laatste dag, en een mooi moment

Na al het afscheid heb ik eindelijk mijn rust gevonden.

Gisteren op het strand heb ik hardop met Margreet gepraat, gepraat over mijn afscheid in Edinburgh, wat ik daar beleefd heb, de knuffel, en het lied, waarmee ik haar los liet, en dat ik mijn ring afgedaan heb.

Het was alsof je zei, het is goed, laat me maar los.

Verteld dat ik nu  op Kreta hetzelfde heb gedaan, en nog één keer, mijn trouwring om heb gedaan, en verteld hoe het afscheid was geweest, en haar gevraagd de kinderen te helpen met hun verdriet.

En ik heb ze ook verteld, ik houd nog steeds zielsveel van je, en ik mis je, had dit zo graag samen gedaan.

En dat ik hoop dat ze op een mooie plaats is, en ook blij en gelukkig is, maar dat ook voor mij is. Meer liefde dan dit kon ik je niet geven.

En dan vandaag de laatste dag, eerst afscheid van Yianna genomen, en het valt me zwaar, na 6 jaar plannen, veel besproken in die tijd, en ik voel gewoon de vriendschap, vraag me af of ik ze ooit nog terug zal zien, da's moeilijk, en ik heb ze een knuffel gegeven, over onze jeugd gepraat, ze had een vader die de beste in de wereld was.

En toen naar Rethymnon gereden, door de oude stad gedwaald , en de atmosfeer en de zilte lucht opgesnoven.

In 2018 hebben we de hop on hop of bus genomen, en omdat ik meer dan genoeg tijd had nog een keer over gedaan, maar niet uit afscheid, dat stuk van mijn reis, is gedaan.

En zo kon het gebeuren dat ik uitstapte bij het Agia Irini klooster, een klooster voor Paters, maar nu liefdevol gerestaureerde door de nonnen.

We werden naar binnen gewenkt, en ze leidde ons rond, en zei iets tegen me dat me zo raakte, dat ik nu met tranen in mijn ogen stond. Jij bent een liefdevol en open mens, dat voel ik, waar ik telkens mee heb gemaakt dat mensen huilen als ze mijn verhaal willen horen, stond ik ineens in tranen, want het was zo lief wat ze zei, en het maakte, dat ik me zo mooi voelde als mens .

Ik heb haar verteld over Margreet, mijn bijzondere afscheid in Edinburgh, mijn afscheid hier, de symboliek, mijn trouwring, en dat ik een gelukkig mens ben.

Ja, ik zei je toch, je bent een liefdevol en open mens, dat weet ik gewoon, want je straalt het uit.

Ik was sprakeloos, knuffelen was niet toegestaan, dus heb ik ze een handzoen toegewuifd.

Het kerkje was prachtig gerestaureerd, de nonnen hadden prachtige iconen gemaakt, en wanden en plafond beschilderd, foto's maken was niet toegestaan, en ik heb ook daar een kaars voor Margreet opgestoken, het voelde gewoon goed. En omdat zij de reden daarvoor kende, heb ik gevraagd of ik daar, bij uitzondering een foto van mocht maken, ze zette de andere kaarsen opzij zodat ik een foto kon maken, van "mijn"kaars.

We hebben over haar leven gepraat, haar ouders waren Grieks, maar naar Australië geëmigreerd, maar zij was later naar Griekenland teruggekeerd en had hier haar plek gevonden, ver van die onbegrijpelijke wereld.

En nu ga ik zo onde   de douche, mijn koffer pakken, en slapen . Mijn reis, en bijzondere afscheid zitten erop.

Wat was dit een ontzettend mooie reis