LZZL??
Deze letters kregen de gasten afgelopen zondag op de verjaardag van S., een vriendin die zangeres was in de laatste twee bandjes waarin ik heb gespeeld. Ze werd 60 hetgeen een hele prestatie is als je de ellende van de laatste paar jaar in aanmerking neemt: eerst darmkanker, toen heel veel ellende met haar gal en lever en ondertussen had ze ook nog leukemie. Een vervelende bijkomstigheid was dat ze zeer slecht reageerde op de medicijnen, gelukkig gaat dat nu beter.Mooi weer, de tuin zat helemaal vol met familie en ik was er ook, samen met mijn vrouw. S. en ik hebben de laatste jaren veel verdriet gedeeld en je weet: gedeeld verdriet is half verdriet. Er is dus een degelijke band ontstaan tussen ons tweeën hetgeen zich uit in mailtjes en telefoontjes waarin de laatste ervaringen uitgewisseld worden. Wat vaak naar voren komt in onze gesprekken is acceptatie, er zit niets anders op dan te aanvaarden zoals het is, ook al is dat soms verrekte moeilijk.De tuin zat dus vol. Op zeker moment krijgt iedereen een papiertje met LZZL erop. Een loterij waarbij we allemaal een prijs winnen? Iets met een puzzel? Waarom staan er twee letters omgedraaid (zie foto)? S. wordt met stoel en al op een tafel gehesen en manlief H. houdt een toespraak waarin uiteraard het gedoe van de laatste paar jaar naar voren komt.Dan begint hij:Lang …. even stilte, daarna hebben een paar mensen het al door.ZalZe Leven.De tranen schieten in mijn ogen, nu ook nog terwijl ik dit tik en ook nog als ik het herlees.Men zingt mee, ook al is de melodie wat laag ingezet, waardoor het wat droevig klinkt. Ik krijg het absoluut niet voor elkaar, ik kan niet meezingen, mijn keel zit dicht, ik krijg maar net mijn hand omhoog bij hoera, hoera, hoera. Ik zie haar daar zitten met tranen in haar ogen maar ik kan mijn tranen nog aardig bedwingen.Dan wordt het LZZL nog een keer ingezet maar nu kan iedereen mee bulderen, ik niet.We gaan weer zitten, ik neem een paar slokken van mijn biertje en word wat kalmer. Dan staat ze plotsklaps voor me. Ik zeg: "Nee hè, niet doen”! “Even naar m’n maatje” zegt ze, en ik barst in huilen uit terwijl ik stevig gehugged word. Ook bij S. rollen de tranen over haar wangen.Wat een emotie en wat een betekenis hangt er plotseling aan zo’n eenvoudig verjaardagsliedje.En wat fijn om zo'n maatje te hebben!
