Sentiment, en de reis door ons leven

Als ik onderweg ben naar mijn maatje, om weer een dag te leven, stop ik in de buurt van Apeldoorn meestal even bij De Somp, een tankstation, met een La Place restaurant, en dat is altijd sentiment, net zoals de rit.

Margeet is als kind vaker op Ameland geweest, en toen ik ze net kende zijn we er een aantal jaren, met de kinderen geweest, meestal buiten het seizoen, tijdens carnaval of zo, daar hadden we niet zoveel mee.
Altijd brood bij ons van Bakker Degen in Overloon, kaas, sla, tomaat, en een likje mayonaise, maar dat haalde het niet tot De Somp, dus altijd daar gestopt.

Het voelt altijd bijzonder als ik daar even stop, en dan denk ik aan Margeet en al de keren dat we er gezeten hebben, de stop, in onze reis van het leven.

Een aantal jaren geleden, heb ik spontaan twee overnachtingen geboekt in hotel Oostergoo in Grou, gewoon om een dagje richting Ameland te gaan.
Mooi hotel, en Margreets Limoensientje viel wel een beetje uit de toon tussen de dikke Audi's, BMW's, Mercedessen en Jaguars, en de aangemeerde jachten.
Maar lekker een dagje op Ameland rondfietsen was altijd heerlijk, al was het alleen maar door de vertrouwde route, en de verwachting er weer te mogen zijn, het is altijd weer mooi als je je, in de herinneringen onderdompelt.
Je bent eigenlijk onderweg in je herinneringen, en vernieuwt ze weer.

Ik herinner me een keer dat we door een storm net de laatste vertrekkende boot richting Holwerd hadden, het goot, en de golven werden door de wind opgestuwd over de kade, en het stormde zo hard dat de regen horizontaal door de lucht vloog.
We moesten via het fietspad de boot op, de rest stond al onder water, en tijdens het draaien, zagen we de golven langs de ramen jagen, en wij zaten lekker aan de erwtensoep, terwijl de medereizigers de kleur van erwtensoep kregen.
Een moment dat het in de familieverhalen, heeft gehaald.

En zo hebben we door van alles, het boek van onze reis van het leven gevuld, met verhalen en herinneringen, en als ik de foto's kijk, komt het weer terug, zijn de herinneringen springlevend, en denk ik er met weemoed, maar ook met dankbaarheid op terug.

Als ik de bijgevoegde foto's zie, hoe kan ik dan iets anders zijn, als opnieuw verliefd, me verdrinken in een moment dat er nog SAMEN was, en ONS.
Ja, dan mis ik ze, maar in het moment houd ik ze even vast, in mijn hart en gedachten, en het moois dat ze in mijn leven is geweest, ik zou er alles voor geven, het nog een keer over te kunnen doen, maar dat kan niet meer, hier moet ik het mee doen, hier houd ik me aan vast.
En laten we eerlijk zijn, wij hebben deze momenten gehad, dat gaat nooit meer weg.

                   ZWEVEN 29 september 1989

Heerlijk wegzwevend op de wind, vleugels die je dragen.
Dichtbij de zon, warmte die je koestert.
Ogen die de verte zien en de mooie wereld aanschouwen.
Zeeën die als glinsterende diamanten onder je voorbijglijden.
Een gevoel van vrijheid, ongekende mogelijkheden.
Bomen die vruchten dragen, een waarlijk paradijs.
Een vogel die met je meevliegt is het begin van een leven.

Margreet was mijn vogel