op 2/3 van mijn behandeling

Afgelopen vrijdag mijn 22ste bestraling gehad in combinatie met de chemotabletten 2x daags 4 stuks. 

En het gaat met mij op zich nog heel erg goed. Ik kan nog steeds mijn werk in de horeca doen, wel wat minder dus nu 2 a 3 daagjes want ik merk dat ik toch wel vermoeid ben door de behandeling.  Gisteren voor het eerst een dag terug gegeven omdat ik vanaf het moment dat ik wakker werd de hele tijd op de toilet zat. Ik moest uiteindelijk de beslissing nemen om naar mijn lichaam te luisteren en thuis te blijven. Dit was erg moeilijk voor mij omdat ik me niet zwak wil opstellen maar ik heb geluisterd. Gelukkig voelde ik me in de avond alweer beter en mijn ontlasting bleef weg dus ik hoefde geen contact op te nemen met het ziekenhuis. Dit was de 3e keer dat ik zo een dag heb gehad.

Verder heb ik van de chemo geen last maar de bestraling heeft mijn huid wel aangetast. Mijn liezen waren als eerste geirriteerd daar had ik van de dokter Cetomacrogol-creme FNA voor gekregen. Daarna volgde de huid rondom mijn anus en mijn bilspleet die nu erg vervelend aanvoelen. De huid is rood en kapot en ik voel deze continu trekken en branden. Ik heb inmiddels daarvoor vaseline met lidocaine gekregen wat een verlichtend gevoel geeft, vooral als ik naar de toilet moet is dit een hel. Maar met de zalf is het gelukkig te doen. Wel moet ik even een kwartier bijkomen daarna. Deze week had ik ook spontaan wat blaartjes op mijn schaamlippen waar ik de dokter bij had geroepen maar dat kon door het warme weer komen icm de bestraling, deze trekken nu gelukkig weer weg.

Mijn bloed was afgelopen dinsdag ook gecheckt en die word nu in de gaten gehouden omdat mijn bloedplaatjes (trombocyten) erg laag zijn. een normaal bereik is tussen de 150 en 400 en bij mij zitten ze op de 90. ik begon op een bereik van 287 dus aanstaande dinsdag gaan we weer prikken. Ik heb verder geen last van blauwe plekken of bloedneuzen dus we wachten af op de aankomende uitslag. 

Al met al vind ik dat ik het goed doe, ik had niet verwacht er zo door heen te mogen komen tot nu toe en ik weet dat ik er nog niet ben maar ik ben al wel tot hier gekomen en ik hoop dat ik de laatste periode ook zo sterk mag blijven. En ja ik ga zeker naar mijn lichaam luisteren als deze mij terug fluit maar ik probeer zo veel mogelijk te blijven ondernemen want dat houd mij actief.

Ik wil ook nog even melden dat de artsen in het ziekenhuis waar ik loop ook zo ontzettend lief voor me zijn. Stuk voor stuk zijn het zulke lieve en ontzettend behulpzame mensen. Dit helpt ook op een positieve manier. Het is ook niet niks om elke dag naar het ziekenhuis te moeten gaan maar om dan die paar vriendelijke gezichten te zien maakt het allemaal een stuk makkelijker. Mijn zoontje mocht afgelopen vrijdag ook mee naar binnen om te zien waar mama moest liggen en er werd hem verteld wat ze gingen doen. Hij had gelijk een foto gemaakt en vond het allemaal super interessant .

Nog 11 behandelingen te gaan. Deze week 4 dan 5 en dan nog 2. Ik ga jullie zeker op de hoogte houden. ik hoop dat met mijn blog een ander ook een inzicht kan geven hoe het kan lopen. Ik weet het is bij iedereen verschillend en ieder schrijft zijn eigen verhaal. 

Dit is de mijne. tot snel M