Toekomst, en verleden

Clemence schreef het ooit, over de golfbeweging die ik in mijn gevoelens maak, en ook nu is dat het geval.
Ik zou het liefst alles loslaten, en opnieuw beginnen, en dat is ook wat er gaat gebeuren.
Maar wat er in het verleden allemaal in mijn leven voorbijgekomen is, dat blijft, is integraal onderdeel van wie ik ben.
Van een oud collega bij justitie krijg ik regelmatig een update in de vorm van een nieuwsbrief.
Een stevige hersenbloeding was het eind van zijn loopbaan, en toen kwam er later nog kanker bovenop.
En nu schijnt het dat kanker hem ingehaald heeft, gaat het ziekenhuis kijken, of het ziekenhuis in maastricht, nog iets voor hem kan betekenen.
Ik heb hem geschreven dat juist de extra tijd, de extra herinneringen, de extra dingen die bewust zijn gedaan, iets is, wat hij aan de achterblijvers na laat.
Dat ik het zelf meegemaakt heb, en bezig blijven met leven in plaats van dood, het enige is, wat wij hebben kunnen doen, en ik naar die extra jaartjes kijk, niet naar wat we niet gehad hebben.

Mijn andere vriend, ook oud justitie collega, heb ik nog niet bezocht, niet omdat ik dat niet wil, maar hij heeft even heel veel op zijn bordje, en hij weet dat hij me ten alle tijde kan bellen, en dat ik ten alle tijde bij hem langs zal gaan als hij en zijn vrouw dat nodig hebben.
Zijn vrouw en hij runnen gezinshuis De Voortse Hoeve in Groeningen, en ik heb over de jaren gezien wat zij voor de kinderen betekenen, stabiliteit, en een basis om de rest van het leven aan te kunnen.
Ik stuur hem regelmatig een Appje, om te vragen hoe het met hem gaat, en te laten weten dat ik aan hun denk, en er ben als ze me nodig hebben.
Van de week belde hij zelf als antwoord op een van de Appjes, ze zijn heel druk met voorbereidingen, er moet zoveel geregeld worden, zeker ook wat betreft het gezinshuis, en ze zijn op zoek naar extra mensen, met de juiste papieren, want Marjanne, zijn vrouw, kan dat alleen niet behappen, gelukkig krijgt ze heel veel medewerking van de instanties waar zij voor werken, en zijn er voldoende familieleden aan haar kant, en vrienden die er voor ze zijn.
Ik vermoed dat ik hem niet meer zal zien, want het lijkt snel te gaan, en ik denk niet dat er tijd zal zijn voor afscheid, daar stel ik me tenminste op in.
Maar er is een vraag die ik hem wilde stellen, maar waar ik eigenlijk het antwoord al op wist, maar ik wil het niet zomaar aannemen, en dus heb ik hem de vraag gesteld.
Stel dat je ertussenuit piept, als ik in Schotland ben, zou je het dan fijn vinden, als ik bij de dienst aanwezig ben, want als je dat fijn zou vinden doe ik dat, het is het laatste dat ik voor je kan doen.
Hij schoot helemaal vol, en had moeite zijn tranen te bedwingen.
Maar hij wilde er niks van weten, blijf jij maar lekker in Schotland en geniet van de liefde.
Dat was duidelijk, maar ik denk dat als de gelegenheid zich voordoet, ik toch heen en weer reis.

Vanavond Appte ik hem weer om te vragen hoe het gaat, en het antwoord was heel confronterend.
Niet meer zo actief als voorheen.
Deze week een graf uitgezocht, en een steen met opschrift.
Zwembad winterklaar laten maken.
Veel gerust want slapen word er 's-nacht niet beter op.
En in gedachten zit ik ineens naast Margreets bed, toen we ze samen vasthielden, en haar leven eindigde.
Ik voel weer het verdriet, doe het moment stilletjes in gedachten over en kijk naar de foto's die ik na haar overlijden gemaakt heb, stilletjes.
Ik zou zo graag willen dat het nooit gebeurd was, of dat er zaken uitgesproken waren.
Stil en alleen, dat is hoe ik me ineens voel.
En mijn leven gaat verder.

Ik denk niet dat er nog iets is dat ik voor hem kan doen, maar heb hem toch een laatste gedachte meegegeven, die hem misschien helpt, en ook Marjanne.
Vraag vrienden en familie of ze een stukje willen schrijven, dat voorgelezen wordt tijdens je afscheidsdienst.
Misschien een morbide gedachte, maar het kan je ook helpen, om het nu te lezen, en niet tijdens een in Memoriam, voor te laten lezen.
Want het leven loslaten is niet makkelijk, dat weet ik al heel lang.
Ik ga maar eens beginnen aan mijn stukje tekst.