In Margreets voetsporen in Edinburgh

De 2e keer dat Margreet en ik in Edinburgh waren was Augustus 2015,En we hadden een trip geregeld naar Incholm Island, waar een gedeeltelijk opgeknapte ruïne van een klooster staat uit begin 12e eeuw.

Wij namen de bus, maar helaas hadden we niet in de gaten, dat we ergens halverwege anderhalf uur moesten wachten, en we daardoor de laatste boot hadden, die dus niet naar Incholm Island zou varen.

Margreet is er samen met Amanda in 2017 geweest, en de hoofdafbeelding bij de blog is de Abbots seat,

In 2017 heeft Amanda een foto genomen, waar Margreet op de Abbots seat zit, grote glimlach op haar gezicht, ik heb deze foto al heel lang als achtergrond op mijn telefoon, iedere keer als ik erop keek, zag ik mijn lieffie, blij en gelukkig. Ik heb zovaak tegen ze gezegd, kijk eens schat, mijn lieffie, en liet ze de foto op mijn telefoon zien

Vorig jaar toen we er met zijn vieren waren, stond het ook op de planning, maar is het er niet van gekomen, ik had er graag nog een keer samen met Margreet gezeten.

Amanda en ik waren afgelopen juli 5 dagen in Edinburgh, de eerste 2 dagen ons eigen ding gedaan, en 's-avonds samen ergens gaan eten.

Amanda heeft alle plekjes opgezocht waar ze haar moeder hoopte te vinden, en had Margreet beloofd, dat, als ze er niet meer was, ze in Edinburgh Arthurs Seat zou beklimmen, en op de top een glaasje champagne op ze zou proosten, er was zoveel wind, dat de champagne zo'n beetje uit het glas waaide, maar ze heeft haar belofte gehouden, en er een goed gevoel aan overgehouden.

Woensdag was een beetje een dag, waar we in Edinburgh een beetje rondgedwaald hebben, ieder zijn eigen ding.

Donderdag was voor ons allebei een dip dag, we hadden gedaan was we beloofd hadden, en waren even doelloos. Ik zat in een hele mooie boekwinkel op Princess Street, voor mij ook een plaats waar Margreet zich thuis zou voelen. We zijn ooit in Maastricht bij "de Dominicanen" geweest, de hemel voor Margreet, boeken. Ik heb na een half uur gezegd, ga maar lekker je gang, ik ga wat anders doen, bel maar als je er genoeg van hebt, dan spreken we ergens af. Heeft 2 uur geduurd.

Ik heb Amanda gebeld of ze al had ontbeten, en ze sprak af naar de boekwinkel te komen, het bleek dat ze er jaren eerder, ook met Margreet geweest was.

Omdat we geen van beide een doel hadden, hebben we besloten om met de trein 3 stations verderop te gaan, en de boot naar Incholm Island te nemen,

We kwamen aan, en ik zei hardop (tegen Margreet) zo schat, daar ben ik dan, waarop Amanda zei Eindelijk.

Ik ben niet zo'n selfie man, maar we hebben er toch een gemaakt, waar we samen op de plek zitten waar Margreet 6 jaar eerder zat, en even was ze heel dichtbij, en heb ik ook daar afscheid genomen, prachtige foto's gemaakt, van de iconische Forth bridge, die uit de nevelen kwam.

Zoals je in een andere blog al kon lezen, ben ik blij met mijn dochter, het is een kanjer, en ik zeg ze vaak dat ik trots op ze ben, ze heeft toch een speciaal plekje in mijn hart, en haar moeders mooie ogen.

De laatste dag wilde ik weleens Porridge gaan eten, zegt, ze, een oud mannetje die aan zijn havermout zit, we plagen elkaar weleens, Heb ik toch maar een gezicht opgezet.

Ik vond het zo fijn, om 2 daagjes even met mijn dochter erop uit te gaan, en ze te vertellen hoe speciaal ze voor mij is.

Ik kijk de foto's vaak, het maakt me blij ze te zien, de kinderen zijn er nog niet aan toe, maar ik heb ze veilig opgeslagen. Ieder doet het op zijn eigen manier, en de mijne is niet zaligmakend, dat besef ik.

Op  mij werk heb ik de foto waar Margreet en ik samen op staan op de top bij St Anthony's chapel als achtergrond, is ze toch nog even bij me