Het oude jaar van me afgeschreven, het nieuwe wordt bijzonder

Ik schrijf wat af, maar het was ook een emotioneel weekend, de prullenbak met zakdoekjes, moet ik morgen maar weer eens legen, net zoals ik het oude jaar geleegd heb, in mijn brief aan Margreet.

Zaterdag belde mijn petekind, een vlotte meid, met een mooi gezin, en een drukke baan. Ze wilde er de tijd voor nemen, en we hebben een heel lang gesprek gehad, ze had ook een lange rit voor de boeg. Fiona is ter sprake gekomen, mijn afscheid, en natuurlijk ook de blogs op dit forum, ze heeft ze allemaal gelezen. Daarin onderscheid ze zich al van veel anderen, en haar reacties waren heel mooi, en lief. en ook het afscheid van mijn vader kwam ter sprake, ik heb hem begeleid, maar zij heeft hem verzorgd, de term afgelegd, vindt ik niet echt prettig.

Alles wat me in het voorbije jaar bezig heeft gehouden, heb ik van me afgeschreven in de brief naar Margreet, het is voor mij de manier, om het nieuwe jaar met een verse blik te starten.

7-1-2024

Het nieuwe jaar is begonnen, de eerste dagen zitten er weer op, en het leven gaat gewoon verder, terwijl er toch zoveel veranderd is.
Of je nu ergens bent, en op me neerkijkt, ik weet het niet, maar als het zo is, hoop ik dat je toch trots op me bent, en blij, en ook trots op het leven wat we samen gehad hebben, en er net als ik blij en dankbaar voor bent.
Jouw dood, is er stiekem ingeslopen, langzaam werd het minder, maar we hebben het beide niet gezien, we zijn zoveel mogelijk doorgegaan, met dat ene wat we wel konden doen, leven.
Ik zei, we zijn bezig met leven, niet met doodgaan, je zei geringschattend, jij met je tegeltjeswijsheid,en lachte me erom uit, maar het is wel precies wat we gedaan hebben.
Jouw einde, ieders individuele afscheidsmoment met je, het uitkleden wassen en aankleden, klaarmaken voor je laatste reis, het was het laatste ONS moment, de laatste keer dat ik je vast mocht houden, de allerlaatste kus.
Ik heb een paar foto’s gemaakt terwijl je in je zwarte trouwjurk op bed lag, ik kon de gedachte niet verdragen, het alleen met de herinneringen te moeten doen, ik wil ons allerlaatste moment samen nooit meer vergeten, en was bang dat de tijd, het beeld van me af zou nemen, ik het kwijt zou raken.
Je afscheidsdienst, heeft je de eer gedaan die je verdiende, en ik heb er een heel goed gevoel bij, ik weet zeker, dat jij er ook heel blij mee was, het was het laatste moment van pure liefde, het laatste wat je leven nog mee konden geven.
Al je wensen zijn uitgevoerd, je had laten weten dat als ze je na je overlijden op kwamen halen, je wilde dat we achter de auto met de kist aan reden, om je zo te begeleiden, zodat je deze laatste weg, niet alleen hoefde te maken, we hebben je met zijn vieren begeleid.
Mijn beloofde afscheid in Edinburgh, stond bol van  de symboliek, van het verlangen, om nog een keer samen de reis te maken, nog een keer naast elkaar te staan, elkaar op elke plek aan te kijken, en nog een keer te laten weten, dat we van elkaar hielden, en het niet anders hadden gewild.
Het was mooi, en tegelijk ook zwaar, zoveel herinneringen die me even vasthielden, en waar ik niet van weg wilde gaan, op weg naar de volgende plek.
Het allermooiste moment op de 1e dag, was het bezoek aan St. Anthony’s Chapel, en terwijl ik naar de foto keek die in 2012 op die plek is gemaakt, de enige waar we samen op staan, heb ik daar afscheid genomen, en weer een foto laten maken.
Ik dacht, stel dat je daar ooit terugkeert, misschien als ik er ook niet meer ben, dan zie je mij daar naast je staan, en zijn we weer samen.
De 2e dag, het gesprek met Fiona, het was alsof het zo moest zijn, alsof je me voor het laatst wilde zeggen, dat het goed was, dat je veilig was, en ik je los mocht laten.
Zo’n heftig moment, zo in en in verdrietig, maar ook zo bijzonder, ik heb je achtergelaten in de stad waar je je zo thuis voelde, je was thuis.
En jouw vriendin kwam op mijn weg, wat een mooi mens, het voelt als een cadeau, ik deel mijn gedachten met haar, en heb haar met haar kersverse man ontmoet, wat een fijn stel, en er is vriendschap ontstaan, dank je wel voor dit cadeau, het zorgt er voor dat je ergens nog in ons leven bent.

Dit jaar begin ik met een reis naar Kreta, iets wat we de laatste jaren zo vaak gewenst hebben, en het is er nooit meer van gekomen, ik ga Yianna opzoeken, nog een keer in de tuin zitten, en ik wil nog een keer het uitzicht over de zee genieten, nog een keer over onze mooie momenten daar praten, en ze nog een keer overdoen, ik wil een aantal plaatsen opzoeken, waar we samen zijn geweest, en denken, Kijk schat, waar ik ben, ik maak onze reis, weliswaar alleen, maar toch ook voor jou, ik houd van je.

En in Augustus naar Edinburgh, met zijn vijven als het goed is, mijn schoonzoon gaat ook mee, dit keer gaan we onze herinneringen ook met de oudste zoons delen, en natuurlijk ook naar de taptoe.
Jouw liefde voor het geluid van de doedelzak, is voor mij dan ook weer een afscheidsmomentje, ik zal je er weer bij denken, niet een beetje, maar heel vast, het geluid tot me laten doordringen, je even bij me voelen, en weer loslaten, voor het laatst afscheid van je nemen, en je met de klanken van de doedelzakken, de hemel insturen.

Er is nog een plek in Edinburgh Castle die ik ga bezoeken, de lower defences, daar heb ik een hele mooie foto van je gemaakt in 2012, en dat wordt dan mijn allerlaatste afscheid in Edinburgh.
Een gedeelte van je as, wordt uitgestrooid op Arthurs Seat,, de plaats is nog niet besproken, maar kan gebeuren wat gebeuren wil, ik strooi een beetje uit bij St Anthony’s Chapel, als ik er dan niet meer ben, hoop ik dat de kinderen de plek opzoeken, en op dezelfde plek een beetje van mijn as uitstrooien, zodat we weer samen zijn op de top bij de ruïne van St Anthony’s Chapel, en samen uitkijken op ons geliefde Edinburgh, samen over de Highlands zweven, en dan hebben ze er weer 2 spoken bij.

Over een aantal weken is het een jaar geleden, god wat is de tijd voorbijgevlogen, het voelt als gisteren dat ik je je laatste kus gaf, terwijl je daar zo stil en alleen lag.
Ik houd van jou, voor altijd, je laatste woorden, maar eigenlijk ook mijn laatste woorden aan jou.

In leven gescheiden, in liefde verbonden, ik schreef het eerder, maar het is wel zoals het is

Peter

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
En nu ligt het oude jaar achter me, en het nieuwe voor me, weer een nieuw soort begin, en door alle reacties die ik heb gekregen, doe ik een uitspraak, die heel onbescheiden is.
Ik voel me zelf een mooi mens, een waardevol mens