We denderen nog steeds de helling naar beneden, remmen doen we niet meer

videobellen is een uitkomst, was gepland om dit in de weekenden te doen, werd snel wat vaker, en nu iedere dag, en in de weekenden 2 keer per dag.
En alles gaat met een rotgang, de route die we afleggen verandert per dag, en wij denken, BOEIEN, terwijl anderen misschien denken, dat gaat te snel.
Waar we eerst dachten, elkaar pas weer in januari te zien, verandert de planning.
Waar ik nu de rust krijg, want ik weet dat we dezelfde kant op gaan, krijgt Fee de kriebels, en het schijnt dat het in de markt, waar zij inzit rustiger gaat worden, schijnt seizoensgebonden te zijn.
Gisteren spraken we over de kerstdagen, vandaag vertelde Fee, dat ze gaat kijken of ze iedere maand een hele week vrij kan nemen, want het duurt haar te lang voordat ze me weer in de armen kan sluiten.
Ik wil niet dat haar bedrijf in de problemen komt, en heb voorgesteld het rond een weekend te plannen, geeft 2 dagen extra, en geen volledige week wweg van het werk.
Ik ga me er niet al te veel mee bemoeien, ik kan dat niet inschatten, lever hooguit alternatieven.
En mijn reputatie snelt me vooruit, het is een hechte vriendenkring.
Fee heeft nog met Patricia gesproken, en Fee zei, she says you're the bee's knees, voor mij een onbekende uitdrukking, dus ik heb hem even opgezocht voor de juiste context.
To be excellent or of an extremely high standard
Vertaald, uitstekend zijn of van een extreem hoog niveau
Nou dat mag je wel een compliment noemen, de lat wordt erg hoog gelegd, maar iedereen is gewoon blij voor haar, voor ons.
In Musselburgh woont een oud echtpaar, die de 80 al ruim gepasseerd zijn, en zij beschouwen Fee, een beetje als de dochter die ze nooit gehad hebben, en Fee ziet hun, als familie, en ze hoorden al von Doug, de buurman van Fee, dat die lange man, er al regelmatig kwam, mijn lengte wordt als een voordeel gezien, als ze iets wat hogerop moeten leggen.

En er zijn nog meer vrienden die me willen ontmoeten, en ik kijk er naar uit, want het zijn allemal mensen die Fee een heel warm hart toedragen, en ik wil me eigenlijk ook aan hun voorstellen, zodat ze zelf kunnen zien dat Fee in goede handen is.
Soms word ik verrast door Fee, zoals afgelopen week toen de verwarmingsmonteur voor het onderhoud van de ketel kwam, ook weer iemand die Fee persoonlijk kent, en ik werd geintroduceerd als "my partner"
En zo krijgt de zeepkist een steeds duidelijkere route, ach remmen, die hebben we al overboord gegooid, die deden toch al niks.
En ieder videogesprek begint met een brede glimlach, en soms heel intieme plaagstootjes.
En ik heb een goede beurt gemaakt toen ik er was, nee niet zo'n beurt.

Ik heb het probleem met de Doofor opgelost, wat wordt uitgesproken als Doefur.
Het heeft even geduurd voor ik weet wat een doofor is, maar uiteindelijk begreep ik dat het Schots is voor afstandsbediening.
Ze had een digitale TV ontvanger, waar ze heel veel films op opgenomen had, en die gaf alleen groen beeld, dus ze was niet blij, maar het is wel iets waar ik nogal wat kennis en ervaring van heb, en na een beetje uitproberen heb ik hem, met een ander soort kabel weer werkend gekregen, heb ik weer punten gescoord, en zo maak ik me steeds een beetje onmisbaarder, nou ja, alsof we daar nog bedenkingen over hebben.
Nu nog even kijken wat de kinderen met de kerstdagen doen, en hoe het met de Grananny dagen zit, ik krijg het gevoel dat Amanda er een andere oplossing voor heeft gevonden, en mijn diensten overbodig zijn, maar daar hebben we het straks wel over.

Ik zit er een beetje dubbel in, van de ene kant staat er de afspraak die we hebben gemaakt, en aan de andere kant, het verlangen om bij Fee te zijn.
Zeker voor Amanda is het een dubbel gevoel, zeker omdat ze de kinderen van de week heeft verteld dat Opa naar Schotland gaat verhuizen, en zo gebeurt er op alle fronten tegelijk iets.
Bentley, de oudste had het er moeilijk mee, oma kwijt, en straks ook opa, en hoe leg je dat uit, Vince, de jongere zei, je moet blij zijn voor opa.
Mila krijgt het met haar 4 jaar, wat minder mee, maar als ik ze op school ophaal, komt ze altijd naar me toegehold, OOPPAAA, en thuis vaak in een hoekje van de bank op schoot bij opa.
Ik vindt dat moeilijk, want afspraken zijn voor mij heilig, zo ben ik opgevoed, maar aan de andere kant denk ik, ik heb nu 34 jaar voor mijn kinderen gezorgd, en nu is het tijd dat voor Fee, en mijzelf zorg.

Fee zei al, of we trouwen of niet maakt me allemaal niks uit, zolang we maar samen de weg van ons leven vervolgen, dus trouwen is geen noodzaak, is meer wat ik daarbij voel dat telt, maar naar haar vrienden zegt ze dat we stapelgek op elkaar zijn, en dat we gaan trouwen.
Ze heeft al heel lang een jurk klaarliggen, die zij als trouwjurk gedacht had, maar de ware is nooit gekomen, en ineens patsboem, is ie er.
En ik zou alleen al met haar trouwen, zodat ze eindelijk die jurk aan kan, die zeker al meer dan 10 jaar ligt te wachten op de juiste man.
Heerlijk zoals ze dat met haar Schotse accent zegt, You're my person, en zij is My person, en als we in de spiegel kijken, zien we de ander, niet onszelf, hoe mooi is dat.

Toen ik Amanda vertelde, dat het iets meer is als verliefdheid, en het waarschijnlijk nog ruim een jaar zou duren voor ik zou vertrekken, zei ze al, ik denk dat het sneller gaat, en eigenlijk is dat wat iedereen schijnt te denken, en Fee en ik, ach, we weten het ook niet, maar ik denk dat de anderen gelijk gaan krijgen.
Wat we beiden voelen is dat we ons rusteloos voelen, als we niet bij elkaar zijn, of met elkaar kunnen spreken.

Leuk om te horen hoe Fee al veel verder denkt, je dan moeten we een auto voor je regelen, want dit is te afgelegen zonder auto, en ik plaag haar met de opmerking dat ik een privé chauffeuse heb, niet James start the Rolls, maar Fee, start the Subaru, klinkt veel minder romantisch, en wij denderen lekker door.
stapelverliefd, maar zolang we elkaar maar goed vasthouden, komt alles goed.
Ik weet niet hoe het allemaal zal gaan, maar maak me er niet druk om, laat maar komen