Terugkijken, en vooruit kijken

Alles wat er nu tussen Fee en mij speelt, gaat heel erg snel.
Voor mij een moment om ook terug te kijken naar wat achter me ligt, en de laatste jaren waren niet makkelijk, maar voor Margreet wel noodzakelijk.
Dus ik heb alle foto's van die jaren doorgebladerd, en wat ik zie is de achteruitgang, en ook de momenten, dat het ook mij teveel werd.
De AML uitslag heeft Amanda op haar telefoon opgenomen, zodat Margreet die later ook terug kon luisteren, maar het was natuurlijk heel heftig, onverwacht, ook voor de artsen, want als het gebeurde, dan ging het zeker nooit zo snel.
En terwijl Margreet 4 weken in het ziekenhuis lag, en later nog eens 4 weken.
Stond de politie voor de deur, voor een slecht nieuws gesprek, mijn oudere broer was dood in huis gevonden, waar hij minstens een maand gelegen had.
Auto dermate kapot, dat ik naar een andere moest gaan kijken, en dat allemaal binnen een paar dagen.
Erfenis regelen, huis leegruimen regelen, crematie regelen, de dienst en muziek. Maar probeer maar eens een crematie te regelen, als je geen toegang tot zijn flat hebt, niet eens een BSN nummer, en ondertussen probeerde de woningvereniging, me op slinkse wijze te bewegen, om toestemming te geven de boel leeg te ruimen.
Maar we wilden de erfenis niet, omdat er minstens €20.000 schuld stond.
Notarissen gebeld, om te kijken hoe dat geregeld kon gaan worden.
Zou geen probleem opleveren, volgens 4 verschillende notariskantoren.
Dus toestemming gegeven, tot de DELA zei, dat moet je onmiddellijk herroepen, want in principe heb je hiermee aangegeven dat je de erfenis zonder voorwaarden accepteert.
Allerlei bedreigingen van de verhuurder naar me toe geslingerd gekregen, ja dat kon ik er nog wel bij hebben, en ondertussen ging mijn werk, en de dagelijkse bezoeken, gewoon door. Teveel ballen om in de lucht te houden, maar ik had geen keuze.
En dat werd gewoon teveel, maar met een beetje hulp, heb ik het gered, en dan zie ik de korte vakanties die we tussen de chemo en andere behandelingen hadden, waarin we even een paar daagjes tijd hadden om van het leven te genieten, even te proberen ons niet met kanker bezig te houden.
Uiteindelijk werden het maximaal 2 dagen achter elkaar, vanwege al de behandelingen.
En toch doorgegaan.
Maar voor Margreet was het natuurlijk anders als voor mij, en op een gegeven moment ben ik de agenda gaan beheren, zodat er iedere dag bezoek kwam, en ik was er zelf bijna altijd bij.

En nu zie ik de mooie dingen, zie ik dat lieve koppie, soms de tevreden glimlach, en genieten van de mooie dingen, zoveel het maar kon, meestal met zijn twee.
En dat zijn de herinneringen die ik mee wil dragen, de mooie dingen, niet de pijn, verdriet, en het gemis.

Iets nieuws dient zich aan, en ik kan niet in het oude blijven hangen, dat moet ik op een of andere manier loslaten, ik kan niet constant over mijn overleden vrouw praten, althans, niet als ik verder wil met Fee.
En dat we verder willen met elkaar staat inmiddels als een paal boven water, we voelen alle twee, dat er iets bijzonders is gebeurd, en we hebben er niet zoveel invloed op, we gaan met de flow, en tot nu toe voelt dat goed.
We tellen de dagen af tot de 27e, bellen iedere dag, uren achter elkaar, en met elk gesprek, missen we elkaar meer.

En nu kijk ik de foto's, en ben tevreden met hoe het gegaan is, het is goed zo, niks wat ik nu nog zeg of doe, zal er ook maar iets aan veranderen.
Loslaten kan eigenlijk niet, als je je halve leven gedeeld hebt, met elkaar, maar toch zal ik dat moeten.
en ik denk dat Schotland de juiste plek is om een nieuwe start te maken.
En tegelijkertijd denk ik aan de mensen op het forum, waar ik van houd, en Djembé workshops, dat zal er niet meer van komen denk ik, zeker de workshop volgende week maandag bij Intermezzo in Zwolle, en de Djemanido 2 in Moergestel, gaan door.
Ik wil dat niet achter me laten, het heeft me zoveel gebracht, en ook een aantal mensen waren er blij mee.
Fee is voorlopig druk bezig haar bedrijf te verkopen, en zal daarna nog een paar dagen in de week blijven werken, omdat de clientèle met haar meekomt, en dus voorlopig alleen met Fee willen werken.

En ik hoop eigenlijk, dat we een keer de tijd kunnen maken, om samen op een Kamanido te komen, zou jullie graag de liefde van mijn leven willen laten leren kennen, en haar graag willen voorstellen, aan de mensen van het forum, die ik in mijn hart heb gesloten.
Ik probeer dat ene jaar aan te houden, maar het gaat in een razende vaart, het is voor ons alle twee, iets wat ook ons overkomt.
Geen idee hoe het gaat lopen, maar ik ben de voorbereidingen al aan het treffen, beter nu als op het laatste nippertje