Net als je denk dat het goed gaat

Voor het eerst in lange tijd, eens bijtijds naar bed, gewoon moe.
En soms wil ik dan ook muziek luisteren, soms meeslepend, soms met heerlijke ritmes, koptelefoon op, en ik heb een 12 jaar oude muziekspeler van hoge kwaliteit, want geluid moet goed klinken.
Frank Boeien, muziek die je moet liggen, net als die van Chris Rea.
Als Nijmegenaar in hart en nieren. ben ik ook wel een beetje fan, het concert in het kroneburgerpark was prachtig.
En hij heeft ook een keer opgetreden in de schouwburg in Venray, en daar ben ik met Margreet naartoe geweest.
We hadden beiden iets met Frank Boeiens nummers.
Winter in Hamburg, als die op de radio was, zetten Margreet hem loeihard, dat vond ze zo'n mooi nummer.
En ik luisterde ook toen al vaak in bed, soms als er een heel mooi nummer was, gaf ik de koptelefoon even aan Margreet, Ode to Freedom van ABBA, is een prachtig nummer, theatraal.
Maar natuurlijk ook Frank Boeien.
Een bijzondere CD was die van Neil Diamond, Classic Diamonds, het was een sinterklaas cadeau van Margreet, ik opende het pakje, en zag de CD, en was gelijk in tranen.
We vonden ook deze muziek beiden goed, en planden een concertbezoek, dat leek ons iets wat op onze bucketlist hoorde, maar kanker gooide ook hier roet in het eten, en dan die CD, toch iets samen.
Het nummer I've been this way before, heb ik uitgezocht, als mijn nummer op de crematie van Margreet, ik vind het het zo'n mooie tekst, en het waren dingen die ik op dat moment eigenlijk tegen Margreet wilde zeggen, en er zat een enorme berg verdriet in, het geweigerd worden, het uitsluiten, het er alleen voor staan, en de pijn die dat gedaan had, en het soms weer teruggevonden worden.
maar ook een tekst die zegt dat sommigen erdoor komen, maar niet weten waarom, en sommige zien het pas op de dag dat ze sterven.
Maar om het nog een keer samen te mogen doen.
En omdat ik ook een tekst had geschreven voor Margreet (haar eigen tekst is er nooit gekomen) mocht ik als enige een tweede nummer kiezen, en dat werd deze uitvoering van Faith's song van Celtic Circle.
Weer een tekst die alles zei over, hoe ik mijn best gedaan heb ze de liefde te geven.
En nu lag ik in bed, en kwam Winter in Hamburg voorbij, gelijk klaarwakker, en kijk ik naar de lege plek naast me, en zie dat zieke hoopje mens in gedachten naast me liggen, streel ik ze over haar rug, en heb weer zo met ze te doen, wat moet ze het toch enorm zwaar gehad hebben, maar ze koos ervoor het alleen te doen, en dat komt weer in het liedje van Neil Diamond door.
Ik schrijf vaak dat ik iets met muziek heb, maar het is meer, als alleen iets met muziek hebben, het vertaalt mijn gevoel, het is voor mij veel meer als een stukje muziek.
En nu, dacht ik dat het goed ging, en ineens is het er weer, ze zo graag nog een keer willen vasthouden, maar dat wilde ze toen al niet, en dat doet dan weer zeer, want ook dat gevoel komt terug.
Maar ik troost me met de gedachte, dat ze op het eind vast gevoeld moet hebben hoeveel ik van haar hield.

Ik heb eigenlijk altijd muziek aan in de auto, en thuis vaak ook.
Morgen maar eens Come to my island van KC& the sunshine band opzetten, daar wordt ik altijd vrolijk van.