Bicalutamide 2
Vandaag voor het eerst sinds 2 maanden meer dan 5000 stappen gemaakt. Dat was altijd 7 tot 8000 stappen per dag maar de afgelopen tijd kwam ik, met moeite, soms met heel veel moeite, niet verder dan 3 tot 4000 stappen. Raar spul, die Bicalutamide. In het begin waren het mijn luchtwegen die opspeelden en natuurlijk de vermoeidheid en belabberdheid. De luchtwegen doen het weer zoals het hoort maar die andere twee zorgen heel onregelmatig, de ene dag wel de andere niet, voor veel ongemak. En dan kan het ook nog per dagdeel verschillen.
Nooit eerder in mijn leven hebben borsten, bij vrouwen, me dwars gezeten. Integendeel. Maar nu ik ze zelf ontwikkel vind ik het maar niks, uitermate gevoelig en daarbij, ze horen gewoon niet op mijn lijf. Aangezien ik er last van had heb ik de uroloog daarvan op de hoogte gesteld en nu slik ik behalve de Bicalutamide ook weer mijn oude medicijn Cyproteron dat ik hiervoor al 10 jaar gebruikt heb. Het moet de flare die de Bicalutamide veroorzaakt minder maken.
Al met al gaat het nu wat beter dan in het begin, hopelijk is het een kwestie van wennen.
Vanochtend dus lekker gewandeld lans de roeibaan bij Zevenhuizen met Keetje de kleine Jack Russell. Wat ik daar zo prettig aan vind is de ruimte, je kan kilometers ver kijken en Keetje vermaakt zich ook uitstekend.
4 reacties
Die bicalutamide moet je blijvend slikken, of tenminste zo lang het werkt? Ik had ook gevraagd of ik die jon slikken, want het doet hetzelfde als Enzalutamide. Maar dat was niet aan te raden, want anders zou de Enzalutamide het minder goed doen
Volgens mij weten ze het zelf ook niet zo goed. Het is gewoon die kanker die op een gegeven moment die testosteron niet meer nodig heeft. Ik zie de behandeling met bicalutamide of Enzalutamide eigenlijk als een hotelschakeling met een lichtknopje boven en beneden. Je kan de één aandoen of de ander, maar als de bedrading rot is, krijg je toch kortsluiting.
Die kortsluiting is er natuurlijk al als je palliatief behandeld wordt, daarbij denk ik dat de meeste artsen hun uiterste best doen om aan hun patient dat middel te geven waarvan ze denken dat het werkt. En dan blijkt dat bij de een middel A het goed doet en bij de ander middel B want zoals je steeds te horen krijgt, iedere patient is anders. En als A en/of B niet werkt dan komt C of D op de proppen maar ik denk dat het proberen welk middel bij jou "werkt" lastig is. En uiteindelijk zijn alle middelen die wij, kankerlijers die palliatief behandeld worden, maar tijdelijk en mogen we hopen dat onze arts dat middel toedient dat met de minste bijwerkingen het beste resultaat geeft. Dat is dus zoeken.
Hey Tom,
Aan deze zijde ook hormoonbehandeling, echter met pamorelin 2x per jaar, borstvorming links (klierweefsel onderzocht door mammapoli in nijmegen) en cyproteron verergerde deze bijwerking, dus daar weer mee gestopt.
PSA onmeetbaar vanaf 15 voor prostatectomie naar 0,03. Het blijft een rot-ziekte, sterkte
Victor
Het is en blijft inderdaad een rotziekte. Sterkte ermee.
Tom