Hier is hopelijk chemo balans

Het is een onrustige periode geweest met de start van de chemotherapie. Inmiddels ben ik aan kuur drie begonnen en lijkt het langzaam beter te gaan.
 

Van mijn eerste kuur werd ik heel misselijk. Gelukkig hebben ze mijn anti-misselijkheidsmedicatie aangepast. Bij de tweede kuur liep ik helemaal vast.. Met een extra bezoekje aan de spoedpost van het AVL was dit uiteindelijk verholpen. Ik begon een klein beetje de moed te verliezen als je continue ziek bent van de chemo, maar voor de derde kuur kreeg ik weer een aanpassing van mijn medicatie en dit lijkt nu goed te gaan. 
 

Ondertussen met alle misselijkheid en buikkrampen zijn we als gezin naar Legoland Duitsland gegaan voor een aantal dagen. Dat was echt super leuk. Ik had een fast bandje gekregen en kon met mijn oudste in alle achtbanen. Daarnaast hebben we nog wat uitjes tussendoor gedaan. Niet de zomervakantie waar we op hoopte, maar de kinderen hadden het leuk en hopelijk kunnen we richting winter weer naar Curaçao. 
 

Naast alle ellende van de chemo liepen we luizen op en heeft mijn middelste een brandwond in het gezicht opgelopen. Soms denk ik dat ik helemaal geen tijd heb om ziek te zijn. Alsof er twee personen in mij wonen; de moeder en de kankerpatiënt. De twee zijn lastig te combineren. Al ging ik afgelopen dinsdag nog met mijn chemopompje op de fiets naar zwemles. Geen mens die op of om keek dat er een infuusslangetje langs mijn arm liep.. Blijkbaar kan het combineren wel, maar het blijft pittig. 
 

Ook ben ik herinneringsboeken voor mijn kinderen aan het schrijven. Ik heb geen enorme social media aanwezigheid, dus ik heb mijn linkedin profiel gebruikt om anekdotes te vragen van mensen. Het was heftig om mijn ziekte na een jaar wereldkundig te maken. Maar het was een groot succes. Ik heb enorm veel reacties gekregen. Het was ook ontzettend zwaar om alle lieve en emotionele reacties te lezen. 
 

En nu… Na alle onrust, lijkt er weer wat balans te komen. De twee oudste gaan weer naar school en mogelijk mag de jongste ook iets eerder starten met de basisschool. Daarnaast zijn de bijwerkingen van de chemo beter onder controle. Het lezen van de blog van Tina hakt er wel in. Het voelt een beetje als mijn toekomst.. Maar voorlopig blijf ik in het hier en nu en heb ik mijn eigen pad te bewandelen. Wat regelmatig wat overweldigend is met ups and downs.