Ben ik hier dan al palliatief?!
Afgelopen vrijdag de CT scan gehad. In de rustige week wachtend op de uitslag heb ik de slaapkamer geschilderd naar een wat zachtere en helende kleur (foto was voor mijn lieve man Frank). Ook had ik wat gezellige dagen met elkaar gehad, inclusief vaderdag en zomerfeest op school.
Gister kwam de uitslag. Het nieuws kwam als een mokerslag binnen. Ik heb allerlei uitzaaiingen in mijn buikvlies (waarvan één tegen mijn urineleider drukt waardoor mijn nier minder goed werkt). Daarnaast twee kleine uitzaaiingen in mijn longen. Ik word doorverwezen naar de oncoloog voor chemotherapie. Op de vraag of ik wel nog kon genezen met chemotherapie was het antwoord dat dit eigenlijk nooit lukt (met deze agressieve vorm van kanker). Vanaf nu gaan ze levensverlengend behandelen. Mijn man en ik waren volledig uit het veld geslagen. Tot twee maanden geleden had ik nog alle behandelopties open en moest ik quote “de moed niet verliezen” en gister zijn schijnbaar alle deuren dicht gegaan en wordt ik niet meer beter. Verbijstering, onbegrip en intens verdriet vulden ons lichaam.
Het idee dat ik onze drie prachtige kinderen Viggo van 8 jaar, Fedde van 4 jaar (bijna 5 jaar) en Lize van 3 jaar niet zie opgroeien doet zoveel pijn. Bij het idee alleen al werd ik intens misselijk. We hebben het gister ook verteld aan onze schatjes. Lize was te jong om te begrijpen. Viggo en Fedde moesten heel hard huilen met de boodschap dat mama niet meer beter wordt en zo hebben we zo’n anderhalf uur elkaar huilend vastgehouden. Viggo wilde wil een lijst maken met alle leuke dingen die hij met mama wil doen. En mijn man gaf me een boek “mama schrijft” zodat ik herinneringen voor hun kan opschrijven. Terwijl ik mijn blog schrijf rollen de tranen weer van mijn ogen. Dit is zo onbegrijpelijk en zo oneerlijk voor mijn man en drie kleintjes.
Zondag ga ik een week naar Frankrijk met Lex Vaux. Hopelijk kan ik het daar meer een plekje geven.
10 reacties
Het leven kan toch zo oneerlijk zijn .
Ik duim voor je dat de chemo zijn werk doet , en dat je je kinderen nog een hele tijd mag zien opgroeien .
Sterkte , Willy
Wat een hartverscheurend bericht... Vind het zo erg voor je. Niet te doen, dat je weet dat je kinderen zonder jou verder zullen moeten... Ik hoop heel erg dat er een wonder mag gebeuren en wens je heel veel sterkte en kracht ❤️
Niet te doen, wat een verdriet. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen... zo machteloos.
Ik hoop dat je er nog heel veel jaren voor je kinderen gaat zijn.
Ik had nog niet gehoord van Lex Vaux en heb het net even opgezocht. Dat gaat ongetwijfeld een mooie reis worden. Contact met lotgenoten kan je zoveel goed doen! Ik hoor er graag over in een volgend blog, ik ga je volgen.
Jeetje wat een heftig nieuws dat je dan ineens weer krijgt. Dan ziet de wereld er toch weer anders uit dan een minuut ervoor.
Sterkte en heel veel succes met je behandeling!
groetjes Bianca
Wat een heftige uitslag die je hebt gekregen. Weet niets anders te zeggen dan sterkte en ik hoop dat de chemo ervoor zorgt dat zoveel mogelijk kankercellen gedood worden en je nog lang van je gezin mag genieten.
Liefs, Monique
Wat een vreselijk verdrietig bericht, en wat zal het moeilijk zijn geweest om dit tegen je kinderen te zeggen. Ik wens je heel veel sterkte.
Een grote SHIT, dat is het. Mogen we hoop houden op een betere behandeling dan chemotherapie die alleen maar levensverlengende alternatief biedt. Je hebt al zoveel ondergaan en toch komt de K. terug op andere plekken, het is zo oneerlijk. Genieten dat is ook zo'n woord...... Maak er een mooie tijd van in Frankerijk. Sterkte. En blijf schrijven, het zal je helpen in het verwerken van dit alles.
Wat een ongelofelijk vreselijk en hard nieuws! KKK (kutklotekanker) met stip!
Ik wens je alle sterkte, moed, kracht, álles wat je helpen kan 'gewoon' eindeloos lang palliatief te blijven! En nog oneindig lang van jullie prachtige kinderen, je man, jezelf en al je dierbaren te kunnen genieten. Bij elkaar te blijven. Punt.
Lieve groetjes Hebe
Lieve ,
Deze blog komt zwaar binnen . Wat een verdriet jullie gezin nu waarschijnlijk doormaken is niet te bevatten . Heel veel steun , liefde en warmte voor elkaar . Ik kan geen andere woorden bedenken .
Rita .
Ontzettend verdrietig en oneerlijk, wat een nachtmerrie om zo’n bericht te krijgen. Ik stuur veel liefde en warmte naar jou en je gezin. 🍀