rust
Terwijl ik dit schrijf zit ik aan het strand. Ik dacht vorige keer de plek gevonden te hebben waar we geweest zijn, maar dat was dus niet zo.
En nu 100% zeker de juiste plek, lekker met de voeten in de zee, voor zwemmen waait het te hard, plus inlandse wind betekent dat de onderstroom naar zee gaat, en buiten ondergetekende is er niemand. Jammer want het water is niet koud.
Ik neem toch maar opnieuw afscheid, en denk aan Margreet, de afgelopen dagen, en deze reis, rn er komt ineens een enorme rust over me, het is goed geweest, hier te zijn, en de cirkel is rond.
Ik ben hier wel alleen, maar niet meer eenzaam, en hoewel ik niet veel doe, geniet ik intens.
Vandaag nog en morgen, en zondagochtend om06:30 rijd ik naar Chania om de terugreis te aanvaarden.
Ik heb ongelooflijk veel emoties gehad, maar evenzo, ongelooflijk mooie en kostbare momenten.
Dus de vraag of ik er goed aan heb gedaan, kan ik, met een volmondig JA beantwoorden.
Ik geniet nog even van, het, er zijn, waar ik ben, en de schoonheid van de wereld om me heen. Er loopt 1 strandlopertje langs, de wind en de branding trotserend, zo voel ik me ook wel een beetje.
Maar ik heb de rust in mijn lijf weer terug, het is goed, wat geweest is, gaat nooit meer weg, wat nog komen gaat, staat nog open. En daar sta ik nu, ik kan alleen nog vooruit, ik heb nu genoeg teruggekeken. Tijd om het leven te omarmen.
Ik hoor vaak mensen zeggen, dat zou Margreet niet gewild hebben. Als ze ergens is, denk ik dat ze blij voor me is, en het me gunt, maar ik denk dat ze ook blij en gelukkig is, voor de manier waarop ik afscheid heb genomen, misschien zelfs, enige trots dat ik dat voor haar heb gedaan, en meer liefde kon ik ze niet meer geven
10 reacties
Tijd voor een nieuw leven.❤️
En een tompouce van bakker Swart uit Wervershoof. 😋
Met bewondering en respect heb ik jouw laatste blogs gelezen. Wat ben je door een bijzonder proces gegaan en wat heb je het mooi beschreven. Ik wens je alle goeds toe bij de volgende stappen vooruit.
Lieve Olivia.
Het is inderdaad een bijzondere levensreis geworden, bijna een soort bedevaart, maar met een eigen gebed.
Ik hield zielsveel van Margreet en dat wist ze, maar dit is afscheid, en dat is ook de reden dat ik mijn trouwring afdoe, als het vliegtuig vertrekt.
Ik had dat eigenlijk al in Edinburgh gedaan, maar voor deze afscheidsreis vond ik dat ons huwelijk ook mee moest, voor mij was het liefde tot aan het eind.
Tuurlijk vergeet ik ze hierna niet, dat kan niet, maar nu kan ik verder, en heb ik voor mijn gevoel alle liefde gegeven die ik in me had.
Het is nu afgemaakt, Edinburgh en Kreta, meer afscheid is er niet.
Dank je wel voor je lieve woorden, het was zeker niet gemakkelijk, maar zoveel mensen heb ik geraakt, zoveel mensen hebben me laten voelen dat ze warm om het hart werden en met me meevoelen, op mijn reis, en op het forum.
Eigenlijk ben ik gewoon enorm trots op wat ik heb gedaan, misschien arrogant
🦚
Trots mag je zeker zijn. Trots op de mooie, persoonlijke bedevaart die je hebt gemaakt. Trots op jouw jaren met Margreet. Trots op de manier waarop je het proces van afscheid nemen hebt 'doorleefd'. Trots dat je zoveel mensen hebt geraakt met jouw verhaal. Trots op jouw openhartigheid. Trots op de manier waarop je jouw wel en wee hIer op het forum deelt. Trots op hoe je in het leven staat. Je mag trots zijn op jezelf. Zo trots als een pauw. 🦚
Wauw, de tranen staan in mijn ogen. Wat ontzettend lief van je.
Ik weet niet, wat ik hierop moet zeggen, behalve dat ik me nu door jou vastgehouden voel, en dat het zo fijn voelt.
Aan opmerkingen van anderen dat Margreet dat niet gewild zou hebben, moet je lak hebben. Dat zijn de gedachtes van die specifieke mensen die onmogelijk kunnen voelen wat jij voelt. Nogal arrogant zou ik het zelfs willen noemen. Als jij iemand tegen komt waar jij je goed mee voelt, vooral doen. Jouw leven is jouw leven en Margreet zal daar altijd een plaats in hebben.
Er zullen altijd mensen zijn die de woorden lezen maar niet het verhaal snappen.
Na 11000 keer kreeg ik voor het eerst een prive bericht van iemand die de blog van 7 februari niet vond kunnen, ze zou niet willen dat mensen zo over haar zouden schrijven,.
Of ik de blog maar wilde verwijderen, ik heb uitgelegd waarom het er staat, en dat ik hem niet verwijder. Ook aangegeven wie haar het recht heeft gegeven over mij te oordelen, en voor mij te bepalen, wat kan, en niet kan .
Het Antwoord was dat we van mening mogen verschillen, heb uitgelegd dat dit geen mening is, maar een oordeel, en dat ik vindt dat het niet door de beugel kan wat zij vraagt. Maar ik vergeef het ze, ben bewust naïef
Je hebt gedaan wat in je hart het beste voelt en dat is goed !
En weet zeker dat ze je vanaf haar wolkje in de gaten houd en liefdevol naar beneden kijkt en trots is :) (tenminste zo zie ik de dingen :) )
lieve groet Hilde