Ik heb de eerste stap gezet
Pensioen komt dichterbij, en mijn laatste werkdag zal waarschijnlijk 9 of 11 maart worden.
Natuurlijk had ik plannen, maar nu nog doen hé.
En vandaag de eerste stap gezet, Kreta.
Het plan is om 31 maart te vertrekken en de 14e weer terug te reizen, de datum heb ik al vastgezet.
En het is heel emotioneel om dat te doen.
Voor de hele ellende in 2019 toesloeg zijn we begin mei 2018 naar Kreta geweest, een Villa, (huisje doet het tekort) op de heuvel, aan de kust prachtige tuin, en vanaf onze slaapkamer, keken we uit over de zee, en zaten in Gerani, vlak bij Rhethymno.
Ik had mijn oudste broer en mijn schoonzus gevraagd of ze mee wilden, de villa was groot genoeg voor 6 personen.
En we hebben veel ondernomen in de 2 weken dat we daar waren Chania, Heraklion, waarbij Heraklion een uitdaging was, gloedjenieuwe huurauto, en ondergetekende was de Bob, parkeren een nachtmerrie, straatjes die zo smal werden, dat de spiegels uit zichzelf inklapten.
De Imbros kloof gelopen, het meer van Kournas gewaterfietst, Het Arkadiklooster, de Melidoni grot, teveel om op te noemen, maar wel zo mooi dat we op de terugweg, besloten dat we graag nog één keer met zijn tweeën terug wilden gaan omdat het zo mooi was.
Gelijk gepland voor 2019, maar een week daarvoor sloeg kanker toe, en ging het niet door, en sindsdien hebben we het ieder jaar opnieuw gepland, maar is het altijd geannuleerd door kanker, of Corona, maar het bleef altijd een diepe wens.
En nu ga ik er naartoe, en slaat de emotie toe, na 5 jaar plannen, gaat het nu gebeuren.
Ik weet nog niet zo goed, wat ik er precies allemaal ga doen, vandaar dat ik 2 weken gekozen heb, we hebben er altijd geld voor aan de kant gelegd, maar het nooit kunnen gebruiken.
Ik heb de hostess van de villa Geappt, en ondanks dat ze is gestopt met de verhuur, wil ik er zo graag nog een keer langs, in de tuin zitten, die een beetje verwilderd zal zijn, gezellig koffie drinken, en het even over vroeger hebben.
Dus ze is thuis, en verheugt zich erop.
En alle herinneringen slaan nu in een klap toe, en ik weet, het zal een bijzondere reis worden, die ik ook in Margreets naam zal maken.
Ik ga in mijn eentje, onze wens vervullen.
Dus eind maart, wordt de eerste stap gezet, en ik hoop dat er nog vele volgen
11 reacties
Geniet van je pensioen. Dat er dan nog veel reizen mogen volgen.
Dat doe je goed, Peter.
Wat een goede stap Peter. EIndelijk terug naar Griekenland. Wat zal het emotioneel zijn, maar wat zal het ook mooi zijn. Fantastisch dat je er toch nog terecht kunt. Het moet zo zijn.
Liefs, Kato
Hoi kato,
Stel je voor, dat je op de weg langs de kust rijdt, links en rechts een zee van bloemen, en dan ineens moet je heel scherp naar rechts, een 180 graden draait, en rijd je een redelijk steile weg naar boven, en helemaal aan het eind, bovenop de heuvel staat een lieflijke witte villa, helemaal in de bloemen,, een tuin, met palmbomen, citroenen en sinaasappels, en natuurlijk het zwembad, en vanuit je slaapkamer kijk je uit over de zee.
Zeker wordt het emotioneel, maar dat zoek ik ook expres op.
daar liggen toch een aantal van onze mooiste herinneringen samen, en na 6 jaar wachten (we zijn in 2018 gaan plannen) kom ik er weer terug.
Gewoon even daar zijn, en zoals ik graag doe, stilstaan, en beseffen waar je bent, dat je er bent, en genieten van het zijn.
Ik breng vast wel een paar mooie foto's mee terug, die ik kan delen
Liefs Peter
Pracht fotos weer Peter en hoe moedig van je om alleen naar griekenland te gaan ,de mooie herrineringen zullen je troosten en je begeleiden .en oh griekenland is zo mooi en het eten zo vreselijk heerlijk ,,Het was de favoriete vakantie bestemming van Ed en mij ,de mooiste herrineringen liggen daar soms als ik een gekke bui heb trek ik mn griekse jurk aan drink een ouzo en kijk de vele foto albums .
ik wens je dat je er vind wat je zoekt liefs hes xxx
Lieve Hester,
Ik hoop dat je je Griekse jurk nog vaak aantrekt, een Ouzo nipt, en de foto's kijkt, en gewoon gelukkig wordt met de herinnering.
Ik zie het niet als moedig, of knap, ik zit gewoon zo in elkaar.
Ik vindt geluk in het opzoeken van mijn/onze herinneringen, en denken, "hier stonden we ooit samen" en dan komt het weer helemaal terug, voel ik letterlijk het moment opnieuw.
Een aantal dingen die ik doe, is echt het koesteren van de herinneringen, die in dat plekje in mijn hart zitten, en een aantal dingen, is gewoon verdergaan.
Mijn leven is niet gestopt, maar wel definitief veranderd.
Margreet zei altijd, doe wat goed voelt, want dat is meestal ook goed, en dat doe ik
Jouw Ed, heeft jou ook veel herinneringen nagelaten, en ik hoop zo, dat voor jou het zonnetje ook gaat schijnen, en je ondanks het verlies gelukkig kunt zijn
Liefs Peter
Over het eten ben ik niet onverdeeld gelulkig, maar de ouzo en retsina zijn instant hherinneringen. Ook een mooie omgeving waar je veel kan doen of laten, afhqnkelijk van je gemoed. Fijn dat je dit kan en wil doen voor jezelf. En een stukke ook voor Margreet, want je neemt jaar sowieso op een of andere manier mee.
Wijze vrouw jou margreet 🤗
Dat heeft ie zeker en ik geniet van elke herrinering
Net uitgerekend,
Op 8 maart kom ik nog 2 uurtjes werken, en dan zit, na zo'n 50 jaar, mijn werkzame leven er op.
Gefeliciteerd🥳
Je hebt de 1e stap gezet, hoe mooi!!
Eigenlijk maakt het niet uit wat je gaat doen daar. Je bent er samen met Margreet. Ga lekker uit eten, neem het ervan. Je hebt pensioen, hard gewerkt, nu is het jouw tijd!! Hoe, dat bepaal je zelf met Margreet in je hart
Liefs Elma