't Viel nu wat tegen
‘t Viel nu wat tegen
Afgelopen week bij de uroloog geweest om te praten over de stijging van de PSA van 1.4 naar 2.1, een stijging van 0.7 die ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik bekeek het allemaal nog wat zonnig, ik wilde mijn troeven uitspelen en daar ging hij nog wel in mee maar ik voelde dat hij toch een andere kant op wilde. Hij liet me het grafiekje (zie afb) nog eens zien waarop de stijging stond afgebeeld en zei dat die lijn zich wel zou doorzetten en dat ik me moest voorbereiden op andere medicijnen die het doel hadden om de testosteron tot nul te reduceren, met andere woorden, medicijnen die me zouden castreren. Uiteraard wist ik dat dat in het verschiet lag.
Nu zijn er dus 3 opties:
- Niets doen, hoe lang blijf ik dan nog gezond; kan ik dan eventueel nog terugvallen op de medicijnen?
- Chemische castratie dmv medicijnen
- Chirurgische castratie, de inhoud van beide zaadballen - het weefsel dat de hormonen produceert - wordt verwijderd,
Bij 2 zit je dus vast aan het innemen van medicijnen en de productie van testosteron komt na zo’n 2 weken tot stilstand. Je kan altijd nog stoppen met de medicijnen.
Bij 3 stopt de productie onmiddellijk en hoef je niet aan de medicijnen te denken maar het is onomkeerbaar. Door de verwijdering van de prostaat ben ik toch al impotent dus daar valt wel mee te leven, denk ik. De mentale schade zal waarschijnlijk groter zijn.
Bij zowel 2 als 3 zijn er aanzienlijke bijwerkingen.
Voorlopig stof om over na te denken.
De uroloog zei verder dat ik voorlopig weer 3 maanden op de Cyproteron kon doorgaan maar dat er opgetreden moest worden als de PSA snel stijgt of als hij tussen de 15 - 20 uitkomt. Dat kan dus hopelijk nog wel even duren maar ja, dat is de ellende met die rotkanker, je weet het nooit.
Al met al was het geen goed nieuws maar ik voel me nog steeds goed en ik heb geen pijn. Ik fiets dik 100 km in de week en wandel er nog eens 30 en ik ben erg tevreden met het feit dat ik dat nog kan.
In december volgende afspraak.
Tom
5 reacties
Getver Tom. Wat is dit balen. Gelukkig niet dramatisch slecht. Heel spannend wat in december de PSA zal zijn. Hoop dat je het voor nu weer op een zijspoor kan zetten. Vooral omdat het fysiek zo goed met je gaat. Lieve groet Dasje 🌺🌺🌺
Het zijn drie heel onaangename opties waartussen je moet kiezen, Tom. Zat er maar gewoon een fijne tussen, liefst één waardoor je beter kon worden. Helaas zit dat er voor ons palliatieven niet meer in.
Wel fijn dat je toch nog even door mag en dat je je nog steeds goed voelt. Wandelen en fietsen, zo belangrijk voor je conditie. En dat kun je hopelijk nog héél lang volhouden. Ik doe het ook nog steeds, met een lijf vol tumoren en tussen zware chemo's door. Ben ook blij en verbaasd, dat nog steeds te kunnen.
Hou vol, Tom, hou vol!
Hanneke
Zoals we dan altijd zeggen: Het is niet anders. Kijken wat er in december gebeurt.
Gelukkig geen pijn oid dus inderdaad, gewoon doorfietsen en wandelen. Wel even bijkomen van dit bericht.
Bedankt voor het hart onder de riem.
Jij ook he!
Tom
Hallo Tom, Ik ben ook man van 78 en bijna 10 jaar met PK bezig. Uitzaaiingen naar de botten maar na chirurgische castratie van 3 jaar geleden ( werkt sneller en je bent meteen van het gedonder af ) en chemo is er een stilstand gekomen in de groei van de kanker plekken. Het werkt dus echt goed met het stil leggen van testosteron aanmaak.Werkt het bij iedereen anders? Ja dat zal zeker kunnen maar ik ben dus zeer tevreden . Hoe lang dat zo blijft weet niemand maar de combinatie met bewegen en je lichaam in conditie houden zal zeker mee helpen. Sterkte .
Ik ben blij met je bericht, quano. Dat doet de balans weer wat meer naar de orchidectomie uitslaan. Het is nu nog niet zo ver maar als het moment daar is wil ik wel gekozen hebben.
Goed ook om te lezen dat je zo tevreden bent. Ik doe er mijn voordeel mee, bedankt.
Tom