pensioen was, was mijn antwoord, dat ik blij was, klaar te zijn met werken.
Oh dan kun je samen leuke dingen doen!
Nee dat zal helaas niet gaan, en ik leg kort uit waarom niet.
En ineens komt er een antwoord, dat zij, beide ouders, kort geleden verloren is, haar moeder aan COPD, en haar vader aan Corona, en ik geloof niet dat zijzelf heel oud is.
En dan gaat mijn hart uit naar haar, en probeer ik een hart onder de riem te steken, en wordt het gesprek persoonlijker.
Maar goed, je kunt niet eindeloos chatten, dus met een bedankt voor het fijne gesprek, nam ze afscheid.

En ineens vindt ik vandaag een enveloppe in de bus van bol.com

Van Leoni, met een lief kaartje, en een doosje bloemzaadjes voor de bijen en vlinders.
En nou ben ik de hele dag van slag, ben snel emotioneel, en lees een aantal van jullie blogs, en samen met dit kaartje, komt het binnen.
Ik luister muziek, en ineens komt er een nummer voorbij van Nena, in Meinem leben.

En de tekst raakt me, ik denk aan Leoni, en aan iedereen die ik op het forum heb leren kennen, en zou zo heel graag iets willen kunnen doen, wat van betekenis is, voor jullie allemaal, en voel dat ik de woorden, weer eens niet heb.
En dat maakt me verdrietig, maar het zijn geen tranen voor mezelf, het zijn tranen voor al die mooie mensen, die ineens deel uitmaken van mijn leven, en waarvoor ik iets wil beteken.
En ik voel me rijk, ben blij dat ik dit met jullie kan delen, ik voel zoveel liefde, in een leven wat altijd tweerichtingsverkeer is.