Geen verloop .... vooralsnog
Ja, ik ben wel voorzichtig.
Er was een tijd waarin ik iedere 3 maanden bij de uroloog langs ging en dat ik iedere keer weer sjagrijnig naar huis fietste omdat de PSA maar bleef stijgen. Geen grote getallen - af en toe lees je van 1900 of zelfs over de 3000 of hoger - bij mij is het nooit hoger dan 15 geweest. Maar het punt was dat het niet mocht stijgen en het steeg wel! Dus prostatectomie (juni 2013), weer stijgen, 35 bestralingen (febr - april 2014), weer stijgen waarop de hormoonkuur volgde (aug 2015) en de uitspraak van Dr Bangma in 2015 dat ik blij mocht zijn als ik de 70 haalde. Die uitspraak heeft mij en mijn directe omgeving veel ellende gegeven. Ik wist natuurlijk dat het fout zat - ik had het Prostaatkankerboek gelezen - en met een Gleasonscore van 9 en een T3a tumor had ik ook niet verwacht de 100 te halen. Waar het mij en mijn vrouw om ging was dat die uitspraak bot en zonder verdere uitleg gedaan werd. De gedachte dat ik nog maar zo kort had (eind mei word ik 68) zorgde voor veel verdriet en zorgen.Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en heb ik die sombere mededeling kunnen verwerken vooral na de laatste PSA uitslag (0,02) op 28 dec 2017 plus de koele uitspraak van de uroloog: “Ja, er is geen pijn of andere verschijnselen en zolang dat zo blijft zit je goed”. Dat geeft me rust en ik hoop van harte dat ik de komende anderhalve maand zo rustig kan blijven - 28 juni is het volgende bezoek - en dat ik weer zo’n mooie uitslag krijg. De uitspraak van Dr Bangma kan ik steeds verder weg zetten, vergeten zit er niet in.
Na 28 dec 2017 ben ik een tijd bezig geweest, veel schuren en schaven, om mijn gedachten die ik toen had in een liedje om te zetten. Ik geef de tekst hier weer:
De vijand is op afstand, misschien vond ie 't genoegDe vijand is op afstand, voor 't zware werk te vroeg?De vijand is op afstand, misschien de aanval zatDe vijand is op afstand, ligt z’n energiebron plat
Ik weet wel waar hij zit, hij laat zich niet verjagenHij verroert zich bijna niet, al meer dan duizend dagenHij is onberekenbaar, en brengt me uit balansHij zit stil en wacht, en wacht zo op z’n kans
De vijand blijft op afstand door grof chemisch geweldZijn speelveld wordt dan kleiner, hij raakt daardoor bekneldHelaas, dat duurt niet eeuwig, al ben ik nu een hele PietEens komt z’n energie terug, maar ik hoop voorlopig niet
De vijand is op afstand, misschien vond ie 't genoegDe vijand is op afstand, voor 't zware werk te vroeg?De vijand is op afstand, misschien de aanval zatDe vijand is op afstand, ligt z’n energiebron plat misschien de aanval zat voor ‘t zware werk te vroeg misschien vond ie ‘t genoeg.
Verder groeit kleinzoon Jack als kool, gaat hij steeds maar woordjes zeggen - wat een prachtig proces is dat - en gaan we zo vaak mogelijk op vakantie.
En de link naar de video.
