Samen oud worden, was het plan
2019 vierden we onze 25e trouwdag, en eigenlijk hebben we het op dezelfde plaats gedaan, waar we het in 1994 gevierd hebben.
Alleen die mensen erbij die we erbij wilden, dat stond voorop, geen verplichte gasten.
En in 2019 hebben we dezelfde mensen, op dezelfde locatie uitgenodigd, en inmiddels waren een aantal van hen al niet meer onder ons.
Mijn toenmalige schoonzus had een groot tafelkleed gekocht, en iedereen die aanwezig was, mocht daar met een stift iets opschrijven.
Ze heeft het tafelkleed meegenomen, en alles wat erop geschreven was, geborduurd, wat een klus zeg,
Het was ook kort voordat kanker in alle hevigheid toesloeg
Met de kerstdagen heb ik het op tafel gelegd, zodat iedereen er weer bij was.
En nu is de tijd aangebroken, dat we samen oud zouden gaan worden, maar dat kan niet meer.
Ik keek een mooie film, waarin aan het eind de liefde overwint, en hun samen begint, mooie muziek, en dan begint het in mijn hoofd weer te werken, voel ik van alles, en schrijf ik het van me af.
We beloofden samen oud te worden.
Maar wat als het sámen verdwijnt.
Het leven soms leeg is geworden.
Maar de liefde blijft.
Je hart blijft uitgaan, naar die, die er niet meer is.
En je denkt, schat, ik mis.
Je leven soms heel mooi lijkt, maar vaak ook, o zo stil.
Je tranen ineens hoog zitten, en je maar een ding wil.
Die liefde nog een keer beleven, nog een keer, heel even een paar.
Maar samen is verleden, het is niet meer hier, maar daar.
Daar, is diep in mijn hart, de plek die ik voor altijd houd.
Daar zijn we nog steeds samen, en worden we samen oud
13 reacties
Wat een mooie foto, jullie zo met zijn vijven.
Ik ben trots op ze allemaal, Margreet, en de kinderen.
Ja, dit was ons gezin, en het was, en is, een rijk leven.
Mooi, ontroerend gedicht en prachtige foto!
Carolina X
Dank je wel Carolina,
We horen echt bij elkaar, ik zeg mijn kinderen vaak hoe blij ik met ze ben, en hoe trots ik ben.
Ons huwelijk heeft ruim 29 jaar geduurd, alle reden om er dankbaar voor te zijn.
❤️Peter
Wat een mooi gezin heb je Peter. En zolang je zo vol liefde aan Margreet denkt en zo mooi kan dichten over wat je voelt, zolang is Margreet er nog gewoon.
Liefs, Monique
Ja we hebben een mooi gezin.
Bastiaan en Amanda, waren er al, en Bob is er later bijgekomen, en als ik Bob dan zie met Amanda, die zijn echt gek met elkaar, echt zus en broer, en hetzelfde geldt voor Bastiaan.
Het is toch wat we nalaten aan de wereld, liefde.
Ja ik denk met liefde aan Margreet terug, want het was liefde die ons bond, zo diep, dat we, wat er ook gebeurde, elkaar niet kwijt wilden, dat stond altijd vast.
Grappig detail,
De taart heeft Amanda zelf gemaakt, samen, met de vrouw van mijn beste vriend.
Dat maakt het leven mooi en de moeite waard!
Die pijn, die slijt een beetje. Maar hoe kan iets wat zó intens was en zó diep zat nou weggaan? Dat kan helemaal niet en gaat ook niet gebeuren. Zachter wordt het, maar zo maar ineens prikt die hevige pijn en dat oneindige gemis weer tot diep in je ziel.
Herinneringen heb je. Die koester je. Die doen je ook pijn, omdat het nooit meer zo zal zijn. Toch is het de rijkdom van jullie leven samen die je door de lege dagen trekt en je weer blij laat zijn.
Knufs xxx Hebe
Echt pijn doet het niet meer, de tranen zijn meer de mooie herinneringen.
En af en toe komt er een momentje, dat je graag had gedeeld, maar niet meer kan.
Ik ben blij met de tranen, het betekent dat ik nog steeds voel
Een heel mooi blog en erg mooi omschreven en idd wat een prachtgezin zijn jullie ,ja samen oud worden dat had het mooiste geweest ,maar soms gaan dingen anders desalnietemin zijn alle gedachten en gevoel van jou evenals de herrineringen en die verdwijnen nooit .prachtige fotos
dikke knuff hes xxx
Wat een prachtige en warme herinneringen. En die schoonzus van je met haar borduurwerk, dat is toch uniek. Sorry ook dat ik focus op een detail maar ik vind de jurk van Margreet zo mooi! En de trots die uit je ogen straalt, samen met de ondeugd en het plezier... En en en ... zoveel dingen in één plaatje...
Als ik zeg dat ik veel heb om dankbaar voor te zijn, dan is dat ook echt zo.
Ik vindt het juist leuk, als je op het detail focust, daar is geen sorry voor nodig,
Margreet heeft die jurk gekocht voor Amanda's trouwen.
Ik ben trots op mijn gezin, we zijn een hechte familie, en zeker kanker heeft ons doen beseffen, dat familie enorm belangrijk is, het is en blijft de basis.
Mijn schoonzus is al heel lang mijn ex schoonzus, maar het contact is altijd gebleven.
Toe ze hertrouwde, waren Margreet en ik daarbij.
Ik doe de foto van het tafelkleed er bij
't Is echt supermooi gedaan!