Heb ik van ze gehouden??
Dit is een vraag die ik mezelf stel, aan het eind van de achtbaan die de laatste jaren van ons leven samen is geweest.
En de enige reden waarom ik deze vraag aan mezelf stel, is dat ik, naar mijn gevoel de dingen snel achter me heb gelaten.
Heb ik het al die jaren dan zo mis gehad, hoe kan ik dat achter me laten, waarom komen de tranen alleen als de muziek speelt.
Ik voel me af en toe zo ongevoelig, weet niet wat ik moet voelen, en dat is verwarrend.
Maar nu aan het eind weet ik, ik ben ik, en ik ben anders, en dat betekent niet dat ik het niet voel, maar het komt er op een andere manier uit.
Heb ik van ze gehouden???
Ik zie de foto's van de laatste kerst voorbij komen, het frele lichaam, en zie de foto's die daarna gemaakt zijn, ook nadat ze net overleden was.
En ja, ik heb van deze vrouw gehouden, heb mijn best gedaan er voor haar te zijn, heb al mijn liefde gegeven, ons huwelijk, de beloftes, die we elkaar gedaan hebben, voor mij stonden ze altijd boven alles, waren de basis.
En ergens is het mis gegaan, en bleef alleen mijn liefde voor haar over, en ondanks dat het echt moeilijk was, ben ik mijn best blijven doen, heb geprobeerd de liefde te zoeken, op de momenten dat ik onderuit gewerkt werd.
Achteraf is makkelijk praten, maar ik probeer de momenten te achterhalen dat de liefde voor mij er was, dat ik voelde dat ze van me hield, en ik kan gewoon niet zeggen wanneer ik voor de laatste keer haar liefde heb gevoeld.
Waarom ben ik doorgegaan, met van haar te houden, ik weet het niet, het gebeurde gewoon.
En nu gaat mijn leven op een totaal onverwachtte manier verder, en op een of andere manier, ben ik bezig (bijna) alles achter me te laten, ga ik er weer met opgeheven hoofd in, met het vertrouwen dat deze liefde blijvend wordt.
Ik weet niet waarom ik geen bedenkingen heb, ik weet alleen dat ik niet anders kan.
Dit gebeurt, en ik ben deel van wat er gebeurt, en voor mijn gevoel, ben ik op weg naar iets beters, een toekomst.
Wordt ik weer teleurgesteld, ik weet het niet, maar het is gewoon iets moois wat me overkomt.
En hier sta ik dan, tussen wat is geweest, en dat wat komen gaat, en geniet van alles wat me gegund wordt, van alle mooie momenten.
ik ben ik, ik ben anders, ik ben smoorverliefd, en kan alleen maar vooruit.
11 reacties
Vaak proberen we onze emoties en gevoelens te rationaliseren. "Te plaatsen" noemen we dat dan. Alsof een emotie een ding is dat je in een vakje kan wegstoppen .Terwijl emoties meer als water zijn, ze komen en gaan, dringen door de hardste steen door en zijn een voedingsbodem voor alles in het leven. Hoe hard we ook proberen ze te bedwingen, ze vinden altijd wel een weg. Dus ja, de liefde is er geweest. Nee, er is niet iets wat je "moet" voelen of "niet mag" voelen. Beetje Taoïstisch doen. Laat je maar drijven!
En zo is het Clemence. Emoties en liefde, dat is ook een emotie, die zijn er gewoon wél of niet. Voel ze als ze er zijn, positief of negatief. Probeer er geen oordeel over te hebben, maar vertrouw erop dat ze ook weer weggaan. Behalve de emotie liefde. Die kan heeeeeel lang blijven. Geniet daarvan.
Liefs, Monique
Kan maar een ding zeggen.
LIEVERDS🫂😘
Lieve Peter,
Liefde kent vele facetten dat zie je nu wel weer :) laat het maar lekker gebeuren, wat geweest is , is geweest en wat komen gaat en nu is, is mooi en fijn :)
Lieve groet Hilde
Ik bof maar, met alles wat ik gehad heb, en wat nog komen gaat.😘
Lieve Peter
Ja jij hebt op jou geheel en al prachtige eigen manier van Margreet gehouden dat blijkr uit al je blogs ,er is niet maar 1 manier om van iemand te houden er zij ontelbare manieren en elk mens voelt en uit zich op een manier die goed voelt voor die persoon.
Nu met Fee gaat het ook op jou eigen wijze en dat is alleen maar goed ,ze hoeven ook nooit vergeleken te worden ,beiden vrouwen zijn uniek in hun eigen wijze ,net als jijzelf .
Dus geniet van dit nieuwe begin en beleef het zo als jij wilt .
Liefs hes 🌻🤗🍀
Vergelijken kan niet, en is ook niet nodig.
Ik heb nu wel het gevoel dat ik al mijn moois aan Margreet heb gegeven, alles wat ik in me had, en dat moet genoeg zijn.
Zoiets totaal onverwachts als dit, maakt dat mijn hart jubelt.
Zoveel lieve mensen die samen met mij blij zijn, wat is het leven toch mooi.
🫂😘
Liefde is gevoel. Gevoel is als water, zoals Clemence al schrijft. Volgens mij moet je liefde ook niet proberen te verklaren, want het is een emotie. Reactie op een actie. Die actie is ook een vluchtig gevoel; een seintje, een blik, een aanraking, een ... vul maar in.
Liefde is wel een prachtig gevoel. Het is houden van, zorgen voor, verwarmend, verwarrend, als vlinders in je buik. Liefde kan ook pijn doen, je misselijk maken en verdrietig. Afscheid nemen van iemand die je lief hebt gehad, kan volgens mij ook weer al dat soort reacties geven. 'Rouwen is anders vasthouden' , maar wel kan je dat pas geleidelijk na een poosje. Je moet dat langzaam leren ervaren.
Liefde is als water en jij zit op dit moment in een woest kolkende rivier met Fee in een smalle kano! Er is geen houden aan, alleen maar mee in de white waters, één kant gaat het slechts uit. Begrijpen en beslissen over wat er gebeurt of zou moeten gebeuren, is er niet bij.
Mijn advies: geniet en hou je goed vast.
Ik wil je snel ook weer even een echte knuffel kunnen geven, bijzondere, lieve, 'andere' Peter!
Ach lieve HompieGompie.
wat een lieve reactie, jullie allemaal doen mijn hart smelten, en ik kijk er naar uit iedereen weer een knuffel te geven.🫂😘
Lieve Peter,
Je bent een man met een groot hart. Jouw hart klopte voor anderen en ondertussen ook voor jou. Nu klopt het niet alleen bij jou, maar ook vóór jou en de anderen komen daar achteraan. Goed zo. Mooi zo! Houden zo. Dik verdiend.
Knufs xx HB
Ach lieverd, wat ben ik toch blij met iedereen, het leven is zo de moeite waard.
We hangen er niet voor niets zo aan
🫂😘