Er was een tijd waarin ik iedere 3 maanden bij de uroloog langs ging en dat ik iedere keer weer sjagrijnig naar huis fietste omdat de PSA maar bleef stijgen. Geen grote getallen - af en toe lees je van 1900 of zelfs over de 3000 of hoger - bij mij is het nooit hoger dan 15 geweest. Maar het punt was dat het niet mocht stijgen en het steeg wel! Dus prostatectomie (juni 2013), weer stijgen, 35 bestralingen (febr - april 2014), weer stijgen waarop de hormoonkuur volgde (aug 2015) en de uitspraak van Dr Bangma in 2015 dat ik blij mocht zijn als ik de 70 haalde. Die uitspraak heeft mij en mijn directe omgeving veel ellende gegeven. Ik wist natuurlijk dat het fout zat - ik had het Prostaatkankerboek gelezen - en met een Gleasonscore van 9 en een T3a tumor had ik ook niet verwacht de 100 te halen. Waar het mij en mijn vrouw om ging was dat die uitspraak bot en zonder verdere uitleg gedaan werd. De gedachte dat ik nog maar zo kort had (eind mei word ik 68) zorgde voor veel verdriet en zorgen.Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en heb ik die sombere mededeling kunnen verwerken vooral na de laatste PSA uitslag (0,02) op 28 dec 2017 plus de koele uitspraak van de uroloog: “Ja, er is geen pijn of andere verschijnselen en zolang dat zo blijft zit je goed”. Dat geeft me rust en ik hoop van harte dat ik de komende anderhalve maand zo rustig kan blijven - 28 juni is het volgende bezoek - en dat ik weer zo’n mooie uitslag krijg. De uitspraak van Dr Bangma kan ik steeds verder weg zetten, vergeten zit er niet in.
Na 28 dec 2017 ben ik een tijd bezig geweest, veel schuren en schaven, om mijn gedachten die ik toen had in een liedje om te zetten. Ik geef de tekst hier weer:
De vijand is op afstand, misschien vond ie 't genoegDe vijand is op afstand, voor 't zware werk te vroeg?De vijand is op afstand, misschien de aanval zatDe vijand is op afstand, ligt z’n energiebron plat
Ik weet wel waar hij zit, hij laat zich niet verjagenHij verroert zich bijna niet, al meer dan duizend dagenHij is onberekenbaar, en brengt me uit balansHij zit stil en wacht, en wacht zo op z’n kans
De vijand blijft op afstand door grof chemisch geweldZijn speelveld wordt dan kleiner, hij raakt daardoor bekneldHelaas, dat duurt niet eeuwig, al ben ik nu een hele PietEens komt z’n energie terug, maar ik hoop voorlopig niet
De vijand is op afstand, misschien vond ie 't genoegDe vijand is op afstand, voor 't zware werk te vroeg?De vijand is op afstand, misschien de aanval zatDe vijand is op afstand, ligt z’n energiebron plat misschien de aanval zat voor ‘t zware werk te vroeg misschien vond ie ‘t genoeg.
Verder groeit kleinzoon Jack als kool, gaat hij steeds maar woordjes zeggen - wat een prachtig proces is dat - en gaan we zo vaak mogelijk op vakantie.
En de link naar de video.
7 reacties
Het eerste waar ik aan moest denken bij de naam Bangma was, afkorting voor Bangmaker.
Je lied vind ik doorleefd en doordacht en daardoor vraagt dit om respect en bewondering voor de wijze waarop je dit geschreven hebt. Ik wens jou en je geliefden alle goeds toe en een mooie hoopvolle verwachting voor de toekomst. En bovenal, geniet veel van jullie kleinzoon Jack.
Een hartelijke groet van,
Marenov.
Je hebt heel herkenbare gevoelens in een mooie tekst verwoord. Ik zeg: nu nog muziek erbij!!
Hartelijke groet,
Carolina
De muziek zit erbij!
Groet,
Carolina
Prachtig zoals jij in staat bent je gevoelens in tekst en muziek om te zetten. Veel is herkenbaar, niets is meer zeker. Je bent overgeleverd aan een vijand, die zich in verschillende gedaantes openbaart en je regelmatig onderuit haalt. Je wordt er vrijwel dagelijks mee geconfronteerd en het neemt steeds meer 'n stukje van je leven weg. Ik heb ook het geluk dat ik vier fantastische kleinkinderen heb (1, 3, 6 en 9 jaar). 'n Kostbaar bezit en heerlijk om met ze bezig te zijn. 't Leid je af van de dagelijkse ongemakken en geeft weer de nodige energie. Veel sterkte Tipo en ik hoop dat ook jij nog lang kunt genieten van het mooie dat het leven toch nog te bieden heeft.
Groet,
René