Laat het even betijen

Amanda's emotionele uitbarsting, was iets wat er bij haar gewoon uit moest.
Maar ik ga er niet op reageren, als ze zelf inziet, dat het niet helemaal klopte wat ze zei, is dat iets dat vanuit haar moet komen.
Ze appte me maandag of ik woensdag op wilde passen, en dan zou ze Bob voor de donderdag vragen.
Voor mij de gelegengheid om te zeggen dat ik beide dagen oppas.
Wat ook een gebaar is, dat ik er nog steeds voor opensta.
Het is aan haar, om dingen recht te zetten, ik ga er niet om vragen, want ik geloof niet zo in uitpraten, vanuit zijn eigen perspectief, hebben beide gelijk, en vaak wordt het een strijd om erkenning, en de ander gelijk geven, daar doe ik niet aan mee.

en ondertussen is mijn hoofd ook met andere zaken bezig, Fee heeft haar MRI scan gehad, maar door het systeem, gaat het 2 weken duren voordat ze de uitslag te horen krijgt.
Al die tijd werkt ze niet, ze moet gewoon eerst weten wat er aan de hand is, en daaruit volgt of ze haar bedrijf gelijk verkoopt, en als dat het geval is, ze toch nog een aantal dagen blijft werken, voor degene die het van ze koopt.
De koper is al bekend, en heeft dat al vaker aangegeven, en ze kent hem al heel lang, en weet dat hij betrouwbaar is, zeker in het wereldje van de advocatuur, is een reputatie heel belangrijk.

Dus dat is wel een onderwerp van gesprek, als we elkaar spreken, wat tegenwoordig dagelijks is.
Vrienden en vriendinnen bellen haar plat, komen langs, hebben voor haar gekookt, bloemen gekocht, en aan vriendschap en belangstelling geen gebrek, het doet haar goed, maar ze wil ook gewoon rust.

En al snel gaat het onderwerp naar mijn bezoek op 19 december, ze zegt, ik ben zo blij dat je komt, dat we een langere tijd voor onszelf hebben, en ik wil gewoon, ook heel veel ONS tijd.
De gedachte dat er geen ticket voor de terugvlucht is, maakt ze blij, want we hoeven niet af te tellen, en voor mij voelt dat ook goed, ik laat me verassen, en kijk wel hoe het loopt.
En in alle onzekerheid maken we ook tijd om met elkaar te lachen.
Fee zei, alleen Jij, Kathleen en Deliah begrijpen hoe het voelt, de rest begrijpt het niet echt.
Een van de dingen die eigenlijk ieder gesprek langs komt, is dat we graag samen in bed liggen, niet met bijbedoelingen, want tot nu toe hebben we, wat dat betreft nooit een plan gehad.
We laten het op ons afkomen, en als het goed voelt, is het goed.
Fee beweert dat ik enormous long legs heb, goed ik ben met 1.90m redelijk lang, maar die benen, daar is ze helemaal weg van, dus plaag ik haar daarmee.
en ik heb al gezegd, je lijkt wel een kannibaal, zoveel interesse als je voor die botten hebt.

Ons verhaal, over de knuffel, de woorden, mijn zoektocht, en dat ik haar gevonden heb, en dat we de liefde van ons leven in elkaar hebben gevonden, en dat ik haar naar Schotland ga volgen, begint steeds wijder verspreid te raken, en iedereen vertelt het door.
Dus als er ineens iets op Netflix langs gaat komen, in de toekomst, met dit verhaal, dan weten jullie waar het vandaan komt.
Het gezelschap van vrienden en vriendinnen van Fee, is uitgewaaierd over de hele wereld, en er was iemand uit Canada op bezoek, ook advocate, bij haar vriendin.
En het verhaal kwam ter sprake toen haar vriendin erover begon, en Fee het hele verhaal vertelde, en de verbazing aan de andere kant, steeds groter werd.
Ongelofelijk, dit gebeurt alleen in een film, en Fee zegt, ik heb altijd geloofd dat er voor mij, die ene persoon is (My person), en ik wist alleen niet of ik hem ooit zou tegenkomen, in mijn leven.
Maar ik ben hem tegengekomen, en hij voelt het net zo, en wat er ook gebeurt, dit is de liefde van mijn leven, en zal het altijd blijven.
Dus er werden ook wat Canadese traantjes geplengd, het raakt schijnbaar iedereen, en er zijn mensen bij, zoals kathleen, die ineens beseffen dat liefde alleen maar een kans nodig heeft, en op de een of andere manier, geeft het mensen hoop, want als dit met ons kan gebeuren, waarom niet met hun.

De uitslag van de scan, hang als een zwaard van Damocles over haar, iets wat iedereen hier op het forum op een of andere manier herkent.
Alles staat even stil, totdat ze weet waar ze aan toe is, dan pas kan ze verder.
Dus ik laat haar haar verhaal doen, luister, en laat weten dat ik ze begrijp, en langzaam breng ik het onderwerp dan naar iets anders, naar leuke herinneringen die we nu al samen hebben gemaakt.
Over onze wandeling op de Pentlands, en dat ik haar een paar uur na ons ontbijt, ineens had willen kussen, en ik dat nog steeds wil, als ze in de keuken staat, sla ik vaak mijn armen van achter om haar middel, en gaat ze tegen me aan hangen, momentjes van geluk, niet meer, en niet minder, we zijn gewoon een, en het voelt goed.
We doen alle twee dingen, waarvan we een paar weken eerder dachten het nooit te doen, en we hoeven er ook niet over te praten, want het voelt goed.
Maar we praten ook enorm veel, en merken, dat we eigenlijk gewoon heel open een eerlijk zijn, over alles.
Misschien klinkt het raar, maar we weten nog steeds niet wat ons overkomt, alleen maar dat het goed voelt.
Het is zoals veel mensen zeggen, het is net alsof jullie elkaar al jaren kennen, en zo voelt het ook voor ons, net alsof het nooit anders geweest is.

Ik denk niet dat ze het in Netflix over lange botten gaan hebben, maar jullie weten natuurlijk meer.