Wonderlijk
Bijna een jaar geleden begon ik met de Bicalutamide. Wat heb ik me beroerd gevoeld, ik schreef toen dat het voelde alsof ik 200 kilo woog en zo bewoog ik me ook. Het heeft uiteindelijk weinig gedaan, alleen in het begin is de psa gedaald, daarna steeg hij een beetje en toen verdubbelde hij. Maar nu voel ik me herboren, dat klinkt misschien overdreven maar zo is het wel. Hoe het komt, geen idee. Misschien is mijn lijf nu gewend aan die chemische spullen die je dagelijks slikt. Dus ben ik weer trots op mijn lijf. Ik kan weer verder fietsen en lopen en mijn biertje smaakt weer als vanouds. Soms hoop ik zelfs weer dat bij de volgende controle de psa gezakt is. Maar het is waarschijnlijker dat het de volgende keer weer verdubbeld is, van 8 naar 16. Dat is dan jammer, nu geniet ik van het feit dat ik weer bij de mensen ben.
In april wordt het de Zoladex en hopelijk wordt dat geen herhaling van vorig jaar.
Nu op naar de lente.
4 reacties
Fijn te horen, Tom. Het blijft ‘n bijna onvoorspelbaar proces met up en downs. Ik hoop dat je zo lang mogelijk in de “up” zit. Je weet het maar nooit.
Groet,
René
Helemaal eens René. Mijn buurman die ook de pech heeft prostaatkanker te hebben, vraagt steeds hoe dat nou kan. Ik weet het niet maar geniet ervan.
Hi Tom, wat fijn dit bericht te lezen. Het is bekend dat we met de dag moeten leven. Dat is niet makkelijk en dat heb jij in de afgelopen jaren wel gemerkt. Dus voor nu: geniet ervan op deze eerste lentedag. En hou de zonzijde.
Groet van Gerard
Ja, fijn maar ook vreemd. En wat je zegt, je moet ervan genieten en dat doe ik ook.